Ο Παναθηναϊκός έδωσε απάντηση στο αιώνιο ερώτημα για το όνομα του λόφου της Βαρκελώνης, στον οποίο βρίσκεται το συγκρότημα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
Για το Μοντζουϊκ (Montjuic στα ισπανικά) υπάρχουν εδώ χρόνια δύο απόψεις για την προέλευση της ονομασίας του. Η μια στηρίζεται στην μεσαιωνική καταλανική διάλεκτο, σύμφωνα με την οποία η μετάφραση είναι “Λόφος των Εβραίων”, ενώ η άλλη θεωρεί πως έχει σχέση με την λατινική έκφραση “Mons Jovicus” που σημαίνει “ο λόφος του Δία”!
Το βράδυ της Κυριακής ο Παναθηναϊκός έβαλε τέλος στη διχογνωμία. Ο λόφος είναι... ελληνικός! Η ομάδα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς δεν επέτρεψε στην Μακάμπι να υψώσει τη σημαία του Ισραήλ στο ψηλότερο σημείο της Καταλονίας, όπου τελικά κυματίζει η πράσινη του Παναθηναϊκού και η γαλανόλευκη.
Ο λόφος είναι του Δία! Είναι του Παναθηναϊκού, είναι του Ομπράντοβιτς, του Διαμαντίδη, των “πράσινων” που έκαναν εντυπωσιακή παρέλαση στο εφετινό φάιναλ-φορ και πρόσθεσαν με ξεχωριστή -για τελική φάση Ευρωλίγκας- άνεση το 6ο αστέρι στη φανέλα τους.
Αλλά για μια στιγμή; Μήπως στον Παναθηναϊκό δεν... ανήκει μόνο το Μοντζουϊκ; Μήπως του ανήκει το Παρίσι, η Μπολόνια, το Βερολίνο, η Βαρκελώνη; Μήπως του ανήκει όλη η Ευρώπη, στη σύγχρονη Ιστορία του μπάσκετ; Ή μήπως δεν είναι διόλου υπερβολή να ληφθεί υπόψην ολόκληρη η ιστορία του αθλήματος και να μην περιοριστεί στην τελευταία 15ετία;
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά, γιατί προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία. Έξι ευρωπαϊκά τρόπαια σε 15 χρόνια, έξι νίκες σε επτά τελικούς, δίχως ήττα σε φάιναλ-φορ από τον ημιτελικό του 2005 στη Μόσχα (7-0), 21 τίτλους σε 25 τελικούς την τελευταία 12ετία, είναι ορισμένα από τα επιτεύγματα της κορυφαίας ομάδας της Ευρώπης, η οποία διαθέτει τον κορυφαίο προπονητή στην ευρωπαϊκή ιστορία του μπάσκετ, τον κορυφαίο παίκτη που κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα και την διακρίνει το... κορυφαίο κλίμα που μπορεί να βρει κανείς σε αποδυτήρια.
Η σεμνότητα και η ταπεινότητα με τις οποίες αντιμετωπίζουν τους θριάμβους τους ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι το άριστο παράδειγμα για παλιούς και νέους στην ομάδα, είναι το τέλειο μήνυμα για όλους. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, που υμνήθηκε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο από τον Ντέιβιντ Μπλατ και ήταν σημείο αναφοράς σε κάθε μπασκετοσυζήτηση στη Βαρκελώνη, στο Βερολίνο κάλεσε τον αποχωρήσαντα Φραγκίσκο Αλβέρτη προκειμένου να τον... βοηθήσει να υψώσει το κύπελλο και την Κυριακή στο “Palau San Jordi” φώναξε τους Τσαρτσαρή-Μπατίστ να βάλουν ένα χεράκι για το σηκώσουν το 6ο ευρωπαϊκό τρόπαιο του ΠΑΟ.
“Το έκανα γιατί είναι παλαιότεροι από εμένα στην ομάδα” εξήγησε με αφοπλιστικό αυθορμητισμό ο Διαμαντίδης στη συνέντευξη Τύπου, ενώ πιο αποστομωτική ήταν η απάντηση του Κώστα Τσαρτσαρή σε συνέντευξη που έδωσε στο διαδίκτυο κατά την οποία ρωτήθηκε αν είναι καλύτερος του Φώτση. “Όχι! Ο Αντώνης είναι παίκτης παγκόσμιας κλάσης. Είναι καλύτερος από εμένα...” αποκρίθηκε ο διεθνής φόργουορντ αφήνοντας με το στόμα ανοικτό όσους τον άκουγαν.
Αλλά και ο Ομπράντοβιτς με ανάλογα σεμνό τρόπο δεν αντιδρά στην... μουσική υπόκρουση της κερκίδας σε κάθε είσοδο του στο γήπεδο αλλά και στην αυλαία κάθε αγώνα: Υπόκλιση, κτύπημα στο στήθος στο μέρος της καρδιάς και ο δείκτης του δεξιού χεριού του να υποδεικνύει τους αληθινούς πρωταγωνιστές, όπως αποκαλεί τους παίκτες του!
Με τέτοιους χαρακτήρες, συγκεκριμένη νοοτροπία, εξαιρετική ποιότητα, τρομερή καθοδήγηση-ασύγκριτες ιδέες, σκληρή δουλειά, λατρεία για το μπάσκετ, υψηλό κίνητρο (αλλά και κινητροδότηση από το προπονητικό τιμ) και διοίκηση που αγνοεί τι σημαίνει κορεσμός, ο Παναθηναϊκός έχει δημιουργήσει μια ιστορία βγαλμένη από τα καλύτερα παραμύθια.
Ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα στον βούρκο και τη δυσωδία του ελληνικού αθλητισμού, είναι ότι καλύτερο έχουν να επιδείξουν τα σπορ στην Ελλάδα, αποτελεί μια όαση στην μαύρη πραγματικότητα που βιώνουμε στη χώρα μας και όπως είναι φυσικό, χρόνο με τον χρόνο, απολαμβάνει από τους φιλάθλους την αναγνώριση που τείνει να γίνει (σχεδόν) καθολική.
Σωτήρης Βετάκης
Δημοσιογράφος
Onsports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου