Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

OI ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΛΟΙΠΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!





Ο κομμουνισμός, είπεν ο Ιωάννης Μεταξάς «δεν είναι φυτόν αυτοπαραγόμενον εν Ελλάδι. Μας ήλθεν έξωθεν» (Λόγος, 6-9-1936). Και πράγματι, μισέλληνες εβραίοι της Θεσσαλονίκης, υπό τον Αβραάμ Μπεναρόγια ίδρυσαν το ΚΚΕ. Οι πρώτοι βουλευταί του ΚΚΕ ήσαν εβραίοι (Κοέν, Βεντούρα, Σουλάμ) και το πρώτο έντυπο του ελέγετο AVANTI και εγράφετο στην εβραϊκή γλώσσα.


Δια την προδοτικήν φύσιν του κομμουνισμού, ο Γεώργιος Παπανδρέου έγραψε πολλά, που μπορείτε να διαβάσετε στα «Πολιτικά Κείμενα» του (έκδ. «Μπάυρον» τόμος Γ, σελ. 191 κ.έ.) όπου ο δημοκρατικός ηγέτης αναλύει «την κόλασιν του συμμοριτισμού» που εστράφη κατά της αιωνίου Ελλάδος (σελ. 192), αντιτίθεται στην νομιμοποίησιν του ΚΚΕ διότι «είναι τόση η έκτασις της προδοσίας… ώστε ουδέποτε το έθνος και ο Λαός μας θα ανεγνώριζαν την επάνοδον των προδοτών και των εγκληματιών εις τους κόλπους του πολιτικού βίου της χώρας… οι ηγέται της προδοσίας ουδέποτε θα εύρουν αμνήστευσιν εις την συνείδησιν του Ελληνικού Λαού» (σελ. 196-197). Τελικώς δεν ήτο ο λαός, αλλά ο «εθνάρχης» Καραμανλής που ενομιμοποίησε το ΚΚΕ.
Ήδη από την 18ην Οκτωβρίου 1948, ο Γ. Παπανδρέου όρισε ότι «πρώτος και κύριος και μέγας σκοπός μας είναι η πάλη εναντίον του κομμουνισμού… διότι ο κομμουνισμός μάχεται εναντίον της Ελλάδος» (σελ. 101) εζήτησε να ψηφισθή νόμος κατά τον οποίον «δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικά κόμματα οσα έχουν εξάρτησιν από το εξωτερικόν» (σελ. 199) και ταυτοχρόνως κατήγγειλε εκ νέου το ΚΚΕ «ώς κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος!»
Τας απόψεις του περί του προδοτικού χαρακτήρος του ΚΚΕ και του κομμουνισμού, ο Γ. Παπανδρέου υπεστήριξε καθ’ όλον τον πολιτικόν του βίον. Όταν μάλιστα έγινε πρωθυπουργός
εξέδωσε την γνωστήν εγκύκλιον υπ’ αριθμ. 1010/11-3-1965 κατά την οποίαν εδήλωσε ότι «και αν συμβή να υπάρξουν διδάσκαλοι, όχι ανήκοντες αλλά και απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν δεν έχουν θέσιν στην εκπαίδευσιν…»! Στην ιδίαν εγκύκλιον σαφέστατα διακηρύσσει ότι ο «κομμουνισμός είναι εχθρός και του Έθνους και της δημοκρατίας».
Το ΚΚΕ εις όλα τα Εθνικά θέματα της Πατρίδος μας υπήρξε εχθρός. Και τί εχθρός; φανερός, αδίστακτος. Με επίσημα κείμενα του, τα οποία εδημοσιεύθησαν στον «Ριζοσπάστην» και εις εκδόσεις του ΚΚΕ, οι εθνοπροδόται επιδιώκουν την κατάλυσιν της ανεξαρτησίας της Ελλάδος και την υποταγήν της στην Ρωσία, παραλλήλως επιζητούν την απόσχισιν εκ της Πατρίδος Ελληνικών εδαφών και προδίδουν συστηματικώς τους αγώνας της Φυλής μας.
Το ΚΚΕ επρόδωσε την Μακεδονίαν και την Θράκην. Επρόδωσε την Β. Ήπειρον. Επρόδωσε την Μικρασιατικήν Εκστρατείαν. Επρόδωσε την 28ην Οκτωβρίου 1940. Επρόδωσε την Εθνικήν Αντίστασιν. Επρόδωσε τον απελευθερωτικόν αγώνα της ΕΟΚΑ και επέδειξε γλοιώδη ρωσοδουλείαν.
Τα κείμενα που ακολουθούν αποδεικνύουν τας ανωτέρω προδοσίας. Δεν τα σχολιάζω, διότι ομιλούν από μόνα των. Απλώς υπογραμμίζω μερικά σημεία, δια να επισύρω την προσοχήν σας εις αυτά.

Η προδοσία της Μακεδονίας-Θράκης.
Το Τρίτον Συνέδριον του ΚΚΕ (26 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 1924) διεκήρυξε επισήμως το σύνθημα της «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και της ενιαίας και ανεξάρτητης Θράκης». Το σύνθημα αυτό, οι κουκουέδες το υπεστήριζαν μέχρι το 1945, οπότε ο Ζαχαριάδης το απεκήρυξε («Ριζοσπάστης» 24 Οκτωβρίου 1945) όχι από όψιμον πατριωτισμόν, αλλά από πολιτική τακτική, διότι το ΚΚΕ έβλεπε τας δυσμενείς λαϊκάς αντιδράσεις που προεκάλει.
Ωστόσον, παρά την αποκήρυξιν, ο Ν. Ζαχαριάδης στο παρελθόν είχε ζητήσει τον αποχωρισμον της Μακεδονίας από την Ελλάδα και «τον σχηματισμό αυτοτελούς κράτους» («Ριζοσπάστης» 27 Ιανουαρίου 1925). Επί πλέον, ο Ν. Ζαχαριάδης εις έκκλησίν του προς τα μέλη του ΚΚΕ («Ριζοσπάστης» 1 Μαρτίου 1931) επανέλαβε την εθνοπροδοσίαν περί αποχωρισμού της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα και υπεστήριξε «την εθνικοαπελευθερωτικήν πάλην των λαών που καταπιέζονται από τους Έλληνες»!! (όρα και εις έκδοσιν της Κ.Ε. του ΚΚΕ «Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» β’ έκδ. Αθ. 1946 σελ. 24).
Ακόμη, η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1934) καθώρισε ως υποχρέωσιν του ΚΚΕ:
«να αγωνισθεί για την εθνική αυτοδιάθεση μέχρις αποχωρισμού των καταπιεζομένων Μακεδόνων και Θρακών και να συνεργασθεί δια τον σκοπόν αυτόν με τας Βουλγαρικάς οργανώσεις της εσωτερικής επαναστατικής μακεδόνικης οργάνωσης (ενωμένης) και της θρακικής επαναστατικής οργάνωσης». («Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936», σελ. 201, 205, 206, 212).
Επίσης, στο 5ον Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) διεκηρύχθη ότι «οι εθνικές μειονότητες καταπιέζονται αφόρητα από τους Έλληνες ιμπεριαλιστές»!!. Ειδικά δια τους Μακεδόνες το ΚΚΕ απεφάσισε την «υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και την στερέωση των δικών μας θέσεων μέσα σ’ αυτές… την αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού… Το ΚΚΕ πρέπει να παλαίψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για την διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εργατών και αγροτών» («Πέντε Χρόνια Αγώνες 1931-1936», σελ. 225).
Άλλως τε ο Ν. Ζαχαριάδης εις άρθρον του δημοσιευθέν στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος Δεκ. 1948) υπεστήριξε την δημιουργίανανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους και στη συνέχεια η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1949) έκανε ομοφώνως δεκτήν την εισήγησι δια την δημιουργία ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους. Ιδού το κείμενον, το οποίον εξέδωσε το ΚΚΕ εις έντυπον υπό τον τίτλον: «Η Ελλάδα στο δρόμο προς τη νίκη, μπροστά στην αποφασιστική καμπή» (σελ. 20-21).
«Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμόν. Δεν πρέπει να υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε. και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει. Παράλληλα το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σωβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης».
Τας προαναφερθείσας προδοτικάς θέσεις του ΚΚΕ του 1924 και 1949 περί ανεξαρτησίας της Μακεδονίας προσεπάθησε να δικαιολόγηση ο Ηλίας Ηλιού («Αυγή» 4 Δεκ. 1954) λέγων, ότι τότε η Μακεδονία «είχεν ανάμικτον πληθυσμόν»!
Ο Γιάννης Πετσόπουλος, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και αντιπρόσωπος του στην 4ην Συνδιάσκεψιν της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (Ιούνιος 1922) αποκαλύπτει, ότι το Κομμουνιστικόν Κόμμα της Βουλγαρίας, διά του Γραμματέως του Βασίλη Κολλάρωφ εζήτησε το πρώτον να διακηρυχθή η αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης, άλλα δεν έγινε δεκτή η πρότασίς του, διότι το θέμα ήτο έκτος ημερησίας διατάξεως. Δια περισσότερα εις «Ριζοσπάστην» (3 Ιουλίου 1922).
Εϊδικώτερον ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του: «Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ» (Αθ. 1946 σελ. 47) γράφει:
«Στην Ολομέλεια της Κ.Ε. της Βαλκανικής Ομοσπονδίας στη Σόφια, το Μάη τον 1922, τέθηκε το ζήτημα της αυτονομίας της Μακεδονίας και Θράκης, που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι από σκοπιμότητες, που βέβαια γι αυτούς ήταν σοβαρές. (Εξηγούσαν δηλαδή ότι τα συνθήματα αυτά, δημιουργώντας ελπίδες για τους Βουλγάρους πρόσφυγες επανόδου στα μέρη που εγκατέλειψαν, θα τους έφερναν προς το κόμμα και θα εμπόδιζαν να πάνε με τους κομιτατζήδες). Εγώ, πιστεύοντας πως το κόμμα μας δεν μπορούσε να υψώσει συνθήματα που είχαν ρίξει οι διάφορες βουλγαρικές αστικές Κυβερνήσεις μετά την ήττα της Βουλγαρίας στα 1913, χωρίς να κινδυνεύσει να συντριβεί από το βάρος της κατηγορίας, πως είχε μπει στην υπηρεσία των, και, βρίσκοντας πως οι σκοπιμότητες της ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κ. Κόμματος ήταν ανώτερες από εκείνες που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι για το δικό τους ισχυρότατο τότε Κόμμα, ζήτησα, σαν εκπρόσωπος του Κόμματος, αναβολή, για να φέρω το ζήτημα στην Ολομέλεια της Κ.Ε. στην Αθήνα, μόλις γυρίσω. (Η δική μου γνώμη, την οποία και δεν τους είπα, ήταν τότε, πως για το ζήτημα των μειονοτήτων Μακεδονίας και Θράκης, θα έπρεπε να βρεθούν άλλες λύσεις, μέσα στο πλαίσιο της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, και να διατυπωθούν ανάλογα συνθήματα για όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Βαλκανικής). Με την πρόταση μου συμφώνησαν ο Σέρβος αντιπρόσωπος και ο Ρουμάνος.
Το ζήτημα αναβλήθηκε για την άλλη διάσκεψη του γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Εδώ στην Αθήνα, η ΚΕ. ομόφωνα ενέκρινε τη στάση μου. Μα λίγο μετά που έφυγα από το Κόμμα, και όταν ήμουνα στη Γερμανία, η καινούργια διοίκηση του κόμματος υιοθέτησε το σύνθημα».
Ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του «Τα εθνικά ζητήματα και οι Έλληνες κομμουνισταί» (Αθ. 1946, σελ. 31-32) μας πληροφορεί ότι:
«…”Ετσι έγινε με το σύνθημα της «αυτονομίας της Μακεδονίας» που και πάλι ο σ. Β. Κολλάρωφ, τότε σαν γραμματέας του Κ.Κ. της Βουλγαρίας, έθεσε μπροστά στην Ολομέλεια του Γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, που συνήλθε το Μάη του 1922, στη Σόφια. Σ’ εμένα έτυχε και τότε, σαν γραμματέα του ΚΚΕ και αντιπρόσωπο του σ’ εκείνη την Ολομέλεια, να του απαντήσω. Και απέκρουσα την πρόταση του, έχοντας με το μέρος μου και το Σέρβο και το Ρουμάνο αντιπρόσωπο. Υποστήριξα πως τα Κομμουνιστικά Κόμματα των άλλων Βαλκανικών χωρών δεν μπορούν να υιοθετήσουν τα συνθήματα που οι Βουλγαρικές αστικές κυβερνήσεις έρριχναν από την επόμενη της ήττας του 1913, την ώρα που στην Ελληνική και Σερβική Μακεδονία δρούσαν εκατοντάδες συμμορίες κομιτατζήδων, έξοπλιζόμενες και συντηρούμενες από αυτές τις κυβερνήσεις, και πως η σκοπιμότητα ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν ανώτερη από τις σκοπιμότητες, που μας παρουσίαζε ο σ. Κολλάρωφ για το ισχυρότατο βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Η στάση μου εγκρίθηκε ομόφωνα από την Κ.Ε. του Κόμματος μας.
Η υιοθέτηση του συνθήματος εκείνου από τις διάδοχες ηγεσίες του ΚΚΕ, αργότερα είχε σαν αποτέλεσμα για το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα να παραδέρνει έπι 12 ολόκληρα χρόνια κάτω από τις φοβερές συνέπειες αυτής της παρέκκλισης, ώσπου το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος αναγκάστηκε να καταργήσει αυτό το σύνθημα».
Εν πάση περιπτώσει, στο επίσημο θεωρητικό όργανο του ΚΚΕ, στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος Φεβρουαρίου 1924, σελ. 55-56) δημοσιεύονται τα έξης προδοτικά:
«Τα ιστορικά ντοκουμέντα δεν μπορούν για μας να παίζουν ρόλον σοβαρόν εις το ζήτημα λύσεως του προβλήματος των εθνικών μειονοτήτων… Υπό την έννοιαν απελευθερώσεως ομόαιμων αδελφών εκρύπτετο και κρύπτεται ακόμη η υποδούλωσις και εκμετάλλευσις του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού. Από τον πόλεμο του 1912, ο Μακεδόνικος λαός έχασε την ενότητα του. Απελυτρώθη από τον Τούρκο αγά και βέη, διά να υποδουλωθή εις τους Έλληνας, Βουλγάρους και Σέρβους μεγαλέμπορους, βιομηχάνους και τσιφλικάδες, οι οποίοι εμοιράστηκαν μεταξύ τους τη Μακεδονία προς εκμετάλλευσιν. Σήμερα, εις την υπό της Ελλάδος κατεχομένην Μακεδονίαν, κατοικούν επίσης απ’ όλες τις προαναφερθείσες εθνικότητες, Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι, Σέρβοι, Κουτσοβλάχοι, Αλβανοί, Εβραίοι και Αρμένιοι. Οι Έλληνες είναι περισσότεροι (πλειοψηφία) από μια εκάστη εθνικότητα χωριστά, αλλά είναι ολιγώτεροι (μειοψηφία) από όλους μαζί. Έτσι, από το 1913 μέχρι σήμερα, την Ελληνική Μακεδονία τη διοικούσε η Ελληνική μειοψηφία τρόπον τινά κυριαρχούσα επι των άλλων εθνικοτήτων. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, με την εδώ δηλαδή έλευση των προσφύγων της Θράκης και Μ. Ασίας και την εκδίωξη των Τούρκων, καθώς και με την ανταλλαγήν των Βουλγάρων της Μακεδονίας με τους Έλληνες της Βουλγαρίας, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε οι Έλληνες να είναι πραγματική πλειοψηφία στη Μακεδονία και απέναντι όλων των άλλων μειονοτήτων που μένουν. Πρόκειται δηλαδή περί βίαιου εξελληνισμού της Ελληνικής Μακεδονίας… Το ίδιο έγινε και στη Θράκη.
Οι κεφαλαιοκράτες όλων των Βαλκανικών κρατών, μάχονται αναμεταξύ των ποιος θα εκμεταλλευθή περισσότερον τον Θρακικό και Μακεδονικό λαό και γι αυτό δεν μπορούν να συμφωνήσουν για να του δώσουν δικαιώματα για να ζήσει συμφιλιωμένος χωρίς καμμιά διάκριση μεταξύ φυλών, εθνικοτήτων, θρησκευμάτων κλπ.
Το προλεταριάτο όμως της Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και όλης της Βαλκανικής, οι φτωχοί των χωρών αυτών, οι εργάτες και οι αγρότες, που δεν έχουν καμμιά διαφορά μεταξύ τους, γιατί όλους τους εκμεταλλεύονται χωρίς εξαίρεση εθνικοτήτων, είναι εκείνο που μονάχα μπορεί να εξασφαλίσει την φιλική συμβίωση όλων των εθνικοτήτων της Θράκης και Μακεδονίας, εγκαθιστώντας σ’ αυτές καθώς και σε όλη τη Βαλκανική μια Κυβέρνηση δική τους, μια Κυβέρνηση από εργάτες και αγρότες, μια εργατοαγροτική Κυβέρνηση σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία και σ’ ολόκληρη τη Θράκη».
Αυτή η πρόστυχος θεωρία του βιαίου εξελληνισμού της Μακεδονίας υποστηρίζεται και σήμερα από ανιστόρητους κομμουνιστάς και δυστυχώς τα βιβλία των χρηματοδοτούνται από το κράτος και μάλιστα εκδίδονται από υπουργεία!
Στο διάστημα 17 Ιουνίου – 8 Ιουλίου συνέρχεται στην Μόσχα το 5ον Συνέδριον της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.) όπου ελήφθη απόφασις δια την ενιαίαν ανεξάρτητον Μακεδονίαν και Θράκην, όπως διεκήρυξε η 6η Συνδιάσκεψις της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Στο Συνέδριον της Κ.Δ. μετείχε το ΚΚΕ με τους αντιπροσώπους του Παντελή Πουλιόπουλο και Σεραφείμ Μάξιμο.
Στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος Οκτωβρίου 1924 σελ. 348-349), εδημοσιεύθη η απόφασις της Κ.Δ. περί της Μακεδονίας και Θράκης, που έχει ως εξής:
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ»
1. Τα ζητήματα της Μακεδονίας και Θράκης, είναι από δέκα χρόνια τώρα η αιτία ακαταπαύστων αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας και ένα μέσον ιμπεριαλιστικής πολιτικής μέσα στα Βαλκάνια.
Ο τελευταίος ιμπεριαλιστικός πόλεμος του 1914-1918 στα Βαλκάνια, που τέλειωσε με την οικονομική κατερείπωση, την πολιτική υποδούλωση και το μοίρασμα της Μακεδονίας και της Θράκης μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, περιέπλεξε ακόμη περισσότερο το εθνικό ζήτημα και έκανε πιο βαθύ το μίσος μεταξύ των λαών.
Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, ενίσχυσεν ακόμα περισσότερο τον πόθο των Μακεδόνων στα διάφορα κομμάτια της διαμελισμένης των πατρίδος προς την συνένωση και την αποκατάσταση μιας Μακεδονίας ενιαίας και ανεξάρτητης.
Ο ίδιος πόθος για μια ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη συνενώνει το Θρακικό λαό, που έχει κατατεμαχισθή σε τρία μέρη, από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.
2. Η κατάσταση αυτή κάνει ώστε το Μακεδόνικο και Θρακικό ζήτημα να αποτελούν ένα ενιαίο και σοβαρώτατο πρόβλημα, το οποίον η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία πρέπει να αγωνισθή να το λύση με το πνεύμα της αναπτύξεως της προλεταριακής επαναστάσεως στα Βαλκάνια.
Το Συνέδριο διαπιστώνει με ικανοποίηση ότι η ΥΙ Βαλκανική Συνδιάσκεψη έδωσε για το ζήτημα αυτό μια ορθή στο σύνολο λύση, που έχει πρωτεύουσα σημασία.
3. Το Συνέδριο, παραδέχεται ότι τα συνθήματα που διατύπωσε η Βαλκανική Ομοσπονδία: «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία», «ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη», είναι τελείως ορθά και αληθινά επαναστατικά.
Τα συνθήματα της αυτονομίας διαφόρων Τμημάτων της Μακεδονίας και της Θράκης εντός των ορίων ενός από τα αστικά κράτη, που τεχνητά δημιούργησε η συνθήκη των Σεβρών και οι άλλες ιμπεριαλιστικές συνθήκες, πρέπει να παραμερισθούν, διότι είναι οππορτουνιστικά και υποβοηθούνε μια συνεννόηση των πλουσίων στοιχείων του Μακεδονικού και Θρακικού πληθυσμού, μαζί με τις κυρίαρχες τάξεις των κρατών αυτών για την κοινωνική και εθνική καταπίεση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της Μακεδονίας και της Θράκης.
Το συνέδριο υπογραμμίζει συγχρόνως ότι ο επαναστατικός αγώνας του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού, για την εθνική και οικονομική του χειραφέτησι, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός, παρά μόνον όταν θα διεξαχθή από συμφώνου με τους επαναστατικούς εργάτες και χωρικούς κάθε μιας Βαλκανικής χώρας.
Τα Κ.Κ. της Βαλκανικής και η Βαλκανική Ομοσπονδία, οφείλουν να υποστηρίξουν με όλη τους τη δραστηριότητα το εθνικό επαναστατικό κίνημα των καταπιεζομένων λαών της Μακεδονίας και της Θράκης για τη δημιουργία ανεξαρτήτων δημοκρατιών.
Η Β.Κ.Ο. συντονίζει και διευθύνει τη δράση των Κ.Κ. των διαφόρων Βαλκανικών χωρών σε ό,τι άφορα το εθνικό ζήτημα και εντελώς ιδιαίτερα το ζήτημα της Μακεδονίας και της Θράκης».
Έτσι, οι κουκουέδες μας επρόδωσαν την Μακεδονίαν και την Θράκην και δια να μη σας μένει η παραμικρά αμφιβολία, μεταφέρω εδώ την απόφασιν του 3ου Εκτάκτου Συνεδρίου του ΚΚΕ (26 Νοε. – 3 Δεκ. 1924) όπου διακηρύσσονται με τον επισημότερο τρόπο τα έξης προδοτικά:
«Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην υποταγή της. Δίχως την καταπίεση του μακεδονικού και θρακικού λαού, δίχως την καταπίεση των ξένων εθνών, της είναι αδύνατο να δυναμώσει επάνω μας τον κοινωνικό της ζυγό. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών. Αν δεν συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη Μακεδονία και στη Θράκη, δεν μπορούμε να τσακίσουμε τον κοινωνικό ζυγό της ίδιας μπουρζουαζίας που βαρύνει επάνω σε μάς. Δεν μπορούμε αλλιώτικα να γλιτώσουμε από τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεσπούν εις βάρος μας εν όσω εξακολουθεί η σημερινή κατάσταση του διαμελισμού και της καταπιέσεως της Μακεδονίας και Θράκης από τη Βαλκανική και Τουρκική μπουρζουαζία.
Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη…
Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη!
Ζήτω η Ομοσπονδία των Βαλκανικών εργατοαγροτικών δημοκρατιών!
Ζήτω η Παγκόσμιος Προλεταριακή επανάσταση.
Αθήναι 3 Δεκεμβρίου 1924
Το Προεδρείο»
Τα εφιαλτικά αυτά κείμενα μπορείτε να τα διαβάσετε στον «Ριζοσπάστην» (14 Δεκ. 1924) και στην κομμουνιστικήν έκδοσιν: «Το ΚΚΕ από το 1918 έως το 1926» (Αθ. 1947, σελ. 343-345).
Στην πράξιν αμέσως το ΚΚΕ ήρχισε να προπαγανδίζει υπέρ της ανεξαρτήτου Μακεδονίας και Θράκης. Ο Γραμματεύς του τρίτου εκτάκτου συνεδρίου του ΚΚΕ, Π. Πουλιόπουλος, εις ενυπόγραφον άρθρον του στον «Ριζοσπάστην» (14 Δεκ. 1924) με τίτλον: «Το Μακεδόνικο ηφαίστειο» γράφει:
«Οι Μακεδόνες εργάτες και χωρικοί, αδιακρίτως καταγωγής, κάτω από το ζυγό της Βαλκανικής μπουρζουαζίας που τους μοιράστηκε, παρ’ όλες τις προσπάθειες των διαφόρων εθνικιστικών προπαγανδών, εξακολουθούν να συνδέονται μεταξύ τους με κοινή συνείδηση.
Ποθούνε και αγωνίζονται να ξαναενώσουν τα τρία τμήματα της διαμελισμένης των πατρίδος και να αποχτήσουν ενιαία και κρατική ανεξάρτητη ύπαρξη. Το ίδιο συμβαίνει και με το Θρακικό λαό, ο οποίος είναι διαμοιρασμένος από την Τουρκική, Βουλγαρική και Ελληνική μπουρζουαζία. Ο απελευθερωτικός αγώνας των καταπιεζομένων λαών της Μακεδονίας και Θράκης, είναι αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού και της υποτελούς του Βαλκανικής μπουρζουαζίας».
Προσέτι η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαίων Ελλάδος (Ο.Κ.Ν.Ε.) εκυκλοφόρησε κοινή διακήρυξη με την Κομμουνιστική Νεολαία της Βουλγαρίας, που συνέταξε ο Ζαχαριάδης, ως καθοδηγητής της Ο.Κ.Ν.Ε. Στην προκήρυξη που εδημοσιεύθη εις «Ριζοσπάστην» (27 Ιουν. 1925) αναφέρονται τα ακόλουθα:
«ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ
ΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΝΕΟΛΑΙΩΝ
ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
Προς: Την Εργατική και Αγροτική Νεολαία της Βουλγαρίας και της Ελλάδος.
Προς: Τη Μακεδονική και Θρακική Νεολαία.
Προς: Την Προσφυγική Νεολαία όλων των εθνοτήτων της Βουλγαρίας και Ελλάδος.
Νέοι Εργάτες και Αγρότες,
Κατά τους τρεις αιματηρούς τυχοδιωκτικούς Βαλκανικούς πολέμους, κατά τον πόλεμον μεταξύ των Συμμάχων (1913), τον παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και κατά την αιματηρή τυχοδιωκτική εκστρατεία των Ελλήνων ληστών (σημ!..) στη Μικρά Ασία, εσφαγιάστηκαν και σακατεύτηκαν χιλιάδες επί χιλιάδων νέοι εργάτες και αγρότες.
Ύστερα οι καπιταλιστές και οι δήμιοι των λαών και αι Κυβερνήσεις των έκλεισαν ειρήνη. Η ειρήνη όμως αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας νέος αιματηρός και θανατερός πόλεμος για τους λαούς της Νοτίου Βαλκανικής και για τη νεολαία τους. Οι Βούλγαροι και οι Έλληνες καπιταλιστές, εθνικιστές, οι οποίοι είναι υπηρέτες των Αγγλογάλλων τραπεζιτών, υπέγραψαν ύστερα από το κλείσιμο της ειρήνης μια συμφωνία, τη λεγομένη «εκουσία» μετανάστευση των εθνικών μειονοτήτων της Ελλάδος και της Βουλγαρίας. Τον περασμένο Οκτώβριο π. έτους η συμφωνία αυτή αντικαταστάθηκε δια μέσου της Κοινωνίας των Εθνών από μια άλλη η οποία δεν διαφέρει κατά τίποτε από την πρώτη.
Η συμφωνία αυτή είναι μία «ειρηνική» συνέχιση των αιματηρών πολέμων στη Βαλκανική χερσόνησο. Στη Βουλγαρία κάθε μέρα φτάνουν πρόσφυγες από τη Μακεδονία και τη Θράκη, των οποίων τα σπίτια και τα χωράφια αρπάχτηκαν από την Ελληνική μπουρζουαζία.
Η κατάσταση είναι τόσο αφόρητος, ώστε η Μακεδονική και Θρακική Νεολαία εσχημάτισε τις εθνικοεπαναστατικές Οργανώσεις, για να αγωνισθή έτσι υπέρ της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των λαών της.
Ο Μακεδόνικος και Θρακικός λαός διεξάγουν έναν επαναστατικό αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, αυτός ο αγώνας γίνεται με το δίκαιο του πλήρους αυτοκαθορισμού, μέχρι πλήρους αποχωρισμού από την Βουλγαρία, Ελλάδα, Τουρκία και Γιουγκοσλαβία και του σχηματισμού αυτοτελών κρατών.
Τα κομμουνιστικά κόμματα της Βουλγαρίας και Ελλάδος, συνδεδεμένα με τα κομμουνιστικά κόμματα των άλλων Βαλκανικών λαών, υποστηρίζουν πλήρως τον αγώνα αυτόν του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού, τον αγώνα των επαναστατικών τους οργανώσεων.
Εμείς οι κομμουνιστές νέοι της Ελλάδος και Βουλγαρίας, σας καλούμε εσάς, τους Βουλγάρους και Έλληνας εργάτες και εργάτριες την ώρα αυτή του σκληρού αγώνα, να υποστηρίξετε με όλας τας δυνάμεις, το εθνικό επαναστατικό κίνημα στη Μακεδονία και τη Θράκη.
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
της Ομοσπονδίας των Κομ. Νεολαιών της Βουλγαρίας
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
της Ομοσπονδίας των Κομ. Νεολαιών της Ελλάδος»
Παρά τας εμφανείς προδοσίας η Κ.Δ. δεν είναι ικανοποιημένη. Ζητεί δράσιν. Δι’ αυτό στέλλει στην Ελλάδα τον Εβραίον Στάινχαρτ (Ψευδώνυμον Γκούμπερ) δια να κάνη υποδείξεις και να υποβάλη έκθεσιν στην γραμματείαν της Κ.Δ. στην εκτελεστικήν επιτροπήν της οποίας ήτο μέλος. Ο εβραίος ήλθεν εδώ τέλος Ιανουαρίου 1930, παρηκολούθησε την 3ην Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ και υπέβαλε την έκθεσίν του, την οποίαν ανεδημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» (20 Ιουνίου 1930).
Εκεί διαβάζομεν:
«[Το ΚΚΕ έδειξε] παθητικότητα στο εθνικό ζήτημα. Μέχρι σήμερα το Κόμμα δεν έκανε πραχτική δουλειά μέσα στις εθνικές καταπιεζόμενες εθνότητες, έμενε ικανοποιημένο μόνο με τη θέση του συνθήματος της «ανεξάρτητης και ενιαίας Μακεδονίας και Θράκης» σ όλα τα επίσημα κομματικά ντοκουμέντα, εμείς όχι μόνο πρέπει να υποστηρίξουμε τους αγώνες των εθνικώς καταπιεζομένων, αλλά και να ξεσηκώνουμε τις εθνικώς καταπιεζόμενες μάζες για την τέτοια πάλη, να οργανώνουμε αυτόν τον αγώνα, να τον καθοδηγούμε προσπαθώντας να τον σμίγουμε με τον αγώνα της εργατικής τάξης. Αυτό σημαίνει ότι εμείς πρέπει να οργανώσουμε εθνικό επαναστατικό κόμμα.
Το ΚΚΕ έμεινε μακριά από την επαναστατική εθνικοαπελευθερωτική πάλη των λαών που καταπιέζονται από τους έλληνες. Δεν προσπάθησε να πάρη στα χέρια, να σταθεροποιήσει με οργανωτικά μέτρα την τεράστια συμπάθεια που απολαμβάνει το κομμουνιστικό κίνημα ανάμεσα στις καταπιεζόμενες εθνότητες (μακεδόνες, τούρκοι, αλβανοί, εβραίοι), πράγμα που διευκόλυνε το σκοπό της μπουρζουαζίας όσον αφορά την αποξένωση των κομμουνιστών και την τρομοκρατία κατά των επαναστατικών μαζών των καταπιεζομένων εθνικοτήτων.
Το κομμουνιστικό κόμμα, δεν αντέδρασε όπως θα έπρεπε να το κάνει, κατά του κύματος του σκαιού αντισημιτισμού και του ερεθισμού κατά των άλλων λαών (τούρκων, μακεδόνων), δεν ξεσκέπασε το βάθος αυτής της πολιτικής της μπουρζουαζίας.
Το κόμμα οφείλει χωρίς αναβολή, να διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των μακεδόνων και τούρκων, πρέπει να εξηγήσει πλατειά και συστηματικά, το πρόγραμμα της κομμουνιστικής διεθνούς στο εθνικό ζήτημα.
Η δουλειά του κόμματος πρέπει να συνδέεται με την καθημερινή πάλη όλων των εργατών και αγροτών, πράγμα που θα επιτρέψει το πιο εύκολο ξεσκέπασμα της μπουρζουαζίας, που στη δράση ανάμεσα στους εργαζομένους καθοδηγείται από την αρχή «διαίρει και βασίλευε». Το Κόμμα πρέπει να λάβει μέτρα για να τραβήξει αμέσως στις γραμμές τον τους καλύτερους εργάτες των πόλεων, του χωριού, τα καλύτερα στοιχεία των αγροτών, των καταπιεζομένων εθνικοτήτων και για να υποστηρίζει με όλα τα μέσα το εθνικοεπαναστατικό κίνημα».
Τας απόψεις αυτάς ενίσχυσε με ειδικόν φυλλάδιον, που εξέδωσε το 1934 ο αρχικομμουνιστής Γιάννης Ζέβγος, υπό τον τίτλον: «Γιατί η επανάσταση στην Ελλάδα θα άρχίση σαν αστικοδημοκρατική» (σελ. 32). Ο Ζέβγος αναλύει την εθνοπροδοσίαν της Μακεδονίας και Θράκης δια της εφαρμογής των αρχών του Μαρξισμού-Λενινισμού και γράφει επακριβώς:
«Η λύση του εθνικού ζητήματος είναι επίσης πρόβλημα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης που η Ελληνική μπουρζουαζία όχι μόνο δεν το λύνει, παρά το περιπλέκει πιο πολύ. Στη Μακεδονία και Θράκη υποδούλωσε ξένες εθνότητες και για να σταθεροποιήσει εκεί την κυριαρχία της ξεσπίτωσε και κατέστρεψε ενάμισυ εκατομμύριο πρόσφυγες. Για να απλώσει τις καταχτήσεις της στη Μακεδονία και Θράκη ετοιμάζει γοργά τον καινούργιο πόλεμο. Το ΚΚΕ υποστηρίζει με όλες του τις δυνάμεις το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των πληθυσμών Μακεδονίας-Θράκης ως τον αποχωρισμό τους, σε ξεχωριστό κράτος. Είναι η αρχή του Μάρξ Λένιν και το κόμμα μας την ακολουθεί με συνέπεια.»
Και φθάνομεν στο Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) οπού το προδοτικόν κόμμα αποφασίζει («Πέντε χρόνια αγώνες του ΚΚΕ 1931-36» σελ. 225):
«Οι εθνικές μειονότητες.
8. Η υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και η στερέωση των δικών του οργανωτικών θέσεων μέσα σ’ αυτές, δίπλα στην καθημερινή του πάλη για όλα τα ζητήματα και τα πιο ελάχιστα των εθνικών μειονοτήτων, που παλεύουν ενάντια στην εθνική, οικονομική και κοινωνική καταπίεση της αστικοτσιφλικάδικης Ελλάδας και η αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού, θα επιτρέψει στο ΚΚΕ να κερδίσει την εμπιστοσύνη των καταπιεζομένων μειονοτήτων και να τις κάνει συμμάχους του προλεταριάτου στην επερχόμενη επανάσταση στη χώρα μας. Το ΚΚΕ πρέπει να παλέψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για τη διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των ελλήνων εργατών και αγροτών.»
Δια τας δήθεν εθνικάς μειονότητας (επρόκειτο περί εισβαλόντων ξένων εις Ελληνικά εδάφη) η 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Απρίλιος 1935) εζήτησε «πολιτικήν και εθνικήν ισοτιμίαν σε όλες τις εθνικές μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα» («Πέντε χρόνια αγώνες του ΚΚΕ 1931-36» Β’ έκδ., Άθ. 1946, σελ. 271, 276).
Συμπληρωματικώς στην λογοδοσίαν της προς το 6ον Συνέδριον η Κ.Ε. του ΚΚΕ ανακοινώνει ότι:
«αποφάσισε όπως παραπέρα το ΚΚΕ αγωνιστεί για την πλήρη ισότητα των μακεδόνων διακηρύσσοντας ότι τελειωτικά το μακεδόνικο θα λυθεί με τη νίκη της σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση» τεύχος Δεκεμβρίου 1935).
Τον Μάρτιον του 1956 ο Ζαχαριάδης έχει καθαιρεθή αλλά η εθνοπροδοσία στο Μακεδονικό συνεχίζεται. Ο Κ. Κολιγιάννης υποστηρίζει στην 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 1957) το σύνθημα «ισοτιμία στους Σλαβομακεδόνες». Έτσι η Κ.Ε. του ΚΚΕ αποφασίζει:
«Η 7η Ολομέλεια διακηρύττει για άλλη μιά φορά ότι παλεύοντας διά τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων και ξεκινώντας από την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, το ΚΚΕ αγωνίζεται για το δικαίωμα της ισοτιμίας των αλαβομακεδόνων, που κατοικούν στην Ελλάδα…» («Νέος Κόσμος» φύλ. 3, Μάρτιος 1957, σελ. 17).
Το υποκατάστατον του ΚΚΕ, η ΕΔΑ, εξακολουθεί την εθνοπροδοσίαν. Στην «Αυγή» (13 Ιαν. 1962) ανεδημοσιεύθη σχόλιον του κομμουνιστικού ραδιοσταθμού «Φωνή της αλήθειας» (!) όπου διαβάζομεν:
«Η αναγνώριση της υπάρχουσας πραγματικότητας, της ύπαρξης δηλαδή σλαβομακεδονικής μειονότητας μέσα στα πλαίσια του ελληνικού κράτους και η παραχώρηση σ’ αυτήν όλων των διεθνών κατεχομένων νόμιμων δικαιωμάτων ισοτιμίας (να μιλάει τη γλώσσα της, να έχει τα σχολεία της, να αναπτύσσει τον πολιτισμό της, τα ήθη και τα έθιμα της) θα συνέβαλε στην ενίσχυση της εσωτερικής ενότητας της χώρας και θα αφαιρούσε κάθε πρόσχημα και από όσους τυχόν θα ήθελαν να δημιουργήσουν ζητήματα σε βάρος της, εκμεταλλευόμενοι την μη αναγνώριση ισοτιμίας και τους εναντίον της διωγμούς από μέρους του ελληνικού κράτους.
Παίρνοντας υπ όψει του αυτά και ξεκινώντας από τη δημοκρατική αρχή της αναγνώρισης πλήρους ισοτιμίας στις εθνικές μειονότητες, το ΚΚΕ έχει κηρυχθεί υπέρ της ισοτιμίας των εθνικών μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένης και της ολαβομακεδονικής εθνικής μειονότητος.
Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ που ψηφίστηκε στο 8ο Συνέδριό του, τονίζεται σχετικώς: Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο χωρίς καμμιά κοινωνική, εθνική, φυλετική και θρησκευτική διάκριση… Εξασφαλίζεται η ισοτιμία των εθνικών μειονοτήτων. Αυτη είναι η μοναδικά σωστή και σύμφωνη με τις δημοκρατικές αρχές εις τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα αντιμετώπιση του ζητήματος».
Επι πλέον έρχεται κι ο Μανώλης Γλέζος με δηλώσεις του στην Μόσχαν (30 Ιουλίου 1963) και θέτει το Μακεδονικόν στην βάσιν της δημιουργίας ανεξαρτήτου Κομμουνιστικού Μακεδόνικου κράτους. Το Γαλλικόν πρακτορείον δια του ανταποκριτού του κ. Ραφαέλι μετέφερε τας δηλώσεις Γλέζου ως έξης:
[Ο κ. Γλέζος] «εξεφράσθη υπέρ της λύσεως του προβλήματος των μακεδόνικων μειονοτήτων δια διαπραγματεύσεων, διετύπωσε δε την ελπίδα ότι τριμερείς βαλκανικοί διαπραγματεύσεις θα επέτρεπαν εις δεδομένην στιγμήν την ίδρυσιν μιας αυτονόμου Μακεδονίας». («Ελευθερία», 1 Αυγούστου 1963).
Πιστεύω ότι τα στοιχεία που ανέφερα είναι αρκετά δια να αποδείξουν την προδοσίαν της Μακεδονίας-Θράκης, από το ΚΚΕ.
Αναμφισβήτητα γεγονότα και έγγραφα, όλα κομμουνιστικής προελεύσεως πείθουν, περί της προδοσίας. Τέλος, εν συνόψει, υπενθυμίζω τα ακόλουθα:
Ο «Ριζοσπάστης» (12 Αύγ. 1924) διεκήρυττε το σύνθημα περί ανεξαρτησίας της Μακεδονίας: «Η εβδόμη διάσκεψη… καλεί τους Μακεδόνες… να συγκεντρωθούν γύρω στη σημαία που φέρει την επιγραφή: Ανεξάρτητη και ενιαία Μακεδονία».
Ο «Ριζοσπάστης» (31 Αύγ. 1924) πάλιν διεκήρυττε την ανεξαρτησίαν και της Θράκης. Τα ίδια επανελήφθησαν εις πλήθος δημοσιευμάτων π.χ. «Ριζοσπάστης» 21 Νοε. 1924, 11 Δεκ. 1924, 21 Ιαν. 1925 κ.τ.λ.
Τα χρόνια περνούν, αλλά οι προδότες επιμένουν. Στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (1 Μαρτίου 1947, σελ. 305-306) διαβάζομεν ότι ο Μακεδόνικος λαός «στέναξε κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς» όπως ήταν «οι Έλληνες κομιτατζήδες οπλαρχηγοί Παυλομελάδες και καπετάν Βαρδαίοι, Τσόντοι και Γαρέφηδες του έσφιγγαν την θηλειά στό λαιμό»!
Ο Παύλος Μελάς, λοιπόν, αυτός ο εθνικός ήρως, χαρακτηρίζεται από το ΚΚΕ «κομιτατζής» που έσφιγγε θηλειά στο λαιμό του Μακεδόνικου λαού.
Στο θεωρητικόν κομμουνιστικόν περιοδικόν «Νέος Κόσμος» (τεύχος 10, 1951) παρουσιάζουν τους Μακεδόνας ως ξεχωριστόν έθνος από τους Έλληνας. Γράφουν:
«Ν’ ανοίξουμε παντού σχολές αγραμμάτων για να μάθουν όλοι οι σλαβομακεδόνες να μιλάνε, να γράφουν και να διαβάζουν στη μητρική τους γλώσσα. Να δημιουργήσουμε εκπολιτιστικούς ομίλους για την καλλιέργεια και ανάπτυξη του εθνικού μακεδονικού πολιτισμού. Να βελτιωθούν οι μακεδονικές σελίδες στις εφημερίδες μας».
Μετά έξι χρόνια επαναλαμβάνουν ακριβώς τα ίδια προδοτικά («Νέος Κόσμος» τεύχος Οκτωβρίου 1957) και συνεχίζουν την δημοσιοποίησιν και προπαγάνδισιν προδοτικών θέσεων υποστηρίζοντας τους τάχα «σλαδομακεδόνες». Επι παραδείγματι:
  • Στο 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Αύγουστος 1961) ο αρχηγός τον ΚΚΕ κ. Κολιγιαννης έθεσε απροκάλυπτα ζήτημα «σλαβομακεδονικής μειονότητος» («Νέος Κόσμος αριθ. 9 του 1961 σελ. 90 και 125).
  • Στο επίσημο όργανο του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος» αριθ. 12 του 1961 εδημοσιεύθη μελέτη του «σλαβομακεδόνα» Στ. Κωτσοπούλου, όπου παρουσιάζονται οι «σλαβομακεδόνες» ως εθνότης καταπιεζόμενη από τους Έλληνες!
  • Η «Αυγή» 11.1.1962 ανήγγειλε με σεληνιακή έκσταση ότι κυκλοφορεί στην Ελλάδα το υπέροχο βιβλίο του Πουλιανού, που υποστηρίζει ότι την Ελλάδα κατοικούν τρεις αυτόχθονες λαοί: Σλαβομακεδόνες, Βλάχοι και Έλληνες.
  • Η «Αυγή» 13.1.1962 αναδημοσιεύει σχόλιο του ραδιοσταθμού του ΚΚΕ, σύμφωνα με το οποίον «η ύπαρξη σλαδομακεδονικής μειονότητος στην Ελλάδα είναι γεγονός»!
  • Η «Αυγή» 16.1.1962 δημοσιεύει επιφυλλίδα του «ιστορικού» Τ. Βουρνά, όπου αναγνωρίζεται η ύπαρξις «σλαβομακεδονικής μειονότητος», για την οποία υπάρχει θέμα «πολιτικών ελευθεριών».
  • Ο Ηλιού μιλώντας στη Βουλή (2.8.1963) δήλωσε ότι υπάρχει πραγματικά στην Ελληνική Μακεδονία μια μειονότης, που «δεν απολαμβάνει τα δικαιώματα της» και που πρέπει να τα απολαμβάνη.
  • Ο «Ριζοσπάστης» (13 Ιαν. 1946) χαρακτηρίζει τραγικήν την κατάστασιν των 180.000 ψυχών της σλαβομακεδονικής εθνότητος στους οποίους «το Αγγλοελληνικό καθεστώς εξασκεί αφάνταστη τρομοκρατική καταπίεση»!
Τα σχόλια περιττεύουν.
«Οι Σλαβομακεδόνες μαχητές και αξιωματικοί είναι άπ’ τους καλύτερους του Δ.Σ.Ε. Πολέμησαν και πολεμούν παλληκαρίσια. Στο τελευταίο όμως διάστημα έχουμε αρκετές λιποταξίες στους Σλαβομακεδόνες και ιδίως στις Σλαβομακεδόνισσες μαχήτριες. Που οφείλονται οι λιποταξίες αυτές;
Στις μεγάλες δυσκολίες που περνά ο Σλαβομακεδονικός λαός. Αυτός ο ηρωικός λαός τάδωοε όλα, τα παιδιά του, την παραγωγή του και τα σπίτια του. Κάθε σπίτι έχει και από ένα τραυματία ή νεκρό και όλα αυτά είναι φυσικό νάχουν επίδραση στο Σλαβομακεδόνικο.
Μέσα στα τμήματα πρέπει να αυξηθεί η πολιτική δουλειά ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες με ιδιαίτερες συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στη γλώσσα τους, με την καθοδήγηση των υπευθύνων Σλαβομακεδόνων για τη δουλειά αυτή. Γιατί στις μονάδες μας στο Βίτσι τα 20-50% των μαχητών».
(Από το Περιοδικόν «Δημοκρατικός Στρατός» – Μηνιάτικο Στρατιωτικό-Πολιτικό όργανο του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αριθ. φύλλου 4 – Απρίλης 1949 – Σελίδες 236-237).

Ακόμη και στα γραμματόσημα το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αντεκατέστησε
την δραχμήν με το βουλγαρικόν λέβα!
Η Ελληνικωτάτη επαρχία της Β. Θράκης άλλως γνωστή ως Ανατολικής Ρωμυλίας δια της συνθήκης του Βερολίνου (3 Μαρτίου 1875) την οποίαν υπέγραψε και η Βουλγαρία ανεγνωρίζετο αυτόνομος, υπό την προστασίαν και την εγγύησιν των Μεγάλων Δυνάμεων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εν τούτοις η Βουλγαρία μη σεβόμενη την υπογραφήν της εισβάλλει την 18 Σεπτεμβρίου 1885 στην Ανατολικήν Ρωμυλία. Ο βουλγαρικός στρατός καταλαμβάνει την περιοχήν, κηρύσσει την προσάρτησίν της στην Βουλγαρία και αρχίζει τας σφαγάς των Ελλήνων.
Οι απόγονοι του Κρούμου θα σφάξουν 170.000 Έλληνας… Μολαταύτα το ΚΚΕ θα εξυπηρετήση τους βουλγάρους και με την προσφοράν εξόδου στο Αιγαίον. Ιδού ένα κατάπτυστο προδοτικόν συμφωνητικόν:

Η Προδοσία της Βορείου Ηπείρου.
Η Δευτέρα Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Νοέμβριος 1934) κατήγγειλε ως «ιμπεριαλιστικό αλυτρωτισμό» την διεκδίκησιν της Β. Ηπείρου από την Ελλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης μάλιστα, στην ομιλίαν του προς την μετά το 6ο Συνέδριον του ΚΚΕ, Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (14-15 Ιουν. 1936) απεκάλεσε την διεκδίκησιν της Β. Ηπείρου «καταχτητική βλέψη». Συγκεκριμένως είπεν:
«Η πλουτοκρατία και η αντίδραση, αν και τρέμουν για τη Μακεδονία και Θράκη, όμως, παραγνωρίζοντας τις ιδιομορφίες των επαρχιών αυτών και πρώτα απ’ όλα την πολυεθνική σύνθεση τους και εφαρμόζοντας αυτού επάνω πολιτική οικονομικής αποστράγγισης και τρομοκρατικού ξεφαντώματος, δεν φτάνουν παρά σε αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που θέλουν… Το χειρότερο ακόμα είναι ότι η πλουτοκρατορία της χώρας μας και ο φασισμός αντιπροβάλλουν και αυτοί καταχτητικές βλέψεις πάνω στη Βόρειο Ήπειρο, το Μοναστήρι είτε την Ανατολική Ρωμυλία και έτσι σπρώχνουν τα πράγματα πιο γοργά προς πολεμικές καταστροφικές περιπέτειες» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση», αρ. 23 της 1ης Ιουλίου 1936, σελ. 6).
Περαιτέρω ο Ν. Ζαχαριάδης εις συνέντευξίν του στην εφημερίδα «Εμπρός» (26 Μαΐου 1945) εδήλωσε ότι είναι εναντίον της Ελληνικής διεκδικήσεως της Β. Ηπείρου διότι «θ’ απετέλει παράγοντα κινδύνου, διά την ειρήνη και τη σύμπραξι των βαλκανικών χωρών»!
Στην συνέντευξίν του Ν. Ζαχαριάδη απήντησε αμέσως ο Γεώργιος Παπανδρέου («Εμπρός» 27 Μαΐου 1945) ως έξης:
«Όφείλομεν να ομολογήαωμεν ότι ο Ν. Ζαχαριάδης ωμίλησε με ανεπιφύλακτον ειλικρίνειαν εις την οποίαν δεν μας έχουν συνηθίσει οι εδώ αναπληρωταί του.
Μέχρι τούδε το ΚΚΕ εζήτει δημοψήφισμα διά την Βόρειον Ήπειρον, ενώ ταυτοχρόνως συνειργάζετο με τους κομμουνιστάς της Αλβανίας διά την εξόντωσιν των Ελλήνων πατριωτών της Βορείου Ηπείρου. Εζήτει επίσης το ΚΚΕ «στρατηγικήν διαρρύθμισιν των Ελληνο-βουλγαρικών συνόρων» αλλά κατόπιν «φιλικής συνεννοήσεως των δύο χωρών», το οποίον σημαίνει ότι ενεπιστεύετο εις την καλήν θέλησιν των Βουλγάρων την παραχώρησιν συνόρων ασφαλείας εις την Ελλάδα. Ο κ. Ζαχαριάδης με τας ωμάς δηλώσεις του καταργεί την μέθοδον αυτήν της απάτης και προτιμά να προκαλέση το έθνος.
Του εκφράζομεν τας ευχαριστίας μας και ευχόμεθα την αυτήν τακτικήν να συνέχιση και εις το μέλλον, διά να πεισθή επι τέλους ολόκληρος ο Ελληνικός λαός και ιδίως οι θλιβεροί εαμικοί οπαδοί περί της «εθνικής» πολιτείας του κομμουνιστικού κόμματος».
Η εφημερίς «Εμπρός» εδημοσίευσε (26 Ιουνίου 1945) ιδιόγραφον δήλωσιν του Ν. Ζαχαριάδη ότι: «η διατύπωσις Ελληνικών αξιώσεων για την Β. Ήπειρο και Ανατολική Ρωμυλία… θ’ απειλούσε εξαιρετικά την ειρήνη και την συνεργασία στα Βαλκάνια».
Την προδοτικήν στάσιν του ΚΚΕ έναντι της Β. Ηπείρου θα επιβεβαίωση και το μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Ζήσης Ζωγράφος, ο οποίος εις άρθρον στο κομμουνιστικό περιοδικό «Νέος Κόσμος» (τεύχος 9, Σεπ. 1950 σελ. 641-660) υπό τον τίτλον «Μερικά ζητήματα της πολιτικής μας γραμμής» διεκήρυξε ότι «Βορειοηπειρωτικό ζήτημα δεν υπάρχει»!!
Εις αυτά προσθέτω και την ομιλίαν του Ν. Ζαχαριάδη στην 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Μάιος 1950) όπου ειπεν:
«Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε μιά πορεία ανασυγκρότησης και συγκέντρωσης των δημοκρατικών δυνάμεων. Το πιο αρνητικό κι εδώ είναι ότι πολύ ασθενικά εκδηλώνεται στην πορεία αυτή η επίδραση των πιο συνεπών δημοκρατικών παραγόντων στη ζωή της Χώρας, όπως είναι το ΕΑΜ, το ΑΚΕ, το ΚΚΕ. Το δικό μας καθήκον είναι να επιταχύνουμε την πορεία αυτή με την συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων σ’ ένα μέτωπο, σ’ ένα συνασπισμό με καθαρό δημοκρατικό πρόγραμμα. Αυτό ανάμεσα στα άλλα, σημαίνει ότι από το πρόγραμμα αυτό πρέπει να λείψουν όλα εκείνα τα ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΑΓΚΑΘΙΑ, όπως οι εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των λαϊκών δημοκρατιών της Αλβανίας και της Βουλγαρίας που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να χύνουν νερό στο μύλο της αμερικανοκρατίας» (Ν. Ζαχαριάδη: «Μερικά ζητήματα από την κατάσταση και την κομματική ζωή», ομιλία του εις 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ, (Μάης 1950), έκδοσις ΚΚΕ, σελ. 22).
Τον Μάιον του 1950 συνήλθε η 7η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ στην οποίαν ωμίλησε ο Ζαχαριάδης αναφορικώς προς τας διεκδικήσεις της Ελλάδος έναντι της Αλβανίας και Βουλγαρίας. Συγκεκριμένως είπεν:
«Μέσα στη Βουλή, γνωστοί δημοκρατικοί παράγοντες, παρασέρνονται από τη μοναρχοφασιστική πίεση και πρωτοστατούν στο εθνικιστικό παραλήρημα με τη διατύπωση εδαφικών αξιώσεων, σε βάρος της Αλβανίας και της Βουλγαρίας. Οι αναβιώσεις αυτές, είναι υποτροπή των σοβαρών λαθών, που με τη δική μας ανοχή ή πρωτοβουλία βαρύνουν και αμαυρώνουν την ένδοξη εαμική κληρονομιά και που σήμερα πρέπει να ξεπεραστούν πέρα για πέρα, γιατί το ξεπέρασμα τους αποτελεί το πρώτο γνώρισμα για έναν συνεπή δημοκράτη και αγωνιστή και για την ειρήνη. Πρέπει και εμείς και οι φίλοι και συναγωνιστές μας να καταλάβουμε καλά και καθαρά ότι οποιαδήποτε υποχώρηση μας, στο σημείο αυτό είναι άμεση εκ μέρους μας υποστήριξη στ’ αμερικανικά πολεμικά σχέδια, στη δημιουργία του άξονα Αθήνα-Βελιγράδι, στο τράβηγμα της Ελλάδας στις τυχοδιωκτικές Αγγλοσαξωνικές περιπέτειες ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες…» (Ν. Ζαχαριάδης: «Μερικά ζητήματα από την κατάσταση και την κομματική ζωή» σελ. 23-24).
Στην ιδίαν Ολομέλειαν, το μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δ. Βλαντάς κατεδίκασε τας εθνικάς διεκδικήσεις ειπών:
«Από παράγοντες της “Δημοκρατικής Παράταξης” ακούστηκαν και μέσα στην μοναρχοφασιστική Βουλή εθνικιστικές κραυγές για «Βόρεια Ήπειρο», για «στρατηγική διαρρύθμιση των βορείων συνόρων» κλπ. Πρέπει να πούμε όμως τώρα ανοιχτά πως κάναμε λάθος και ότι δεν θα ανεχθούμε να γίνεται και από φίλους μας σωβινιστικό λαθρεμπόριο μέσα στο λαό, με τις διεκδικήσεις της «Βόρειας Ηπείρου» και της «στρατηγικής διαρρύθμισης των συνόρων μας προς βορράν», αντικειμενικά είναι σαν να βοηθάνε την αμερικανοκρατία και τον μοναρχοφαοισμό στον πόλεμο που προετοιμάζει κατά της Σοβιετικής Ένωσης και των λαϊκών δημοκρατιών, στην πρώτη σειρά κατά της Αλβανίας και Βουλγαρίας» (Δ. Βλαντάς: «Εισήγησις εις την 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ» έκδ. 1956, σελ. 35-36).
Κι άλλο υψηλό κομμουνιστικό στέλεχος, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ο Ζήσης Ζωγράφος, με άρθρον του που εδημοσιεύθη στον «Νέον Κόαμον» (τεύχος Σεπτεμβρίου 1950, σελ. 641-660) εδήλωσε ότι «βορειοηπειρωτικό ζήτημα δεν υπάρχει». Στον «Νέον Κόσμον» (Δεκέμβριος 1959, σελ. 20) δημοσιεύεται χαιρετιστήριον μήνυμα της Κ.Ε. του ΚΚΕ προς την Κ.Ε. του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας, όπως ωνομάζετο το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα. Στο μήνυμα χαρακτηρίζεται η εδαφική διεκδίκησις της Β. Ηπείρου ως «ανεδαφική» και «παράλογη». Ιδού το κείμενον:
«ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Στην Κεντρική Επιτροπή
του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας
Τίρανα
Αγαπητοί σύντροφοι,
Στην 15η επέτειο της απελευθέρωσης της Αλβανίας η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας σας στέλνει τα πιο θερμά συγχαρητήρια και τις καλύτερες ευχές της.
Στα 15 χρόνια της ελεύθερης ανάπτυξης του, ο αλβανικός λαός, κάτω άπ’ τη δοκιμασμένη καθοδήγηση του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας και με την αμέριστη ανιδιοτελή βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, σημείωσε λαμπρές επιτυχίες στην οικοδόμηση της νέας ζωής του, στη σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση και το ανέβασμα της αγροτικής οικονομίας στη διαρκή άνοδο τον βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου του.
Ο Ελληνικός λαός συμμερίζεται ολόψυχα τα αισθήματα περηφάνειας και χαράς, που νιώθει ο αδελφός γειτονικός λαός της Αλβανίας για τις επιτεύξεις του. Το παράδειγμα της Αλβανίας δείχνει χειροπιαστά σ’ όλους τί μπορεί να δημιουργήσει ένας λαός όταν πάρει τις τύχες του στα ίδια του τα χέρια. Οι πατριώτες της χώρας μας παρακολουθούν με βαθειά ικανοποίηση τις ακούραστες προσπάθειες της αλβανικής κυβέρνησης για την αποκατάσταση των σχέσεων καλής γειτονίας και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Ο λαός μας αποκρούει τα μυθεύματα για δήθεν «εμπόλεμη κατάσταση» με την Αλβανία, τις παράλογες και ανεδαφικές αξιώσεις κατά της ακεραιότητας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και όλη την ψυχροπολεμική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή σαν ξένη προς τα συμφέροντα του, τα συμφέροντα της ειρήνης στα Βαλκάνια. Ο λαός μας παλεύει για την εφαρμογή μιας πολιτικής ειρήνης, ειρηνικής συνεργασίας και φιλίας με όλους τους λαούς, για τη μετατροπή των Βαλκανίων σε ζώνη ειρήνης, για τη δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.
Ζήτω η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας!
Ζήτω η φιλία ανάμεσα στον Ελληνικό και τον Αλβανικό λαό!
Ζήτω η ειρήνη ατά Βαλκάνια και σ’ όλο τον κόσμο!
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»
Πάλιν στο περιοδικόν «Νέος Κόσμος» (τεύχος Φεβρουαρίου 1960, σελ. 54-55) που είναι επίσημον όργανον του ΚΚΕ, δημοσιεύεται άρθρον του μέλους της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Μιχαήλ Τσάντη όπου ισχυρίζεται ότι η διεκδίκησις της Β. Ηπείρου από την Ελλάδα είναι «αστήριχτη». Συγκρεκριμένως, ο κομμουνιστής προδότης έγραψε:
«Μιλώντας για την ψυχροπολεμική θέση της κυβέρνησης Καραμανλή στα Βαλκάνια, απ’ αφορμή τις προτάσεις για τη μετατροπή τους σε ζώνη ειρήνης και στην πρώτη απύραυλη ζώνη στον κόσμο, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στη στάση της απέναντι στην άλλη Λαϊκή Δημοκρατία, την Αλβανία. Υπεύθυνοι κυβερνητικοί παράγοντες της Αλβανίας ζήτησαν επανειλημμένα την αποκατάσταση όχι μοναχά επισήμων διπλωματικών, αλλά και φιλικών σχέσεων καλής γειτονίας με την Ελλάδα, με την οποία τη συνδέουν κοινοί αγώνες και αδελφικοί δεσμοί. Η κυβέρνηση Καραμανλή, σύμφωνα με τη γενικώτερη ψυχροπολεμική της θέση, αποκρούει και την ιδέα ακόμη της αποκατάστασης διπλωματικών σχέσεων, προβάλλοντας το εντελώς αστήριχτο και γελοίο «επιχείρημα» ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αλβανία, που υπήρξε το πρώτο θύμα του φασισμού και των εμπρηστών του πολέμου στα Βαλκάνια. Το επιχείρημα της αυτό το συνδυάζει με όχι λιγότερο αστήριχτες εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Αλβανίας.»
Θα αναφέρω και τον κομμουνιστήν Αντώνιον Ζωγράφον, που με άρθρον του στον «Νέον Κόσμον» (τεύχος Δεκεμβρίου 1959, σελ. 59-60) γράφει μεταξύ άλλων προδοσιών ότι:
«Η εξωτερική πολιτική της Λ.Δ. Αλβανίας είναι διαποτισμένη από το πνεύμα της ειρήνης, φιλίας και πλατιάς συνεργασίας με όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος.
Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση, εφαρμόζοντας την πολιτική που της υπαγορεύουν οι ξένοι και ντόπιοι επιθετικοί κύκλοι και καταπατώντας την ομόθυμη θέληση του λαού μας για φιλικές σχέσεις με τον αδελφό αλβανικό λαό, επικαλείται μια σειρά «επιχειρήματα» και προβάλλει εντελώς αβάσιμες και παράλογες εδαφικές αξιώσεις σε βάρος της Αλβανίας, οργανώνει προκλητικά γυμνάσια στα σύνορα της, προσπαθεί ν’ ανάψει τα εθνικιστικά μίση ανάμεσα στους δυο αδελφικούς λαούς με το λεγόμενο «Βορειοηπειρωτικό» κλπ…, για να διαιωνίσει τον ψυχρό πόλεμο και την ανωμαλία στις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη…».
Τέλος, ο Γενικός Γραμματεύς του ΚΚΕ, Κ. Κολιγιάννης ανεκοίνωσε έκθεσιν δράσεως της Κ.Ε. του ΚΚΕ στο 8ον Συνέδριόν του (Αύγουστος 1961) όπου κατηγόρησε την Ελλάδα γιά:
«προβολήν εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος της λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας» («Νέος Κόσμος», τεύχος Σεπτεμβρίου 1961, σελ. 63).

Η Προδοσία της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Ο «πατερούλης» Στάλιν με τον Υπουργόν Εξωτερικών τον Γ’ Ράιχ Φόν Ρίμπεντροπ.
«Δεν επετέθη η Χιτλερική Γερμανία εναντίον της Αγγλίας
και της Γαλλίας, αλλ’ αυταί επετέθησαν εναντίον της Γερμανίας».
Δήλωσις Στάλιν εις «Πράβδα» 30 Νοεμβρίου 1939.
Το ρωσόδουλον ΚΚΕ ευθυγραμμίσθη με το γερμανο-σοβιετικόν σύμφωνον Ρίμπεντροπ-Μολότωφ της 23 Αύγουστου 1939 και διεκήρυττε, ότι δεν πρέπει να πολεμήσωμεν κατά του Άξονος και κατηγορεί τον Μεταξά ότι… προετοιμάζει πόλεμον. Απίστευτον κι όμως αληθινόν. Παραθέτω τα αναμφισβήτητα κείμενα.
Κατ’ αρχήν, η Κ.Ε. του ΚΚΕ εις Μανιφέστον της 20 Απριλίου 1940 («Ριζοσπάστης» 2 Μαΐου 1940) διεκήρυξε:
«Το πέρασμα της βασιλομεταξικής δικτατορίας στην υπηρεσία των αγγλογάλλων, συντελούμενον μέσα στις συνθήκες της έντασης των σχέσεων τους με την Ιταλίαν, σημαίνει -ούτε λίγο ούτε πολύ- πρόσκληση προς τους ιμπεριαλιστές να βγάλουν τα μάτια τους πάνω στα ελληνικά εδάφη και εξουσιοδότηση τους να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην άλλη, στην δυστυχισμένη πατρίδα μας» (όρα εις έκδοσιν Κ.Ε. του ΚΚΕ με τίτλον: «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1931», τόμ. Α’ «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1926» εις παράρτημα κειμένων της περιόδου 1932-1941, σελ. 498).
Το ΚΚΕ την 30ην Απριλίου 1940 κυκλοφορεί προκήρυξιν προς τον Ελληνικόν Λαόν, όπου έλεγε τα ακόλουθα:
«Ο πόλεμος, όπου η δικτατορία ετοιμάζεται να σκοτώσει τα παιδιά σου, να φέρει τον θάνατον στα γυναικόπαιδα και την καταστροφή και τον αφανισμό σ’ ολόκληρη τη χώρα, δεν είναι αγώνας για την πατρίδα μας… Ο πόλεμος που ετοιμάζει η δικτατορία θα μας οδηγήσει στη μοίρα του Πολωνικού λαού. Η δικτατορία κατεβαίνει στον πόλεμο αυτό με μοναδικό «σύμμαχο» την ιμπεριαλιστικήν Αγγλία» (ένθ. άνωτ. σελ. 507-508).
Κι όταν μας επετέθησαν οι Ιταλοί, η Κ.Ε. του ΚΚΕ εξέδωσε Μανιφέστο (7 Δεκεμβρίου 1940) όπου διεκήρυττε τα έξης:
«Ο πόλεμος αυτός που προκλήθηκε από τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε από τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας. Ούτε είναι βέβαια «πόλεμος κατά του φασισμού», όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξάς, ο δήμιος του λαού μας. Μα ούτε και πόλεμος για την απελευθέρωση των ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας άπ’ το ζυγό του ιταλικού φασισμού και της Αλβανικής αστοτσιφλικάδικης κλίκας, γι’ αυτό ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί νάχει καμμιά σχέση με την ελευθερία» (ένθ. άνωτ. σ. 509-510).
Αν δεν υπήρχαν τα έγγραφα, που προέρχονται αποκλειστικώς εκ κομμουνιστικών πηγών ουδείς θα επίστευε, ότι ήτο δυνατόν να γραφούν τέτοιαι προδοσίαι.
Μετά την κήρυξιν του πολέμου, ο Ζαχαριάδης έγραψε μίαν επιστολήν με ημερομηνίαν 31 Οκτωβρίου 1940 και εκάλει τους Έλληνας κομμουνιστάς «να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη, στον πόλεμον αυτόν, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά». Κατόπιν, την 26 Νοεμβρίου 1940, ο Ν. Ζαχαριάδης ανακαλεί την προηγουμενην επιστολήν του και ισχυρίζεται ότι η Ελλάς κάνει κατακτητικόν πόλεμον!!! Πλέον αυτού του «ανοιχτού γράμματος» ο Ν. Ζαχαριάδης στέλνει και τρίτην επιστολήν (15 Ιαν. 1941) προς τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ όπου χαρακτηρίζει τον πόλεμο φασιστικό, καταχτητικό, ιμπεριαλιστικό από Ελληνικής πλευράς και υποστηρίζει ότι ο Μεταξάς είναι ο ύπ’ αριθμ. 1 εχθρός του λαού και της χώρας!!!
Ο βούλγαρος κομμουνιστής Γ. Δημητρώφ ομιλών την 23ην Αυγούστου 1940 από ραδιοφώνου σχετικώς με το γερμανοσοβιετικόν σύμφωνον είπεν τα εξής ανισόρροπα:
«Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο αποτελεί ένα όργανο ειρήνης. Δεν εξασφάλισε μονάχα την ειρήνη στους λαούς της Ε.Σ.Σ.Δ. μα έδωσε τη δυνατότητα και στους άλλους λαούς, ιδιαίτερα τους βαλκανικούς, να γλυτώσουν απ’ τον πόλεμο. Μα οι βαλκανικές Κυβερνήσεις δεν επωφελήθηκαν απ’ την ευκαιρία αυτή κι ο πόλεμος απειλεί σήμερα να τραβήξει στα δίχτυα του τις βαλκανικές χώρες. Πιο άμεσα απ’ όλες απειλείται απ’ τη μεγαλύτερη καταστροφή η Ελλάδα εξ αιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης της, που προκάλεσε τη δυσπιστία και των δύο εμπολέμων παρατάξεων» («Ριζοσπάστης» 30 Αυγ. 1940).
Επανέρχομαι στα γράμματα του Ζαχαριάδη. Μόλις εκηρύχθη ο πόλεμος του ‘40, ο Ζαχαριάδης έστειλε τρεις επιστολάς (ανοιχτά γράμματα) τα οποία παραθέτω και σας καλώ να τα μελετήσετε.
Επιστολή πρώτη της 31 Οκτωβρίου 1940, δημοσιευθείσα στον καθημερινόν τύπον της 2 Νοεμβρίου 1940:
«Προς τον Υφυπουργό Δημοσίας Ασφαλείας
Ανοιχτό Γράμμα
Ο φασισμός τον Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική, ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα είναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.»
Επιστολή δευτέρα της 26 Νοεμβρίου 1940, αναδημοσιευθείσα εις «Ριζοσπάστην» (9 Μαρτίου 1947):
«Μεταξάν Πρωθυπουργόν
Ανοιχτό Γράμμα
Ολόκληρος ο λαός της Ελλάδας ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος και χάλασε τα σχέδια του φασισμού. Με το αίμα του ο λαός εξασφάλισε τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του. Έξω απ’ αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία. Αφού ο λαός μας υπερασπίσει αποτελεσματικά την ανεξαρτησία και την εθνική λευτεριά του, σήμερα ένα μοναχά πράμα θέλει: Ειρήνη και ουδετερότητα με τούτους τους όρους:
1) Να ξανάρθουν τα πράγματα όπως ήταν στις 28 του Οχτώβρη 1940 δίχως καμιά εδαφική-οικονομική-πολιτική ζημία σε βάρος της Ελλάδας.
2) Οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν όλες απ’ τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας.
Με βάση τους δύο αυτούς όρους να ζητήσουμε αμέσως από την κυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ. να μεσολαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη. Αυτό σήμερα είναι το μοναδικό εθνικολαϊκό συμφέρον. Και η πράξη έχει αποδείξει ότι μόνον η Ε.Σ.Σ.Δ. σήμερα έσωσε την ειρήνη και ουδετερότητα της Γιουγκοσλαβίας – Βουλγαρίας – Τουρκίας.
26 του Νοέμβρη 1940
Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Υ.Γ. Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε ειρήνη έντιμη και δίχως κυρώσεις και για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά τόσο τον εθνικό-αμυντικό-απελευθερωτικό χαρακτήρα του πολέμου που κάνουμε, όσο και ότι είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις. Αν σήμερα δεν δουλέψουμε για μια έντιμη ειρήνη, ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει κατακτητικός και τότε θα έχει αντίθετο το λαό.»
Τρίτη επιστολή της 15 Ιανουαρίου 1941 προς όλα τα μέλη του ΚΚΕ:
«Το γράμμα αυτό το γράφω, γιατί παρουσιάστηκε μια βασική ριζική διαφωνία μου με την Προσωρινή Διοίκηση που παρουσιάζεται σαν εκπρόσωπος του ΚΚΕ από το Σεπτέμβρη του 1940. Είχα δεχτεί την πολιτική μόνο συνεργασία με την Προσωρινή Διοίκηση (παρά τους σοβαρούς δισταγμούς μου), γιατί είχα εμπιστευθεί σ’ ένα παλιό σύντροφο να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη χαφιεδική σφηκοφωλιά του Μάθεση – Παπαγιάννη.
Από την πρώτη στιγμή είχα παρατηρήσει σοβαρά λάθη στην πολιτική γραμμή της Προσωρινής Διοίκησης, που αυτή παρά τις υποδείξεις μου αρνήθηκε να τα διορθώσει, όπως δεν δέχτηκε και άλλες υποδείξεις μου. Η βασική, όμως, διαφωνία μας, που θ’ αναφέρω πιο κάτω, με αναγκάζει να μιλήσω ανοιχτά. Το γράμμα μου που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες στις 2 του Νοέμβρη 1940 αποβλέπει στα παρακάτω: 1)Να δώσει έγκυρη ενιαία κατεύθυνση στους κομμουνιστές όλης της χώρας. 2) Να κινητοποιήσει το λαό στην αντιφασιστική εξόρμηση για την εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά. 3) Να αποκαταστήσει στο εσωτερικό τις λαϊκές ελευθερίες, μια λαϊκή αντιπλουτοκρατική πολιτική. 4) Να κάμει τον πόλεμο εθνικό αντιφασιστικό, αντιϊμπεριαλιστικό με βασικό και μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας, της ειρήνης και ουδετερότητας μας, έξω από τον γενικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτό θα μπορούσαμε να το πετύχουμε μόνο μ’ έναν ολόπλευρο προσανατολισμό στην Ε.Σ.Σ.Δ. και με μια πραγματική βαλκανική συνεργασία. Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε το αντίθετο, έκανε πόλεμο φασιστικό, κατακτητικό πόλεμο. Ενώ, αφού διώξαμε τους Ιταλούς από την Ελλάδα, βασική προσπάθεια μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή, έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελληνοϊταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβηση της Ε.Σ.Σ.Δ., η μοναρχοφασιστική δικτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό, όχι του λαού της Ελλάδας, μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Μετά το διώξιμο δε των Ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός εισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους των κεφαλαίων που διέθεσε το 1935-36 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά. Αφού δε ο Μεταξάς αρνιέται να αποκαταστήσει τις ελευθερίες του λαού, να εξασφαλίσει την ειρήνη της Ελλάδας και κάνει πόλεμο κατακτητικό ιμπεριαλιστικό, που όλα του τα βάρη τα πληρώνει ο λαός, παραμένει (ο Μεταξάς) κύριος εχθρός του λαού και της χώρας. Η ανατροπή του είναι το πιο άμεσο και ζωτικό συμφέρον του λαού μας. Λαός και στρατός πρέπει να πάρουν στα χέρια τους τη διαχείριση της χώρας και του πολέμου με σκοπό ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, εσωτερικό αντιφασιστικό, αντιπλουτοκρατικό λαϊκό καθεστώς, ολόπλευρη προσέγγιση προς την Ε.Σ.Σ.Δ. και βαλκανική συνεργασία με βάση την ειρηνική λύση των εσωβαλκανικών διαφορών. Όλες τις απόψεις μου αυτές τις ανέπτυξα σε ένα ανοιχτό γράμμα και ένα σχέδιο απόφασης που στις 22-11-1940 έστειλα στην Προσωρινή Διοίκηση. Αυτή αρνήθηκε να δεχτεί και να δημοσιεύσει αναπτύσσοντας μιά καθαρά σοσιαλπατριωτική επιχειρηματολογία που έχει αυτή τη βάση: Ο πόλεμος της Ελλάδας εναντίον της Ιταλίας στην Αλβανία είναι παρόμοιος με τον πόλεμο της Ε.Σ.Σ.Δ. – Φιλλανδίας και ότι ο Μεταξάς είναι ο πρωτεργάτης στον παγκόσμιο αντιφασιστικό αγώνα. Η Προσωρινή Διοίκηση θέλει να υποδουλώσει ολοκληρωτικά το ΚΚΕ στην μοναρχοφασιστική δικτατορία αντί να οργανώσει την ανατροπή της. Έτσι η Προσωρινή Διοίκηση και το ανοιχτό γράμμα μου της 2-11-1940 (που ακέραια την ευθύνη του την έχω εγώ μπροστά στο ΚΚΕ και στην Κ.Δ.) το καταντά ένα καθαρό σοσιαλπατριωτικό ντοκουμέντο που πάει να λερώσει την τιμή του ΚΚΕ. Αύτη είναι η διαφωνία μου και η στάση της Προσωρινής Διοίκησης. Έτσι, πίσω από τη στάση αυτή καθαρίζει ολότελα και τούτο: Ότι η Προσωρινή Διοίκηση είναι δημιούργημα και όργανο του Μανιαδάκη και ότι ο Γιάννης Μιχαηλίδης, Ψηλός, Κατσαναίβης, Κάμος πρόδωσε την εντολή που είχε να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη σπείρα του Μάθεση, πουλήθηκε στη μοναρχοφασιστική δικτατορία. Ύστερα από όλα αυτά, η στάση όλων των μελών και στελεχών οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ μέσα στη χώρα και το μέτωπο πρέπει να είναι αύτη: Ο λαός της Ελλάδας υπερασπίζει στον πόλεμο αυτό μόνον την εθνική του ανεξαρτησία. Είναι ξένος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο Αγγλίας-Γερμανίας και Σία. Θέλει χωριστή, έντιμη, άμεση ειρήνη με τη μεσολάβηση της Ε.Σ.Σ.Δ. Αναγνωρίζει την αρχή της αυτοδιάθεσης μέχρις αποχωρισμού για όλους. Θέλει την ελευθερία του, τη δουλειά του, την επικράτηση της θέλησης του που του πνίγει ο Μεταξάς. Εξωτερική συμμαχία με την Ε.Σ.Σ.Δ. και αληθινή βαλκανική συνεννόηση. Οι λαοί και φαντάροι της Ελλάδας και Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέρφια και η συναδέλφωση τους στο μέτωπο θα σταματήσει τον πόλεμο που κάνουν οι εκμεταλλευτές κεφαλαιοκράτες του. Για να γίνουν όλα αυτά, λαός και στρατός πρέπει να ανατρέψουν τη μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά που είναι ο κύριος και βασικός εχθρός τους και να εγκαθιδρύσουν τη λαϊκή αντιφασιστική κυβέρνηση. Για να μπορεί ένας λαός να κρατεί την εθνική λευτεριά, πρέπει να είναι και εσωτερικά λεύτερος. Λαός εσωτερικά σκλάβος δεν θάναι άξιος να κρατήσει και την εθνική του ανεξαρτησία και κάθε νίκη του εσωτερικού του τυράννου θα δυναμώνει τη σκλαβιά του.
Αυτός είναι σήμερα ο δρόμος του ΚΚΕ. Κάθε μέλος-στέλεχος οργάνωσης αυτή τη γραμμή πρέπει να μπάσει στις μάζες και οργανώνοντας τες γύρω απ’ αυτή, να την επιβάλει νικηφόρα. Ακόμα μην ξεχνάτε ούτε στιγμή τους φυλακισμένους και εξορίστους μας. Στην Κέρκυρα κάθε στιγμή η ζωή των καλυτέρων παιδιών μας, Νεφελούδη, Σιάντου, Παρτσαλίδη και τόσων άλλων, είναι σε άμεσο κίνδυνο από το μαχαίρι του Μεταξά και τις μπότες του Μουσσολίνι. Εγώ είμαι γερός και καλά. Όλη μου η σκέψη και η καρδιά μου είναι στο Κόμμα, όπως και η ζωή μου είναι δοσμένη σ’ αυτό.
Ζήτω το ΚΚΕ! Ζήτω η Κ.Δ.!
Αθήνα, κρατητήρια Γενικής Ασφαλείας. 15-1-1941
Γεια – χαρά
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ»
Η προσωρινή διοίκησις του ΚΚΕ έστειλε επιστολήν στον Ζαχαριάδη την 3 Δεκεμβρίου 1940. Στην επιστολήν αυτήν απήντησε ο Ζαχαριάδης την 6 Ιανουαρίου 1941. Παραθέτω το αποκαλυπτικόν κείμενον και φωτοτυπίαν εκ του πρωτοτύπου της ιδιοχείρου απαντήσεως του Ζαχαριάδη.
Η επιστολή Ζαχαριάδη της 6 Ιανουαρίου 1941:
«Θα τα πω έξω απ’ τα δόντια. Δεν είμαστε παιδιά για να λέμε και ξελέμε. Όσα είπα ήταν καλώς ειπωμένα. Μάλιστα η «επιχειρηματολογία» σας με κατέπεισε ολοκληρωτικά ότι έχω 100% δίκηο! Χτυπάτε το μηχανισμό και λέτε ότι στην τωρινή κατάσταση της Ελλάδας ανακαλύψατε το «νέο». Μα στην πραγματικότητα το «νέο» αυτό είναι ο πολύ παλιός σοσιαλπατριωτισμός του 1914 και 1939! Κατακεραυνώνετε τον μηχανισμό. Και όμως… λέτε: η περίπτωση Ελλάδας-Αλβανίας είναι η ίδια με την περίπτωση Ε.Σ.Σ.Δ. – Φιλλανδίας!!! Συγκρίνετε τη δήλωση του Στάλιν (διαστρεβλώνοντας την) για τους γαλλ. εξοπλ. στην εποχή του γαλλοσοβιετικού με την Ελλάδα της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας. Γιατί να μην συγκρίνετε το Ντελαντιέ του 1939-40 με τη σημερινή Ελλάδα; Δεν είνε πιο σωστό; (Η διαστρέβλωση του Στάλιν είναι αυτή: τότε ο Λαβάλ στη Μόσχα ζήτησε μια δήλωση απ’ το Στάλιν για τους γαλλ. εξοπλ. Ο Στ. την έκανε από συμφώνου με την Κ.Δ. και τον Τορρές. Τότε η αντίδραση στη Γαλλία θέλησε να βρει αντίθεση ανάμεσα στον Στάλιν και το Κ.Κ. Γαλλίας. Και αυτό απάντησε με το περίφημο πλακάτ: Ο Στάλιν έχει δίκηο! Μα τί σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά με τη σημερινή Ελλάδα; Και όμως κατατροπώνετε το μηχανισμό!!!) Λέτε: η είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο μετάτρεψε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε αντιφασιστικό (!) για την ελευθερία της Ελλ., των Βαλκανίων, της Ε.Σ.Σ.Δ. και… βάλε!! Μη χειρότερα!! Λέτε: ο λαός κάνει αντιφασιστικό πόλεμο. Μα ο Μεταξάς; Κατά την ιδία λογική επειδή και για τα εσωτερικά ελληνικά ζητήματα ο λαός είναι αντιφασιστικός στην Ελλάδα δεν έχουμε μοναρχοφασιστική δικτατορία μα λαοκρατία! Όσο για τον ενθουσιασμό του Λαού (αυτά που λέτε θυμίζουν αρθρογραφία «Εστίας» και Σία) δεν ξέρετε τι γίνεται ούτε στο Μέτωπο ούτε στα μετόπισθεν. Γενικά τα επιχειρήματα σας είναι «πιστόν αντίγραφον» με τον αντιφασισμό κλπ. που κοπανάει τόσο ο Μεταξάς και Σία όσο και ο εγγλέζ. ιμπεριαλισμός. (Τώρα βλέπω ότι τα λάθη στην αρθρογραφία του «Ρίζου» και αλλού -που παρά τις ανατάσεις μου δεν διορθώσατε- δεν ήταν τυχαία). Μιλάτε πολύ για το συμφέρον της Ε.Σ.Σ.Δ. ξεχνόντας ότι το συμφέρον αυτό είναι διαφορετικό και αντίθετο προς το συμφέρον τόσο του άξονα όσο και της Αγγλίας και αν ο άξονας θέλει να κάνει τα Βαλκάνια φασιστικό προγεφύρωμα, η Αγγλία τα θέλει όχι μόνο αντιαξονικό μα και αντισοβιετικό ορμητήριο ξέροντας το βασικό στην περιοχή αυτή σοβιετ. ενδιαφέρον. Και αυτούς ακριβώς τους σκοπούς της Αγγλίας εξυπηρετεί σήμερα ο Μεταξάς. Εσείς λέτε ότι ο Μετ. πολεμά σήμερα κατά του φασισμού και για την ελευθερία Ελλ. Βαλκ. κ.λπ… Γιατί τότε εφαρμόζει εσωτερικό φασισμό, δε δίνει αμνηστεία στους κόμ. γιατί ζητά από τους εθελοντές πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, γιατί πιάνει φαντάρους κομμουνιστές του Μετώπου και τόσα και τόσα παρόμοια;
Στραβοκαταλάβατε απόλυτα τη γραμμή της Κ.Δ. και του ΚΚΕ. Το βασικό δεν είναι αν η Ελλάδα βρίσκεται στην Αλβανία, μα ποια Ελλάδα βρίσκεται στην Αλβανία και γιατί. Η Ελλάδα αυτή είναι του Μεταξά + εγγλεζ. ιμπεριαλ. και τους καταχτητικούς φασιστικούς σκοπούς της τους ξεκαθάρισε και πάλι ο Μεταξάς (πρωτοχρον. διαγγέλματα του + συνέντευξη του). Η πολιτική του ΚΚΕ απόβλεπε στο ν’ αποσπάσει την Ελλάδα απ’ την Αγγλία και να την προσεγγίσει στην Ε.Σ.Σ.Δ. μαζί με εσωτερικές αλλαγές. Αυτού απόβλεπε και το «ανοιχτό γράμμα» μου της 31 -Χ. (που τη δημοσίευσή του, την αποστολή του έτσι όπως ήταν γραμμένο, την υπαγόρευσε κυρίως και η εσωτερική κρίση του ΚΚΕ και η ανάγκη να δοθεί σ’ όλους τους κομμουνιστές της Ελλάδας έγκυρη ενιαία κατεύθυνση). Πάντως το γράμμα εκείνο, καμουφλαρισμένο, τάλεγε όλα και μιλούσε για εξόντωση και του εσωτερικού φασισμού. Πάντως το γράμμα εκείνο ήταν μονάχα μια προσπάθεια που προϋπόθετε όλους τους κατοπινούς ελιγμούς που θα γινόταν αναγκαστικά. (Εσείς, αντίθετα, δένετε οριστικά το ΚΚΕ στο Μεταξά και στο σοσιαλσωβινισμό και έτσι παθαίνει το μεγαλύτερο ΑΙΣΧΟΣ στην ιστορία του). Τα πράγματα είναι καθαρά: Ο λαός θέλει μόνο τη Λεφτεριά και ανεξαρτησία του εσωτερική και εξωτερική. Αυτό είναι δυνατό μόνο με εσωτερική αντιφασιστική στροφή + σύμπραξη με Ε.Σ.Σ.Δ. Ο Μεταξάς κάνει τα αντίθετα, μας δένει οριστικά στον ιμπερ. πόλεμο για λ/σμό της Αγγλ. μας μπλέκει και με τη Γερμ. (βλέπε γερμ. βοήθεια στην Ιταλία) και κάνει πόλεμο φασιστικό – ιμπεριαλ. – πλουτοκρ. – καταχτητικό. Καθήκον του ΚΚΕ: Να ζητήσει η Ελλάδα μεσολάβηση Ε.Σ.Σ.Δ. για έντιμη ειρήνη. Ο πόλεμος στα χέρια στρατού-Λαού: ανατροπή Μεταξά. Αυτός είναι ο κύριος εχθρός! Λαϊκή Δημοκρατική εξουσία. (Αν όπως λέτε ο Λαός είνε με το Μεταξά, τότε το ΚΚΕ πρέπει να πάει ενάντια στο ρέμα. Απ’ την Κορυτσά και πέρα οι στρατιώται μας σφάζονται άδικα, για ξένα συμφέροντα). Αυτή είναι η γνώμη μου. «Παληός» μαρξισμός θα πείτε. Ναι μα όχι σοσιαλσωβινισμός. Και έχετε υποχρέωση τιμής τη γνώμη μου αυτή, δηλ. το ανοιχτό γράμμα που δεν δημοσιεύσατε 2): το σχέδιο απόφασης που σάς πρότεινα και πιστή απόδοση αυτού εδώ του γράμματος να τα δημοσιεύσετε στο «Ριζ.» συνοδεύοντάς τα με όλες τις αντιρρήσεις σας κ.τ.λ. αν δεν πειστείτε ότι έχω δίκηο. (Κοκορέβεστε ότι ανακαλύψατε το «νέο» και όμως δεν βλέπετε το ΝΕΟ στην κατάσταση που επιβάλλει τη στροφή που σας προτείνω. Δίχως τη στροφή αυτή και το «ανοιχτό γράμμα» μου της 31. Χ καταντά ένα σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο. Έχετε υποχρέωση τιμής να κάνετε αμέσως τις δημοσιεύσεις που ζητώ πιο πάνω. Αλλοιώς θα πεισθώ τελειωτικά ότι πίσω απ’ τη Π.Δ. κρύβεται ύποπτη βρωμοδουλειά του Μανιαδάκη και της ασφάλειας. Όταν ο Μανιαδάκης πήρε τα τελευταία μέτρα ενάντια μου χάρηκα γιατί τα απέδωσα στη δημοσίευση και τοιχοκόλληση τον νέου γράμματος μου. Έπεσα έξω. Ίσως τα μέτρα να οφείλονται στο ότι ο Μανιαδάκης έλαβε «αρμοδίως» γνώση του νέου αυτού γράμματος. Ποιος ξαίρει; Κάποτε είπα στον Ειρηνοδίκη ότι τη φωλιά του την σκότωσε. Και αυτός «φρονίμως ποιών» δεν απάντησε! Τώρα ποιος είνε ο Ειρηνοδίκης ίσως να θυμάται ο Κάτσος). Και κάτι άλλο: Κάποιος από σας κάνει το «θεωρητικό». Μα του πήρε ο διάολος τον πατέρα. Λιγώτερη φλυαρία – Λιγώτεροι ιστορικοί παραλληλισμοί (όπως λ.χ. της Φινλανδίας!!!) γιατί είναι κακοτοπιές!
Πάντως το παράδειγμα του Κ.Κ. Κίνας κυρίως απ’ την αιχμαλωσία του Τσάγκ-Κάι-Σέκ και δώ κάτι μπορεί να τον ωφελήσει. Για τις μικροδιαφορές μας: Εσείς μπορεί να στέλνετε πολλά, μα εγώ παίρνω πολύ λίγα. Απόδειξη: Απ’ τον πόλεμο και δώ πήρα μόνο τον 1ο πολεμικό «Ρίζο» και το «Δελτίο» με την απόφαση σας. Τίποτε άλλο. Πριν 1 μήνα λέγατε: Σε 4 μέρες θα πάρεις την 1η πολεμική προκήρυξη μας και το «Ρ.» τον Δεκέμβρη. Ακόμα να τα πάρω! Θέλω όλα τα υλικά σας (έντυπα) απ’ τον πόλεμο και δώ όσα δεν πήρα. (Απ’ τον Κατσ. εγώ είχα ζητήσει εξηγήσεις. Αυτός δεν μου έδωσε. Μετά ζητήσατε σεις από μένα. Μπορείτε να τις πάρετε απ’ τον ίδιον). Όταν μου είπατε ότι το Χόντζα δεν τον ξέρετε σας απήντησα ότι δεν πρόκειται για Χόντζα μα για ΧΟΝΖΑ και σας ξαναρωτούσα, αν τον ξέρετε. Δεν απαντήσατε. (Μου ζητήσατε διευκολύνσεις για σύνδεση σας με πρόσωπα για λεφτά κ.τ.λ… Σας απάντησα. ΟΧΙ. Μόνο πολιτικές γνώμες δίνω). Οι γνώμες μου για τον πόλεμο να μπουν στο αχτίφ Κ. και ΚΝ.. Πάντως η συνέχιση της συζήτησης μεταξύ μας δεν έχει νόημα. ΕΡΓΑ χρειάζονται. Να γράφετε πιο ζωηρά και αραιά να τα βγάζω εύκολα και γρήγορα. (Αν η προσπάθεια της Π.Δ. είνε παστρικιά δουλειά μη ξεχνάτε ότι δεν έχετε δικαίωμα να ατιμάσετε το ΚΚΕ). (Αν δεν κάνετε τις δημοσιεύσεις θα προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω ένα μέσο που ίσως προσωπικά μου κοστίσει ακριβά μα το ΚΚΕ θα το ωφελήσει.) Αν αποφασίσετε τη δημοσίευση μην αργείτε ούτε δεφτερόλεφτο. Τα γραφτά μου όλα να τα φυλάχτε. (Ο σύνδεσμος μας κάνει ανοησίες.)
Ο εγκληματίας Φλωράκης εις συνέντευξίν του στο «Βήμα» (9-12-2001) είπε για το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη, αλλ’ απεσιώπησε τα δύο άλλα και τας επισήμους ανακοινώσεις του ΚΚΕ που επρόδιδαν την 28ην Οκτωβρίου. Δηλαδή οι εγκληματίαι του ΚΚΕ προσπαθούν να αποκρύψουν τας προδοσίας των.
Τας επιστολάς του Ν. Ζαχαριάδη αργότερον ανεγνώρισε ως γνήσιας με επιστολήν του, που εδημοσιεύθη στον «Ριζοσπάστην» (11 Μαρτίου 1947).
Τον Ιούνιον του 1941 η ένδοξος Ελλάς ελύγισε προ της υλικής υπεροχής των Γερμανών.
Για το ΚΚΕ υπεύθυνος του πολέμου ήτο «η βασιλομεταξική σπείρα» και εις κύριον άρθρον του «Ριζοσπάστη» (17 Ιουνίου 1941) οι κουκουέδες αδιαντρόπως πλαστογραφούν την ιστορίαν, λησμονούν οτι μας επετέθησαν οι Ιταλοί κι αποδίδουν την ευθύνην του πολέμου στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Ιδού τι γράφουν:
Μόνον ο τύπος του κόμματος μας στάθηκε ο μοναδικός και ατρόμητος πολέμιος των μεγάλων αυτών εχτρών της Ελλάδας κι ανάμεσα στο διωγμό το φοβερό που οργάνωσαν εναντίον του τα όργανα της διχτατορίας, κατάφερε ως το τέλος να συνεχίσει την έκδοση του και να χτυπά αλύπητα κι ανειρήνευτα τον πρώτο εχτρό της χώρας μας, τη μισητή Βασιλομεταξική σπείρα. Μόνον ο τύπος μας ξεσκέπασε έγκαιρα το ξεπούλημα της χώρας μας στους Εγγλέζους ληστές ιμπεριαλιστές και συνεπούμενα την έξοδο της Ελλάδας απ’ την ουδετερότητα. Μόνον ο «Ρίζος» μας βροντοφώναξε για τον κίνδυνο που διέτρεχε η χώρα με την έξοδο της στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο πλευρό των Εγγλέζων και ενάντια στον άξονα, χωρίς κανένα συμφέρον για το Λαό μας μα μονάχα για τα συμφέροντα του Εγγλέζικου κεφαλαίου, της Βασιλομεταξικής κλίκας και μιας γκρούπας της ντόπιας πλουτοκρατίας και καλούσε το λαό μας να παλαίψει για την ουδετερότητα του κι ανεξαρτησία της χώρας μας. Και μέσα στη συνέχεια τον καταστροφικού για το λαό μας πολέμου, μέσου του «Ρίζου» υπέδειξε το κόμμα μας σαν μοναδική σωτηρία για τη χώρα μας την ανατροπή της πουλημένης διχτατορικής σπείρας, την ανάληψη της εξουσίας από μια Κυβέρνηση Μετώπου Εθνικής – Σωτηρίας – Ειρήνης, που θα υπέβαλλε προτάσεις ειρήνης στον Άξονα χωρίς προσαρτήσεις κι αποζημιώσεις και θα προσανατολίζονταν οικονομικά και πολιτικά με την Ε.Σ.Σ.Δ.
Η Προδοσία της Εθνικής Αντιστάσεως.
Μετά την κατάληψιν της Ελλάδος υπό των Γερμανών και στα πλαίσια της συνεργασίας του διεθνούς κομμουνισμού με την Γερμανίαν (Σύμφωνον Ρίμπεντροπ -Μολότωφ), οι Γερμανοί απελευθερώνουν τους φυλακισμένους κουκουέδες.
Συγκεκριμένως την 28ην Ιουνίου 1941 μετέβησαν στην φυλακήν της Ακροναυπλίας δύο Γερμανοί Αξιωματικοί της G.F.P. (Μυστική Στρατιωτική Αστυνομία) μαζί με εκπρόσωπον της βουλγαρικής πρεσβείας εις Αθήνας και βάσει της υπ’ αριθμόν 621 διαταγής της G.F.Ρ. διετάσσετο η αποφυλάκισις 27 ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ.
Οι Γερμανοί απελευθέρωσαν τους κάτωθι:
  1. Ανδρέας Τσίπας, αναπληρωτής γεν. γραμματεύς του ΚΚΕ.
  2. Ανδρέας Τζίμας, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ.
  3. Κ. Λαζαρίδης, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ.
  4. Ζησιάδης η Τερπόβσκυ, μέλος του Μακεδόνικου Γραφείου του ΚΚΕ.
  5. Ζήσης Βελιόπουλος
  6. Ζήσης Καλλιμάνης
  7. Αναστ. Καρατζάς
  8. Πέτρος Κέντρος
  9. Λάμπρος Μόσχος
  10. Κυρ. Μπιλάλης
  11. Αθαν. Πέϊκος
  12. Λάζ. Μποζίνης
  13. Στέλ. Παπανεδέλιος
  14. Διάμ. Τσιτσίνας
  15. Νίκ. Σωτηρίου
  16. Μιχ. Σκουπακίδης
  17. Νίκ. Χαϊβανίδης
  18. Ρούσος Χαριζάνης
  19. Εμμ. Καζαντζής
  20. Κωνστ. Λάμπου
  21. Δημήτριος Λέσκας
  22. Φώτιος Ουρούζης
  23. Παντ. Τζίκας
  24. Ιω. Κωνσταντινίδης
  25. Θεοδ. Ευθυμιάδης
  26. Λάζαρος Ντάμιος
  27. Εμμ. Χαραλάμπους

Το σύμφωνον Ρίμπεντροπ – Μολότωφ υπεγράφη στη Μόσχα την 23 Αυγούστου 1939.
Το ΚΚΕ ουδεμία αντίσταση έκανε μέχρι την 22 Ιουνίου 1941 που η Γερμανία
επετέθη κατά της Ρωσίας. Τότε το ΚΚΕ εκάλεσε τον Ελληνικό λαο
να υπερασπίση την… Σοβιετικήν Ένωσιν.
Το ΚΚΕ κατά την διάρκειαν της τριπλής κατοχής της Ελλάδος από Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους οργάνωσε μίαν τάχα «Αντίσταση» ενώ στην πραγματικότητα συνειργάσθη με τους κατακτητάς με απώτερο σκοπό να αρπάξη την εξουσία, όταν εκείνοι θα απεχώρουν. Αύτη είναι η ιστορική αλήθεια την οποίαν αποδεικνύουν τα γεγονότα και τα έγγραφα κομμουνιστικής προελεύσεως.
Στο επίσημον όργανο του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος» (τεύχος 9ον Σεπτεμβρίου 1950) γίνεται δεκτόν ότι το κομμουνιστικό σύνταγμα Χαλκιδικής «υπέγραψε συμφωνία με τους Γερμανούς».
Επίσης παραθέτω συμφωνία, την οποίαν υπέγραψε η ηγεσία του ΚΚΕ (Σιάντος) με την Γκεστάπο (Μυστική Αστυνομία των Γερμανών) όπου διαβάζομεν τα εξής προδοτικά:
«Ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί της σε συμφωνίες που θα πρέπη στο μέλλον να τις εφαρμόσουμε πιστά γιατί αυτό επιβάλλουν τα κομματικά μας συμφέροντα. Σύμφωνα μ’ αυτές κάθε «σαμποτάζ» ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια μας ενάντια οπλιτών η βαθμοφόρων του Στρατού Κατοχής θα γίνεται ύστερα από σχετικές υποδείξεις του αρχηγού της Γκεστάπο. Δόστε επομένως εντολή στις Αχτίδες να πάψουν στο έξης οι ξεκάρφωτες ενέργειες. Οπλισμός μας εξασφαλίστηκε αρκετός. Σαν υπεύθυνο για τη δουλειά αυτή η Γερμανική Διοίκηση όρισε τον Ταγματάρχη Όττο του Β’ Γραφείου. Ακόμα ανάλαβαν την υποχρέωση να μας ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις ώστε κανείς να μην υπάρχη κίνδυνος για τα μέλη της οργανώσεως μας. Παράλληλη υποχρέωση αναλάβαμε και μείς για την περίπτωση της αναχώρησης τους από την Ελλάδα. Κανένας δεν πρέπει να ενοχληθή.
Ι. ΣΙΑΝΤΟΣ»
Τί να πρωτοσχολιάση κάποιος; Πάντως οι Γερμανοί ανέλαβαν την υποχρέωσι «να ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις» ώστε να μη διακινδυνεύσουν τα μέλη του ΚΚΕ.
Εκτός των συμφωνιών με τους Γερμανούς το ΚΚΕ υπέγραψε πλήθος προδοτικών συμφωνιών με τους Βουλγάρους. Παρουσιάζω ένα που υπεγράφη στο Μελισσοχώριον εις άπταιστον μάλιστα καθαρεύουσα, όπως τότε συνήθιζε το ΚΚΕ. Σημειωτέον τώρα εκδημοτικίζουν τα κείμενα των, εκ των ύστερων, όπως το ιδρυτικόν του ΕΑΜ. Ιδού το προδοτικόν κείμενον:
«Σήμερον την 20ην Σεπτεμβρίου του 1944 εν Μελισσοχωρίω Μακεδονίας οι υπογεγραμμένοι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ, του Βουλγαρικού Στρατού, του Ε.Λ.Α.Σ. και της Π.Ε.Ε.Α. συνεφωνήσαμε και αποφασίσαμε τα κάτωθι, προς ενίσχυσιν του κοινού απελευθερωτικού μας αγώνος καθώς και δια την μελλοντικήν μας συνεργασίαν.
ΑΡΘΡΟΝ 1ον. Άμεσος υποστήριξις του Ε.Λ.Α.Σ. με πολεμικόν υλικόν δια του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 2ον. Ο Βουλγαρικός Στρατός δεν θα επιτεθή κατά του Ε.Λ.Α.Σ. και θα υποστήριξη τας επιχειρήσεις του και εναντίον Κυβερνητικών Στρατευμάτων και εναντίον Εθνικιστικών Σωμάτων.
ΑΡΘΡΟΝ 3ον. Κατά την Αγγλοαμερικανικήν απόβασιν εν Ελλάδι ο Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται να συμπεριλάβη εις τας τάξεις του Βουλγαρικά Στρατεύματα και να τα υποστήριξη.
ΑΡΘΡΟΝ 4ον. Κατά την απόβασιν θα ενωθούν τα Βουλγαρικά Στρατεύματα και ο Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 5ον. Ο Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται εν περιπτώσει υποχωρήσεως να υποστήριξη τα Βουλγαρικά Στρατεύματα μέχρι συνόρων.
ΑΡΘΡΟΝ 6ον. Όλο το Βουλγαρικό πολεμικό υλικό το ευρισκόμενον εις Μακεδονίαν και Θράκην θα παραχωρηθή εις τον Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 7ον. Ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει τον εφοδιασμόν του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 8ον. Ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει την προστασίαν της Βουλγαρικής μειονότητος και της περιουσίας αυτής και θα διευκολύνη εφ’ όσον αυτή θα ζητήση την αναχώρησίν της εις την Βουλγαρίαν, συναποκομίζουσα και την περιουσίαν της.
ΑΡΘΡΟΝ 9ον. Από κοινού αγών εναντίον εκείνων που εναντιούνται εις τον Ε.Λ.Α.Σ. και το ΚΚΕ.
ΑΡΘΡΟΝ 10ον. Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονίαν μετά το τέλος του πολέμου.
ΑΡΘΡΟΝ 11ον. Κατάργησις συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας – Ελλάδος και Σερβίας.
ΑΡΘΡΟΝ 12ον. Ουδείς Βούλγαρος θα συλληφθή εν Μακεδονία και Θράκη από τον Ε.Λ.Α.Σ.
Εν Μελισσοχωρίω την 20η-9-1944
Δια το Κ.Κ. Βουλγαρίας: Φιλίπποβιτς, Γραμ. Βουλγαρικής Λέσχης
Δια τον Βουλγαρικόν Στρατόν: Γιούνωφ, Υπολοχαγός
Δια τον Ε.Λ.Α.Σ.: Αυγερινός
Δια την Π.Ε.Ε.Α.: Στασινόπουλος»
Έτσι λοιπόν; Το ΚΚΕ συμφωνεί με τους Βουλγάρους δια μίαν «Διεθνή Μακεδονίαν»! και φυσικά ουδείς Βούλγαρος κατακτητής θα συλληφθή εν Μακεδονία και Θράκη από τον ΕΛΑΣ!
Τον Ιανουάριον 1944 εις Καρυδιές Εδέσσης ο Βούλγαρος λοχαγός εγκληματίας πολέμου Κάλτσεφ και ο Ανδρέας Τζίμας (που απεφυλάκισε η Γερμανική Μυστική Αστυνομία από την Ακροναυπλίαν τον Ιούνιον 1941) υπέγραψαν εξ ονόματος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Βουλγαρικού Στρατού κατοχής το ακόλουθον προδοτικόν σύμφωνον:
«1) Αι επαρχίαι Κιλκίς, Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΑΑΣ ως ζώνη δράσεως του ΣΝΟΦ.
2) Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τη ζώνη της δράσης του και σε άλλες νοτιώτερες επαρχίες ύστερα από την εξασφάλιση πλήρους κυριαρχίας στις παραπάνω επαρχίες.
3) Ο Βουλγαρικός Στρατός κατοχής της Μακεδονίας παίρνει την υποχρέωση να καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας ύστερα από την αποχώρηση των Γερμανών και την παράδοση τούτων εις τας αρχάς του ΕΑΜ.
4) Αποφασίζουν από κοινού ΕΑΜ και ΣΝΟΦ την δημιουργία αυτονόμου Μακεδόνικου Κράτους Σοβιετικής Οργάνωσης το οποίον θα ζητήσει να μπει κάτω από την προστασία της Ρωσίας.
5) Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ αναλαμβάνεται η υποχρέωση της πλαισίωσης της Διεθνούς Μεραρχίας που θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσαλάν από Βουλγάρους αξιωματικούς και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.
6) Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής, ώστε να μη αναπτυχθεί εθνικιστική κίνηση. Καθιερώθη τέλος ως σημαία της Σοδ. Δημ. Μακεδονίας η βουλγαρική τοιαύτη, με αντίθετον φοράν των χρωμάτων και με αστέρια εις το κέντρον».
ΚΑΛΤΣΕΦ ΤΖΙΜΑΣ
Όπως εδιαβάσατε ιδρύεται αυτόνομο Μακεδόνικο κράτος, ενώ ολόκληροι επαρχίαι της Β. Ελλάδος εκχωρούνται στη ΣΝΟΦ.
Άλλως τε δια την συνεργασίαν ΚΚΕ και Βουλγάρων υπάρχουν πολλά στοιχεία.
Αρκετοί Βούλγαροι εφονεύθησαν από τον Εθνικόν Στρατόν πολεμούντες εις μονάδας του ΕΛΑΣ η του Δημοκρατικού (!) Στρατού.
Ιδιαιτέρως όμως αποκαλυπτική είναι η προδοτική συμπεριφορά του μετέπειτα βουλευτού της ΕΔΑ Κωνσταντάρα, διοικητού της 6ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ ο όποιος εφωτογραφίζετο με τον Βούλγαρον αντισυνταγματάρχην Ιβάν Ράντεφ.
Παραλλήλως το ΚΚΕ ανεγνώρισε τους Τσάμηδες. Σχετικό είναι και το ακόλουθο έγγραφο του ΕΑΜ.
Φυσικά, ούτε λόγος δια την προστασίαν των Βορειοηπειρωτών, την σφαγήν των οποίων παραδέχεται κι ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης» (2-6-1945) με την φράσιν: «είναι γεγονός ότι οι Αλβανοί κατέσφαξαν Έλληνες της Βορείου Ηπείρου…» άλλ’ ο ΕΛΑΣ συνεργαζόμενος στρατιωτικώς με τους Βουλγάρους επετέθη εναντίον των εθνικών ανταρτικών ομάδων του Τσαούς Αντών εις Κρηνίδας την 21 Σεπτεμβρίου 1944.
Πραγματικώς η συνεργασία ΚΚΕ και Βουλγάρων είναι πρωτοφανής. Μερικαί φωτογραφίαι που θα παραθέσω παρακάτω εμφανίζουν καλλιτερον από τα κείμενα τον εθνοπροδοτικόν ρόλον των κουκουέδων.
Το τάχα αντιστασιακό ΚΚΕ επολέμησε με πείσμα όλας τας αντιστασιακάς οργανώσεις, τας οποίας άλλας διέλυσε κι άλλας υπεχρέωσε να ενταχθούν εις αυτό. Με δόλο εσκότωσαν πολλούς Αρχηγούς ανταρτικών ομάδων, τους οποίους εκάλουν προς συζήτησιν κι εν συνεχεία τους εδολοφόνουν, όπως συνέβη με τον Συνταγματάρχην Ψαρρόν. Τα ίδια έκαναν στον Στρατηγό Σ. Σαράφη, τον οποίον δια δόλου συνέλαβαν (1 Μαρτίου 1943), τον έπτυσαν κ.τ.λ. και στο τέλος τον ανεκήρυξαν στρατιωτικόν ηγέτη του ΕΛΑΣ!
Την 12 Οκτωβρίου 1943, ο Σαράφης εκδίδει διαταγήν συνεχίσεως εντατικώτερον του αγώνος κατά των ανδρών του ΕΔΕΣ (!) κι όχι κατά των Γερμανών. Παραθέτω παρακάτω φωτοτυπίαν της διαταγής.
Όπως εδιαβάσατε εις άπταιστον μάλιστα καθαρεύουσαν ο «δι εμπτυσμού ανακηρυχθείς αρχηγός του ΕΛΑΣ» καλεί τους ελασίτας να πολεμήσουν κατά του ΕΔΕΣ. Ο δε καπετάν Πισπερής της… 8ης Μεραρχίας αναφέρει ότι «η εκκαθάρισις τμημάτων του ΕΔΕΣ εις περιοχην 85 Συντ/τος ετερματίσθη μέχρι περιοχής Κράψες… εζητήθη από Γερμανούς εκ μέρους μας παράτασις εκεχειρίας μέχρι 20ης τρέχοντος…». Ώστε λοιπόν εκκαθάρισις των Εδεσιτών και εκεχειρία μετά των Γερμανών. Τί αντίστασις! Ιδού και το κείμενον.
Σαφέστατος και κατηγορηματικός υπήρξεν ο ειδεχθής εγκληματίας και ομοφυλόφιλος Άρης Βελουχιώτης, ο οποίος αδιστάκτως ηδιαφόρει δια τους Γερμανούς και ενδιεφέρετο δια τον ΕΔΕΣ. Την 20 Οκτωβρίου 1943 εκδίδει την ακόλουθον διαταγήν:
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΪΚΟΣ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
ΓΕΝΙΚΟΝ ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ
Προς
Την VIII Μεραρχίαν
Χαλίκι
Ως υπεύθυνος διαχειριζόμενος το ζήτημα της εκκαθαρίσεως του ΕΛΕΣ, έπι των υμετέρων ενεργειών έχω να παρατηρήσω:
α) Πολιτικώς και από στρατηγικής και ταχτικής άποψης του πολέμου μας εναντίον του εσωτερικού (Ζέρβας-Αντίδραση) και εξωτερικού (Γερμανοί) εχθρού, η ενέργεια σας να αποσύρητε τις εναντίον του ΕΔΕΣ δυνάμεις για να τις συμπτύξετε και προβάλετε αντίσταση στους προς Μέτσοβον ενεργούντες Γερμανούς, είναι απολύτως εσφαλμένη και ασύμφορος.
β) Κατά την γνώμη μου είναι χίλιες φορές προτιμότερο να διανοίξουν οι Γερμανοί την οδόν Ιωαννίνων – Μετσόβου – Καλαμπάκας, παρά να εξακολούθηση υφιστάμενος ο ΕΔΕΣ έστω και μια βδομάδα ακόμα.
γ) Γι αυτό εντέλλομαι όπως άμα λήψει παρούσης διατάξητε αμέσως τον Καβαλλάρη, απαλασσομένου του εφεδρικού και συμπληρουμένης της δυνάμεως του δια δυνάμεων ενεργού ΕΛΑΣ, ώστε να έχη 300 άνδρας τουλάχιστον, να κινηθή ταχύτατα προς θέσιν Πλάκα και εκείθεν δράση εναντίον Εδεσιτών, λαμβάνων επαφήν με τα υμέτερα τμήματα και υπό τας διαταγάς μου, τον λοιπού αποτελούσης της δυνάμεως του μέρους τον υπ’ εμέ ανεξαρτήτου εκκαθαριστικού συγκροτήματος.
δ) Αναφέρατε δια του ιδίου συνδέσμου λήψιν παρούσης και έναρξιν εκτελέσεως.
Ώρα 2.30
Καλαρύτες 20 – Χ – 43
ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ
Μετά ταύτα… του έστησαν έφιππον ανδριάντα εις Πλατείαν της Λαμίας, όπου δεν ετιμήθη ούτε ο Μ. Αλέξανδρος!
Ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ) εθεώρει λοιπόν εχθρόν τον ΕΔΕΣ και όχι τους Γερμανούς. «Είναι χίλιες φορές προτιμότερον…» να διαφύγουν οι Γερμανοί, παρά να εξακολουθήση υφιστάμενος ο ΕΔΕΣ έστω και μια βδομάδα ακόμη!
Εις άλλην διαταγήν το Κομμουνιστικό Γενικό Στρατηγείο, εις καθαρεύουσαν πάντοτε, διατάσσει αι δυνάμεις του ΕΛΑΣ να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικώς εναντίον του ΕΔΕΣ. Ιδού φωτοτυπία της διαταγής.
Όλα αυτά τα έγγραφα, διαταγαί κτλ… το ΚΚΕ ουδέποτε τα ηρνήθη, διότι δεν ηδύνατο να τα αρνηθή. Τα εδικαιολόγησε μόνον ισχυριζόμενον ότι έπρεπε να πολεμηθή ο Ζέρβας, διότι ήτο προδότης! Έτσι αορίστως.
Πάντως ήρκει που ήσουν στον ΕΔΕΣ για να σε δολοφονήσουν. Η ακόλουθος κατάστασις ονομάτων ομιλεί από μόνη της.
Από πίνακα του 6ου τμήματος πολιτοφυλακής, που συνέλαβε ανθρώπους (επέζησε κάποιος;) με κατηγορίας: «ο γυιός της χίτης», «ο γυιός της μας πολεμεί», «ΕΔΕΣ» κ.τ.λ. Όσοι ανήκαν στον ΕΔΕΣ συνελαμβάνοντο, δια τα περαιτέρω. Όπως διαβάζετε συνελήφθησαν και δύο άνδρες με την κατηγορίαν ότι ήσαν εργοστασιάρχες!…
Εις άλλον πίνακα θανάτου του 6ου Τμήματος Εθνικής Πολιτοφυλακής στέλλεται «για εκτέλεση» ο Κρίτων Λάβωμας με την κατηγορίαν ότι ανήκε στο «Εθνικόν Κομιτάτον» (οργάνωσις πατριωτική, απελευθερωτική) και ηρνήθη «να μας καταδώση πρόσωπα που γνωρίζει»! Κι επειδή άνηκε στο «Εθνικόν Κομιτάτον» έπρεπε να δολοφονηθή, από τους εγκληματίας του ΚΚΕ. Οι άλλοι υποψήφιοι προς εκτέλεσιν κατηγορούνται, δια πράξεις, δια τας οποίας δεν απελογήθησαν, μόνον ανεκρίθησαν, εβασανίσθησαν κι εν συνεχεία εσφάγησαν.
Παραθέτω τώρα μίαν κατάστασιν της Εθνικής Πολιτοφυλακής Υπ/σις Ν. Ιωνίας, τμήμα Ν. Φιλαδέλφειας της 22 Δεκεμβρίου 1944, όπου περιλαμβάνονται συλληφθέντες και εκτελεσθέντες (δολοφονηθέντες) η εγκλεισθέντες εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως, εκ των οποίων ελάχιστοι επέζησαν. Προσέξατε ότι μεταξύ των θυμάτων πολλοί άνηκαν στον ΕΔΕΣ. Αι λοιπαί «κατηγορίαι» είναι ανισόρροποι π.χ. «57) Λασκαράτου Κ. αδελφή χαφιέ», «48) Λαδάς Κων/νος, αδελφός ιερολοχίτου», «37) Σαραντόπουλος Μιλτιάδης, αντιδραστικός», «51) Καλοκαιρινού Νότα, σύζυγος αντιδραστικού», «60) Χατζηρώδου Αικατερίνη, σύζυγος αξ/κού», «62) Μπουρλιάσκου Γεωργία, κόρη αξ/κού πεζικού».
Ακολουθούν κι άλλα ονόματα.
Τελικώς ο ΕΔΕΣ του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα μαχόμενος κατά Γερμανών και Κομμουνιστών κατώρθωσε να επιζήση, όπως και αι ανταρτικαί ομάδες του Φωστερίδη (Τσαούς-Αντών). Ο Ζέρβας δεν είχε την τύχη του Ψαρρού και των ανταρτών του που τους έσφαξαν οι κουκουέδες κατά διαταγήν του αρχηγού του ΚΚΕ Γ. Σιάντου («Γέρος») όπως όλοι εγνώριζαν, αλλά πρώτη εδημοσίευσε και απεκάλυψε την διαταγήν δολοφονίας η εφημερίς «Ελλάς» (όργανον του Γ. Παπανδρέου) την 1ην Οκτωβρίου 1945. Παραθέτω φωτοτυπίαν της εγκληματικής διαταγής.
Ο «Κώστας» προς τον όποιον απευθύνεται ο αρχιδολοφόνος Σιάντος («Γέρος») είναι ο Κώστας Δεσποτόπουλος, μετέπειτα βουλευτής (!) και προς τον οποίον ανεφέρθη το ξεκαθάρισμα, η σφαγή δηλαδή, του Συνταγματάρχου Ψαρρού. Ιδού το κείμενον:
Αφού το ΚΚΕ έσφαξε τον Ψαρρόν και διέλυσε την ανταρτικήν του ομάδα (ΕΚΚΑ) εστράφη με μίσος κατά του Ζέρβα που ηγείτο του ΕΔΕΣ. Ταυτοχρόνως ο ΕΛΑΣ επετέθη εναντίον όλων των ανταρτικών ομάδων που δεν ήσαν κομμουνιστικοί και τας διέλυσε βιαίως, π.χ. Π.Α.Ο.
Την 23ην Οκτωβρίου 1943, το ΚΚΕ επιτίθεται εις Πέτρινα Μεγαλοπόλεως, κατά της ομάδας ανταρτών του Ταγματάρχου Καραχάλιου, τον οποίον έφόνευσαν. Την 27ην Οκτωβρίου 1943 το ΚΚΕ επιτίθεται εις περιοχήν Παληοχώρας Καλαμάτας, κατά της ομάδος ανταρτών του λοχαγού Βρεττάκου, τον οποίον εφόνευσαν.
Την 6ην Αυγούστου 1943 το ΚΚΕ επετέθη κατά της ανταρτικής ομάδος του λοχαγού Θεοχαροπούλου τον οποίον τραυματισμένον εδολοφόνησαν. Τα ίδια συνέβησαν στον υπολοχαγόν Δροσόπουλον, στον λοχαγόν Σακελλαρίδην κ.τ.λ… Αυτός ήτο ο… πατριωτικός και απελευθερωτικός άγων του ΕΛΑΣ που υπέγραψε συμφωνίας με την S.D. (Υπηρεσία Ασφαλείας) των Γερμανών. Δίπλα στην υπογραφή του Γερμανού Διευθυντού της S.D. υπογράφει διά τον ΕΛΑΣ-ΕΑΜ το μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Πολ. Πολυχρονιάδης.
Εκτός από τας εθνικάς ανταρτικάς ομάδας το ΚΚΕ κατεπολέμησε και τους πατριώτας της Βορείου Ηπείρου, οι οποίοι δια την απελευθέρωσιν αυτού του τμήματος της Ελληνικής γής είχαν συγκροτήσει απελευθερωτικήν όργάνωσιν με την επωνυμίαν «Μέτωπον Απελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου» (ΜΑΒΗ) με Αρχηγούς τον Β. Σαχίνην, Η. Κώνσταν, Τ. Γεωργίου, Α. Κοκαβέση και άλλους. Ο ΕΛΑΣ τελικώς συνειργάσθη με τους Αλβανούς, ώστε να αποτραπή πάσα δράσις των Βορειοηπειρωτών και επρόδωσε στελέχη του ΜΑΒΗ, τα οποία εδολοφόνησαν οι Αλβανοί. Μεταξύ των θυμάτων ήτο και ο πρόεδρος του ΜΑΒΗ, Β. Σαχίνης. Αργότερον ο ίδιος ο «Ριζοσπάστης» (2 Ιουνίου 1945) θα αναγκασθή να παραδεχθή: «Είναι γεγονός ότι οι Αλβανοί κατάσφαξαν Έλληνες της Βορείου Ηπείρου…» Ναί. Αλλά την δυνατότητα σφαγής των Ελλήνων την έδωσε το ΚΚΕ, όπως προκύπτει από αναμφισβήτητα έγγραφα. Άλλως τε το ΚΚΕ συνειργάσθη με τους Αλβανούς και αφ’ ενός μεν ανεγνώρισε δικαιώματα Αλβανών στην Ελλάδα, αφ’ έτερου δε απηγόρευσε πάσαν «Εθνικιστική Προπαγάνδα» των Ελλήνων στην Β. Ήπειρο.
Το ΚΚΕ έφθασε μάλιστα στο σημείον να προτείνη ίδρυσιν κοινών υπαρχηγείων με τους Αλβανούς, συγκρότησιν μικτών ταγμάτων και αναφοράν της Νοτίου Ηπείρου ως… Τσαμουριάς. Δύο κείμενα, το ένα από το Στρατηγείον Δυτ. Μακεδονίας του ΕΛΑΣ και το άλλο από το Γενικό Στρατηγείον του ΕΛΑΣ είναι αποκαλυπτικά. Τα παραθέτω κατόπιν.
Aριθ. 34
ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ
IX Μεραρχίαν δια Ορφέα
Επί κρυπτογραφήματος 10/1/44 5400
Εγκρίνομεν συγκρότησιν μικτού τάγματος περιφέρειαν Τσαμουργιάς.
Σ. Δ. Γεν. Στρατηγείου 13/1/44
κρυπτογραφήθη
Ώρα 11.10
Κωστούλας
Υπολοχαγός
Όπως ήτο επόμενον κατεδιώχθησαν όλοι οι πατριώται της Β. Ηπείρου. Εις Αθήνας συνελήφθη ο Μητροπολίτης Κορυτσάς, από την πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ και εστάλη «εις στρατόπεδον προσωπικοτήτων». Ποίος γνωρίζει εαν επέζησε; Διεσώθη στα αρχεία το σχετικόν έγγραφο, δια «τον πιο κάτω παππά». Διαβάσατε το:
ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ
ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΘΗΝΩΝ
Ζ’ ΤΜΗΜΑ
Σας στέλνει το Ζ’ τμήμα τον πιο κάτω παππά (Μητροπολίτης Κορυτσάς) για το στρατόπεδο προσωπικοτήτων.
1) Ευγένιος Κύριλλος, Μητροπολίτης Κορυτσάς.
Αθήνα 4 Γενάρη 1944
Ο Διοικητής
Άρης
Για να αντιληφθήτε το μέγεθος της προδοσίας της Αντιστάσεως θα σας αναφέρω, ότι το ΚΚΕ ήτο εναντίον του ενόπλου αγώνος κατά του κατακτητού. Σχετικώς ο κομμουνιστής Γιάννης Πετσόπουλος στο βιβλίον του «Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ» παρατηρεί ότι:
«Η ηγεσία τον Κ.Κ.Ε. όχι μονάχα στην αρχή κλωτσούσε, μα και κατάγγελνε το αντάρτικο για τυχοδιωκτισμό και τα σαμποτάζ για προβοκάτσια. «Με την κουμπούρα δεν τρώει ο λαός ψωμί», έλεγεν εις την εισήγησίν του ο Γεώργιος Σιάντος».
Ίδε και εισήγησιν Γ. Σιάντου εις 8ην Ολομέλειαν της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (Ιανουάριος 1942) καθώς και εις παράγραφον 10 της αποφάσεως της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (Σεπτέμβριος 1941) και εις προκήρυξιν του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ της 19ης Απριλίου 1942. Δια περισσότερα εις «Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα» (τόμος Ε’ σελ. 51 και 69-70).
Άλλως τε όταν ανετινάχθη η γέφυρα του Γοργοποτάμου πόσοι γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ ήτο εναντίον της ανατινάξεως; Η μετέπειτα προπαγάνδα έπεισε τον κόσμο, ότι την επιχείρησιν διεξήγαγε ο ΕΛΑΣ, ενώ το αληθές είναι, ότι ο Α. Βελουχιώτης συνειργάσθη με τον Ν. Ζέρβα και τους Άγγλους καταδρομείς παρασυρθείς υπό του Ζέρβα και κατ’ αντίθεσιν προς το ΚΚΕ το οποίον τον Φεβρουάριον του 1943 εκάλεσε τον Βελουχιώτην εις απολογίαν! δια την συμμετοχήν του στην ανατίναξιν της γέφυρας και δια την μη παρεμπόδισιν αυτής της πράξεως. Ο Κ. Κόκκινος σημειώνει στο βιβλίον του «1942-1945. Τα χρόνια της κρίσης» (σελ. 65) ότι:
«Ένα σοβαρό ρήγμα στις διασυνδέσεις αυτές έγινε με την αυτόβουλη (χωρίς την εντολή του Κ.Κ.Ε.) συμμετοχή του Άρ Βελουχιώτη στην επιχείρηση για την ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου (Νοέμβριος 1942). Ο Άρης επέσυρε την οργή του Κόμματος, κλήθηκε στην Αθήνα για να απολογηθεί και έπεσε σε δυσμένεια έκτοτε. Οι Σαμαρινιώτης (Ανδρέας Τζήμας) και Τάσος Λευτεριάς (Βαγγέλης Παπαδάκης) ήσαν τα εντενταλμένα όργανα του Κόμματος να παρακολουθούν και επιβλέπουν όλες τις κινήσεις του Άρη»
Επιπλέον ο Άγγλος καταδρομεύς αντισυνταγματάρχης Έντυ Μάγιερς στο βιβλίον του «Η Ελληνική Περιπλοκή» περιγράφει την αρνητική στάση του Βελουχιώτη. Τα ίδια κατήγγειλε και ο Ταγματάρχης Κρις Γουντχάουζ στο βιβλίον του «Το μήλον της Έριδος» και ο συγγραφεύς Χένρυ Μόλ στο βιβλίον του «Πως εσώθη η Ελλάς». Εκτενέστατη και λεπτομερέστατη αφήγησις των συμβάντων και της προδοσίας του Γοργοποτάμου υπό του ΚΚΕ μπορείτε να διαβάσετε στο αποκαλυπτικότατον βιβλίον του ΣτρατηγούΑριστομένους Αντωνακέα «Η ανατίναξις της γέφυρας του Γοργοποτάμου – ιστορία και μύθος» (έκδ. «Νέα Θέσις» Αθ. 1996).
Παρά τα στοιχεία, παρά τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, παρά την ιστορική πραγματικότητα επεκράτησε τελικώς η κομμουνιστική προπαγάνδα και κάθε χρόνο το ΚΚΕ τιμά την επέτειον της ανατινάξεως της γέφυρας υπό την ανοχή του κράτους και των χαζοαστών που αγνοούν την αλήθειαν.
Η Προδοσία της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μείς Μεγάλη Ελλάδα. Γι αυτό, εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε»!! («Ριζοσπάστης» 12-7-1935).
Χρειάζεσθε κι άλλην ομολογίαν της προδοσίας;
«Τα λαγκάδια και τα βουνά της Μικρασίας γεμίσανε απ’ τα κορμιά των συναδέλφων μας. Τα όρνια του ουρανού χορτάσανε με τις σάρκες μας. Μη μας μιλάτε άλλο για πατρίδες και για εθνικές επαναστάσεις» («Εργατικός Άγων» 29-11-1920).
«Το κόμμα μας εκτέλεσε το Διεθνιστικό χρέος του καταγγέλοντας τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα αυτού του πολέμου. Γιατί ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1919-1922 ήταν από την πλευρά της Ελλάδος, ένας ΑΛΙΚΟΣ, ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ και ΑΡΠΑΧΤΙΚΟΣ πόλεμος» («Νέος Κόσμος» τεύχος Σεπτεμβρίου 1951).
Κατά το ΚΚΕ η απελευθέρωσις της Ιωνίας ήτο άδικος, επιθετικός και αρπαχτικός πόλεμος, όπως ακριβώς έλεγαν οι Τούρκοι. Ο «Ριζοσπάστης» (26 Νοεμβρίου 1929) μάλιστα απεκάλεσε τον τραγικόν Εθνομάρτυρα Μητροπολίτην Χρυσόστομον Σμύρνης «πράχτορα της Ελληνικής Μπουρζουαζίας»!
Και στο επίσημόν του όργανον («Νέος Κόσμος» τεύχος Σεπτεμβρίου 1957) το ΚΚΕ εδήλωνε:
«Το Κόμμα μας αψηφώντας την τρομοκρατία ανέπτυξε σοβαρή αντιπολεμική δράση στο μέτωπο και στα μετόπισθεν κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο…».
Κατά το ΚΚΕ:
«Η Μεγάλη Ιδέα είναι εκείνη η οποία εκήρυξε δύο τινά ενάντια σ’ όλα τα δοσμένα της Ιστορίας και της Επιστήμης.
α) ότι η Νέα Ελλάδα αποτελεί απόγονο, κληρονόμο, και συνεχιστή της Αρχαίας Ελλάδας των δουλοχτητών και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας του ασιατικού δεσποτισμού, και
β) ότι η Νέα Ελλάδα δεν μπορεί να ζήση μέσα στα στενά της όρια και ότι τη λύση για όλα τα προβλήματα και όλες τις δυσκολίες της θα τη βρει στην πραγματοποίησι αυτού του σκοπού, δηλαδή να ξαναφκιάση την «ελληνική» Αυτοκρατορία που δεν υπήρξε ποτέ».
Νικ. Ζαχαριάδη: «Ιστορία του ΚΚΕ» (Εισαγωγή §3) και περαιτέρω (§8) ο αρχηγός του ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι η Μεγάλη Ιδέα:
α) «Είναι ο θεωρητικός μανδύας που η αστοτσιφλικάδικη αντίδραση φόρεσε στην πολιτική της για να εξαπάτηση και παρασύρη πιο εύκολα τον Ελληνικό λαό».
β) «Σαν θεωρία και σαν πράξη συγκροτεί ολόκληρο το οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και πνευματικό σύστημα της αστοτσιφλικάδικης αντίδρασης από τότε που κυβερνά τον τόπο, δηλαδή από τότε που υπάρχει Νέα Ελλάδα μέχρι τις μέρες μας».
Δηλαδή η Μεγάλη Ιδέα, η οποία ενέπνευσε το 1912-13 ήτο «σύστημα της αστοτσιφλικάδικης αντίδρασης»! Προσέξατε πόσον ενοχλεί το ΚΚΕ η Ελληνική Αυτοκρατορία που «δεν υπήρξε ποτέ»!!
Η Προδοσία της Κύπρου.
Την 1ην Απριλίου 1955 ήρχισε ο ηρωικός αγών της ΕΟΚΑ δια την ΕΝΩΣΙΝ της Κύπρου μας με την Μητέρα Ελλάδα. Όλοι οι Έλληνες ευρίσκονται στο πλευρό των μαχόμενων πατριωτών της ΕΟΚΑ, όλοι πλην των κουκουέδων. Το επίσημον ΚΚΕ καταδίδει στους Άγγλους ότι ο αρχηγός της ΕΟΚΑ, ο Διγενής, είναι ο Στρατηγός Γρίβας. Επι πλέον ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ την 26ην Απριλίου 1955 χαρακτηρίζει τον αγώνα της ΕΟΚΑ επί λέξει: «τυχοδιωκτισμό με πασχαλιάτικα βαρελότα»! Και το υποκατάστατον του ΚΚΕ, η ΕΔΑ, αποκαλεί τους γενναίους μαχητας της ΕΟΚΑ «νταήδες με τυχοδιωκτικές ενέργειες» («Αυγή» 5-5-1955) και «αεροβομβιστές που προβοκάρουν τον αγώνα του Κυπριακού λαού»!!
Στην απόφασιν της 2ας Ολομελείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1934) έκτος από τον χαρακτηρισμό της εθνικής μας διεκδικήσεως επι της Βορείου Ηπείρου, ως «ιμπεριαλιστικού αλυτρωτισμού» υπάρχουν και κομμουνιστικαί θέσεις, για τα Δωδεκάνησα, που τότε ήσαν υπόδουλα στους Ιταλούς και για την αγγλοκρατουμένη Κύπρο. Λέγει λοιπόν το ΚΚΕ ότι η απελευθέρωσις της Δωδεκανήσου και της Κύπρου αποτελούν «πραγματοποίηση εξωτερικών ιμπεριαλιστικών βλέψεων». Αντιλαμβάνεσθε τί ισχυρίζονται οι προδόται; Ότι η απελευθέρωσις της Ρόδου και της Κύπρου είναι εξωτερική ιμπεριαλιστική βλέψις! Αυτά πρέπει οπωσδήποτε να τα πληροφορούνται οι νέοι της Ελλάδος. Δια λεπτομέρειας εις «Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» έκδ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Αθ. 1946, σελ. 250.
Τον Σεπτέμβριο 1920 η «Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή» των «Ομάδων των Κομμουνιστών Στρατιωτών του Μετώπου» διανέμει προκήρυξιν προς τους στρατιώτες, οπού γράφει:
«Αφού τόσον καιρό εστρώσαμε τα βουνά και τους κάμπους με τα κουφάρια μας… έρχονται τώρα με την απαίσια ικανοποίησι του θριάμβου των να μας ζητήσουνε ψήφο ευγνωμοσύνης για το μεγάλωμα της «Πατρίδος» και την απελευθέρωσι των «υποδούλων αδελφών». Αυτό εκήρυττε ο Αύγουστος, ο μεγάλος αφέντης (σημ. εννοεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο), δέχθηκε τα καινούργια όρια της «μεγαλυνθείσης Ελλάδος» και τα νευρόσπαστα χειροκροτήσανε και χύσανε θερμά δάκρυα «εθνικής χαράς».
Τι τραγική ειρωνεία! Επάνω στα σύνορα αυτά της «μεγαλυνθείσης πατρίδος», που φυλάγονται άγρυπνα από τα δικά μας τα ταλανισμένα κορμιά, τέτοιων δακρύων η πηγή είναι σε όλους μας για πάντα στερεμένη…
(«Διεθνείς Σχέσεις» τεύχος 10,
Ιαν. 1968, σελ. 294-295).
Την 1η Ιανουαρίου 1921 το «Κεντρικό Συμβούλιο των κομμουνιστών Στρατιωτών τον Μετώπου» δημοσιεύει στον «Εθνικό αγώνα» μήνυμα «προς τους Έλληνες φαντάρους» το όποιον καταλήγει ως έξης:
«Μη μας μιλάτε λοιπόν για πατρίδες και για εθνικές αποκαταστάσεις, γιατί τόσο πιο σιχαμεροί μας φαινόσαστε.
Και όταν πια τα είδωλα σας γκρεμίστηκαν μέσα μας και μείς οι τυφλοί αναβλέψαμε, εκυριεύτηκε η καρδιά μας από μίσος εναντίον σας, εναντίον όλης της καινούργιας τάξεως.
Το σπέρμα της καινούργιας ανθρωπότητας έπεσε πολύ καιρό τώρα και εβλάστησε μέσα στους καπνούς του πολέμου, εκεί πάνω στο Βοριά (σημ. εννοεί τη Ρωσία).
Η επαναστατική περίοδος ζυγώνει στο τέλος της. Τρέμετε μπροστά της, εσείς που δεν θέλετε να το αναγνωρίσετε, κρατώντας στους ώμους σας το ετοιμόρροπο οικοδόμημα της σημερινής κοινωνίας! Πολύ γρήγορα έρχεται ο τελειωτικός σεισμός που θα σας πλάκωση κάτω από τα ερείπια του.
Γι’ αυτό μεγάλοι κυβερνήτες, είμαστε πραγματικά ηρωικοί στρατιώτες της ανθρωπότητας και όχι της πατρίδας σας…
Ζήτω η επανάστασις!…».
Η 2α Ολομέλεια του ΑΚΕΠ (Κομμουνιστικόν Κόμμα Κύπρου) κατά την σύνοδόν της (13 Ιανουαρίου 1955) εψήφισε και ανεκοίνωσε εις προκήρυξίν της προς τον Κυπριακόν λαόν («Ν. Δημοκράτης» 15 Ιανουαρίου 1955) κατακρίνει την «ανταρτικήν δραση» και «καλεί τον λαόν να εντείνη στο έπαρκον την επαγρύπνηση τον και να φυλαχθή από οποιαδήποτε μορφής τυχοδιωκτικές περιπέτειες…». Τον Απρίλιον του ιδίου έτους δυναμώνει ο απελευθερωτικός άγων της ΕΟΚΑ τον οποίον οι κομμουνισταί αποκηρύσσουν καθαρώς:
«Το ΑΚΕΛ και η ΠΕΟ προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στον εθνικό αγώνα του Κυπριακού λαού. Η αποκήρυξη των δυναμωτικών εκρήξεων από το ΑΚΕΛ και την ΠΕΟ αφαιρεί από τα χέρια των ξένων Κυριάρχων μας το πρόσχημα για ένταση των καταπιεστικών μέτρων»…
«Δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να κρυβόμαστε στο σκοτάδι της νύκτας για να ρίχνουμε δυναμίτες και άλλες εκρηκτικές ύλες. Μ’ αυτό δεν κατορθώνουμε τίποτε άλλο παρά να οπλίζουμε το χέρι του ξένου κυριάρχου για να μας κτυπήση πιο αποτελεσματικά. Αντίθετα με τον ανοικτό, ειρηνικό, παλλαϊκό, ενιαίο αγώνα, αφοπλίζουμε το χέρι του ξένου κυριάρχου από του να μας κτυπήσει και τον αναγκάζουμε σε υποχώρηση».
(«Ν. Δημοκράτης» 6 Απριλίου 1955)
Την προδοσίαν του Κυπριακού αγώνος κατήγγειλε η ιδία η ΕΟΚΑ, η οποία εκυκλοφόρησε το 1958 ειδικόν βιβλίον με τίτλον: «Η κομμουνιστική ηγεσία του Κυπριακού αγώνος» όπου (σελ. 44 κ.ε) κατονομάζονται οι κομμουνισταί προδοται και περιγράφονται αι προδοτικαί των πράξεις υπέρ των Άγγλων αρχής γενομένης με την ραδιοφωνικήν ομιλίαν του Ν. Ζαχαριάδη, ο οποίος απεκάλυψε την ηγεσία της ΕΟΚΑ. Η ΕΟΚΑ κατηγορεί δριμύτατα το ΚΚΕ το οποίον επρόδωσε στους Άγγλους το όνομα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Συνταγματάρχου Γ. Γρίβα:
«Και ενώ αι Κυπριακοί Αρχαί ζαλισμένοι από τον αιφνιδιασμόν της 1ης Απριλίου προσπαθούν ματαίως να βρουν ποίοι οι πρωτεργάται και αρχηγοί του κινήματος, ο αρχηγός του ΚΚΕ. Ζαχαριάδης εις την ραδιοφωνικήν εκείνην ομιλίαν του, αποκαλύπτει δια πρώτην φοράν εις τους Άγγλους την ταυτότητα του Διγενή. Και το ακελικόν όργανον «Ν. Δημοκράτης» έσπευσε να δημοσίευση την ομιλίαν εκείνην δια να μεταδοθή και εν Κύπρω παντού η προδοσία» (ένθ. άνωτ. σελ. 11).
Τον Μάιον του 1956 με απόφασιν της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ κατήγγειλε τον ένοπλον αγώνα της ΕΟΚΑ «ως λανθασμένη τακτικήν της τρομοκρατίας της ΕΟΚΑ… δίνει εις τους Άγγλους πατήματα… εξ αιτίας της ΕΟΚΑ υφίστανται τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως… εκείνοι που πιάσανε όπλο και κτύπησαν τον δυνάστην έφεραν καταστροφήν στον τόπον».
Αποτέλεσμα της στάσεως των κομμουνιστών ήτο το αγγλικόν ΒΒC (εκπομπή 29 Αυγούστου 1956) να επαινή το ΑΚΕΛ, διότι:
«μέ φυλλάδια του αντιτίθεται εις την ΕΟΚΑ και ζητεί συνέχισιν της εκεχειρίας και την ειρήνευσιν πράγμα που δεικνύει ότι το ΑΚΕΛ έχει συναίσθησιν των επιθυμιών του λαού».
Αλλως τε οι Άγγλοι επροστάτευαν τους κομμουνιστάς όπως η περίπτωσις του Ζιαρτίδη που ήλθε «στο Λονδίνον όπου παραμένει ανενόχλητος υπό την σκέπην του αγγλικού νόμου». («Ελευθερία» 27 Οκτωβρίου 1956). Επίσης οι κομμουνισται με έγγραφον της Κεντρικής Γραμματείας του ΑΚΕΛ (Σεπτέμβρης 1955) εκάλεσε τους Κυπρίους «να σαμποτάρουν τον έρανον υπέρ των πολιτικών κρατουμένων» και στη συνέχειαν κατεδίκασε:
«την εισφοράν, διότι τα χρήματα, προωρίζοντο δια την αγοράν όπλων της εγκληματικής ΕΟΚΑ».
Υπήρξαν όμως τόσον έντονοι αντιδράσεις του Κυπριακού λαού εναντίον των Κομμουνιστών, ώστε τον Μάρτιον του 1957 το ΑΚΕΛ συνεδρίασε εν Ολομελεία και κατεδίκασε τας προηγουμένας αποφάσεις του κατά της ΕΟΚΑ. Συγκεκριμένως απεφάσισε ότι:
«Ταυτόχρονα η Κ.Ε. υπογραμμίζει ανοικτά ότι στη στάση μας έναντι της ΕΟΚΑ διεπράξαμε μια σειρά λάθη, μερικά από τα οποία αρκετά σοβαρά. Πρώτα – πρώτα από την αρχήν υποτιμήσαμε σοβαρά το κίνημα της ΕΟΚΑ, θεωρώντας το σαν κίνημα μερικών δεκάδων φανατικών της δεξιάς, προωρισμένο να σβήση σε μερικούς μήνες και δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε τις προετοιμασίες που γίνουνταν πάνω από τρία χρόνια. Δεύτερο η ανακοίνωση του Π.Γ. του Απρίλη του 1955 ήταν μια πολύ βιαστική και αψυχολόγητη ενέργεια που πρόδιδε σύγχισι και έλλειψι ψυχραιμίας και με τον τρόπο που έπιανε το ζήτημα θεωρητικολογώντας για ατομική τρομοκρατία με αποσπάσματα από τον Λένιν, δεν βοηθούσε καθόλου τες μάζες να δουν σωστά για ποιους λόγους το κόμμα μας διαφωνούσε με την τακτική του ένοπλου αγώνα. Τρίτο οι χαρακτηρισμοί που σε ανακοινώσεις και σε άρθρα μας δώσαμε στην ΕΟΚΑ και τους αγωνιστές της, αποκαλώντας τους «ψευτοδιγενήδες», «τραμπούκους», «βαρελόττους», «τρακατρούκες» κ.λπ. ήσαν προκλητικοί και σεχταριστικοί και ενώ δεν εξυπηρετούσαν καθόλου την εθνικήν μας υπόθεση και την ενότητα του λαού, ωπλίζαμε την ΕΟΚΑ και το μοναρχοφασισμό στην επίθεση τους ενάντια στο κόμμα και το Λαϊκό κίνημα και έρριχναν νερό στον μύλο της διάσπασης και του κινδύνου εμφυλίου σπαραγμού…».
Δεν νομίζω να χρειάζονται κι άλλα στοιχεία δια την προδοσίαν των κομμουνιστών εις βάρος της Κύπρου. Αι ομολογίαι των και αι μετάνοιαί των είναι αρκεταί.
Το ΚΚΕ όπως και τώρα, έτσι και τότε είναι εναντίον της Ενώσεως της Κύπρου, με την μητέρα Ελλάδα. Διατί; πρώτον, διότι είναι εις όλα τα εθνικά θέματα προδοτικόν κόμμα και δεύτερον, διότι αντιτίθεται στην πραγματοποίησιν της Μεγάλης Ιδέας.
Οι αριστεροί επρόδωσαν την προσπάθειαν μεταβάσεως στην Κύπρο το 1973 ομάδος Ελλήνων φοιτητών και επιστημόνων, που ήδη είχαν εκπαιδευθή στην διεξαγωγή «αντάρτικου των πόλεων». Μετείχα στην ομάδα και την υπόθεσιν εγνώριζαν οι ενδιαφερόμενοι, αλλά διέρρευσεν και το ΚΚΕ την εδημοσιοποίησε. Απεκάλυψε το όνομα μου και μας κατήγγειλε ως… φασίστας! Σχετικά τα δημοσιεύματα της «Αυγής» (9 Δεκ. 1975). Ο Γ. Γιάνναρης («Φοιτητικά κινήματα και Ελληνική Παιδεία» έκδ. «Ποντίκι». Αθ. 1993, τόμος Β’, σελ. 340) γράφει, ότι είμεθα 500 φοιτηταί (το αληθές 25) και θα έπηγαίναμε «στην Κύπρο για να ενταχθούν στην ΕΟΚΑ Β’» (το αληθές δι αυτόνομον ανατρεπτικόν αγώνα). Μετά την προδοσίαν συνελήφθημεν και όλα εματαιώθησαν. Η εφημερίς «Θεσσαλονίκη» (22-10-1974) είχεν ήδη δημοσιεύσει ότι μετέβην στην Λευκωσία κ.τ.λ.
Εν συνόψει οι αριστεροκομμουνισταί:
α) κατηγόρησαν τον Μακάριον και την ΕΟΚΑ, ότι: «έρριξαν τον Κυπριακό λαό στην περιπέτεια των ανατινάξεων και των βομβών» («Αυγή» 14-4-1955),
β) απεκάλεσαν τους ήρωας της ΕΟΚΑ «αεροβομβιστές» («Αυγή» 23-4-1955) και τον Διγενή «ψευτοδιγενή»,
γ) εχαρακτήρισαν τους Κυπρίους μαχητάς του απελευθερωτικού αγώνος «νταήδες με τυχοδιωκτικές ενέργειες» («Αυγή» 5-5-1955),
δ) επρόδωσαν το όνομα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Στρατηγού Γρίβα και εξύβρισαν τον Μακάριον «συνθηκολόγο και διασπαστή» («Φωνή της αλήθειας» 26-4-1955) και
ε) αντετάχθησαν στους πολεμιστάς της ΕΟΚΑ.
«Από την προδοτική θέσι των κομμουνιστών πιάστηκε και κρεμάσθηκε ο Καραολής. Γιατί το ΑΚΕΛ έστειλε τον Καραολή στην Κρεμάλα. Αν οι κομμουνισταί δεν του πετούσαν στα πόδια ένα ποδήλατο καθώς πήγαινε να φύγη δεν θα τον έπιαναν» (από την κατάθεσιν του Κυπρίου ήρωος της ΕΟΚΑ Ν. Σαμψών εις δίκην ΑΣΠΙΔΑ την 23-11-1966).
Από την εποχήν των πρώτων αγώνων οι κομμουνισταί ήσαν εναντίον της Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Αδιαντρόπως ισχυρίζοντο ότι:
«Οι Κύπριοι πρέπει να αγωνισθούν κατά των ενωτικών, των ντόπιων Κυπρίων εκμεταλλευτών τους, που τους καταπιέζουν και τους ληστεύουν και που αγωνίζονται για την παράδοση τους ως υποχειρίων στον Ελληνικό ιμπεριαλιασμό. Αγώνας ενάντια στην Ένωση που είναι ιμπεριαλιστικός ζυγός». («Ριζοσπάστης» 18 Νοεμβρίου 1929).
Η Ρωσοδουλεία του Κ.Κ.Ε.
«Το ΚΚΕ δήλωσε ακόμα απ’ την 7ην Ολομέλεια στον Δ. Παρτσαλίδη ότι δεν θα τον αφήσει να σπεκουλάρει στο όνομα τον Β.Κ.Π. (β) (=ΚΚΣΕ) όπου ό,τι λέει είναι νόμος για το ΚΚΕ. Το Κόμμα μας (απ’ την καθοδήγηση του μέχρι το τελευταίο μέλος τον) είναι απόλυτα αφοσιωμένο στη μάνα μας, τη Σοβιετική Ένωση, το Β.Κ.Π. (δ) και τον Μεγάλο ΣΤΑΛΙΝ» (Β. Μπαρτζώτας: «Μερικά ζητήματα της Ιστορίας του ΚΚΕ», εις «Νέον Κόσμον», τεύχος Οκτωβρίου 1952, σελ. 13).
«Στο κόμμα μας δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι πιστός και αφοσιωμένος στο καθοδηγητικό κόμμα του παγκόσμιου προλεταριάτου που να μην πεθαίνει δέκα φορές για το σοφό αρχηγό και δάσκαλο των εργαζομένων όλου του κόσμου, Μεγάλο Στάλιν. Το κόμμα μας έδωσε χιλιάδες μαχητές του – μέλη του στον αγώνα που πέφτανε με το όνομα του Στάλιν και του Ζαχαριάδη στο στόμα» (Κ. Κολιγιάννης: «Λόγος του στην ΙΙΙην Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ», (Οκτώβρης 1950), εις «Νέον Κόσμον» τεύχος Ιανουαρίου 1951, σελ. 61, 63).
«ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ
ΤΗΣ ΙΙΙης ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ (Οκτώβρης 1950)
Στο σύντροφο
ΙΩΣΗΦ ΒΗΣΑΡΙΟΝΟΒΙΤΣ ΣΤΑΛΙΝ
Κρεμλίνον, Μόσχα,
«Πολυσέβαστέ μας πατέρα, δάσκαλε και οδηγητή,
Εμείς οι αντιπρόσωποι της 3ης Συνδιάσκεψης του Κόμματος μας, στο όνομα όλου του Κόμματός μας, ολοκλήρου του αγωνιζομένου λαού και των πολιτικών προσφύγων της Ελλάδας, εκφράζουμε σε Σας και το δοξασμένο Μπολσεβίκικο Κόμμα, το Καθοδηγητικό Κόμμα του Παγκόσμιου Επαναστατικού Κινήματος, την απεριόριστη ευγνωμοσύνη, αγάπη και αφοσίωση…».
Κι όταν απέθανε ο Στάλιν, η «Αυγή» θρηνεί τον «πολυσέβαστο πατέρα»:
«Κι αν ο Στάλιν πεθάνη, το έργο του μένει»
(«Αυγή», 5.3.1953)
«Ο Στάλιν δεν είναι ο ηγέτης ενός μεγάλου κράτους. Είναι ο αρχηγός της μεγάλης στρατιάς της ειρήνης»
(«Αυγή», 5.3.1953)
«Ο Στάλιν σκόρπισε λευτεριά»
(«Αυγή», 6.3.1953)
«Η ανθρωπότητα έχασε τον πρωτεργάτη της ειρήνης»
(«Αυγή», 6.3.1953)
«Κλαίμε γιατί αγάπησε τον άνθρωπο».
(«Αυγή», 7.3.1953)
«Το έργο που άρχισε ο Στάλιν θα προαχθή, θα ολοκληρωθή».
(«Αυγή», 8.3.1953)
Μετά ήλθεν η αποσταλινοποίησις. Το Στάλινγκραντ έγινε Βόλγογκραντ, ενώ το πτώμα του «πρωτεργάτη της ειρήνης» που «αγάπησε τον άνθρωπο» και «σκόρπισε λευτεριά», ερρίφθη εις χώρον απορριμμάτων μαζί με τους κρημνισθέντες ανδριάντες του και τέλος ερρίφθη και ο κομμουνισμός στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Παραθέτω απόφασιν ολομελείας του ΚΚΕ, που αποδεικνύει την ρωσοδουλεία των αριστερομαρξιστών.
«Ό,τι λέει το Κομμουνιστικόν Κόμμα της Σοβιετικής Ενώσεως είναι νόμος για το ΚΚΕ. Το Κόμμα μας είναι απόλυτα αφοσιωμένον στη μάννα μας τη Σοβιετική Ένωση». (Απόφασις 7ης Ολομελείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ «Ν. Κόσμος» Οκτώβριος 1952, σελ. 13).
Τώρα μετά την πτώσιν της ΕΣΣΔ το ΚΚΕ έμεινε ορφανό από μάννα.
ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ!
Χωρίς σχόλιον. (Ελ. Τύπος 5-11-92)
ΤΟ ΚΚΕ ΕΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΣΧΑ!
Ελ. Τύπος 14-11-92

Ο Ρώσος Σννταγματάρχης Ποπώφ με τον καπετάνιο του Α’ Σώματος (!)
του ΕΛΑΣ Νέστορα, τον υπασπιστήν του (!) Αθηνέλλα και τον επιτελάρχη (!)
του σώματος Πυριόχο, πριν εκραγή το κομμουνιστικό κίνημα του «Δεκέμβρη»
κατά τας οδηγίας του Ποπώφ.
Ο Αντιπατριωτισμός του Κ.Κ.Ε.
«Η κεφαλαιοκρατία με επικεφαλής την Κυβέρνηση Τσαλδάρη προπαρασκευάζεται πυρετώδικα για την εθνική γιορτή της 25ης του Μάρτη. Εθνικά μνημόσυνα, μεγαλοπρεπείς παράτες, με τη συμμετοχή των εθνικιστικών φασιστικών οργανώσεων, των μαθητών, του στρατού, σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, παρελάσεις των παλαιών πολεμιστών από τους κεντρικώτερους δρόμους της Αθήνας, δοξολογίες και κοντά σ’ αυτά ετοιμάζονται την παραμονή της 25ης του Μάρτη, κάτω από την άμεση καθοδήγηση του Υπουργού των Εσωτερικών, επιδρομή των φασιστικών καθαρμάτων κατά του «Ριζοσπάστη» με σκοπό να παρασύρουν και φανατίσουν τις εργαζόμενες μάζες με τα εθνικιστικά ιδεώδη. Οι εργαζόμενες μάζες πρέπει να σαμποτάρουν τις εθνικιστικές γιορτές» («Ριζοσπάστης» 23 Μαρτίου 1935, κύριον άρθρον με τίτλον «Σαμποτάρετε τις εθνικιστικές γιορτές»!!)

Στο μέσον ο Σαράφης, αρχηγός του ΕΛΑΣ «δι εμπτυσμού» (Καρτάλης)
αποκληθείς έτσι, διότι πριν τον ανακηρύξουν αρχηγόν τον συνέλαβαν
και τον έπτυσαν.
Η Ξενοδουλεία του Κ.Κ.Ε.
«Το ΚΚΕ είναι το τμήμα που έχει στην Ελλάδα η κομμουνιστική Διεθνής – το παγκόσμιο κομμουνιστικό κόμμα. Γαλουχήθηκε και φωτίστηκε από το πνεύμα και τη φωτιά της προλεταριακής επανάστασης του Οχτώβρη και προσχώρησε στην Κ.Α. το 1920. Σ’ όλη του τη ζωή και ανάπτυξη βρήκε από την ΚΑ. την πιο άμεση και φωτισμένη βοήθεια και καθοδήγηση. Χειραγωγημένο από την ΚΑ. πέρασε τις δυσκολίες και τη μακρόχρονη κρίση του και έμεινε πάντα πιστό στο πνεύμα της, στο πρόγραμμα της, στην πολιτική και οργανωτική γραμμή και δράση, πιστό στη ρούσικη επανάσταση και στη Σοβιετική Ένωση. Θεωρεί τη δράση του σαν ένα κομμάτι, το ελληνικό κομμάτι της ενιαίας κομμουνιστικής δράσης σ’ όλο τον κόσμο και την εργατοαγροτική επανάσταση στην Ελλάδα σαν τμήμα της παγκόσμιας επανάστασης, σαν την ελληνική συμβολή και συνεισφορά στην παγκόσμια επαναστατική κομμουνιστική δημιουργία. Το ΚΚΕ στάθηκε πάντα πιστό στις επιταγές της διεθνούς προλεταριακής επαναστατικής αλληλεγγύης» (Ν. Ζαχαριάδης: «Θέσεις για την ιστορία του ΚΚΕ», έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Αθ. 1945, σ. 48).
Η Ποιότης των Στελεχών του Κ.Κ.Ε.
«Στην περιοχή της Θεσσαλίας δύο υπεύθυνοι της αυτοάμυνας πήγαν στο σπίτι δυο ορφανών κοριτσιών. Τους είπαν ότι θα πήγαιναν το βράδυ για ύπνο σπίτι τους και ότι έπρεπε να φτιάσουν πίτα για φαγητό. Τα κορίτσια συμφώνησαν. Το βράδυ πήγαν στο σπίτι. Ο ένας λέει στη μια κοπέλλα: Πάμε οι δυό μας σε μια δουλειά και όταν επιστρέψουμε τρώμε». Τί συνέβηκε; Ο ένας βίασε τη μια στο σπίτι κι ο άλλος στη ρεμματιά. Μετά τις έδεσαν και τις έστειλαν στο αρχηγείο για να τις τουφεκίσουν σαν πραχτορες του εχθρού…».
Περιοδικόν «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ»
Χρόνος Α’, Αριθμ. φύλλου 1, Γενάρης, 1948 – Σελίς 45-49.
«ΤΙ ΕΙΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ»
του Δημ. Βλαντά,
συν/ρχη πολιτικού επιτρόπου.
Πάντοτε χρησιμοποιώ κομμουνιστικά κείμενα, δια να αποκαλύπτω την αλήθειαν. Ειδικώς προς το ήθος των στελεχών του ΚΚΕ υπάρχει η κατωτέρω ομολογία, όπως δημοσιεύεται στο επίσημον θεωρητικον όργανον της Κ.Ε. του ΚΚΕ («Νέος Κόσμος» τεύχος 9ον, Σεπτ. 1950).
«Η κομματική καθοδήγηση τοποθέτησε καπετάνιο του Γενικού Στρατηγείου (του ΕΛΑΣ) το Θανάση Κλάρα, που έκανε δήλωση και αποκήρυξε το ΚΚΕ, στην 4ην Αυγούστου και ήταν γνωστός για τις αλήτικες εκδηλώσεις του. Δίπλα στον Κλάρα καπετάνιοι των περισσοτέρων Μεραρχιών και Ταξιαρχιών (του ΕΛΑΣ) τοποθετήθηκαν πρώην δηλωσίες και διαγραμμένοι από το ΚΚΕ για ύποπτοι (Ξυνός, Καραπαναγιώτης κ.λπ.). Στρατιωτικά στελέχη συγκεντρώθηκαν στον ΕΛΑΣ ανίκανοι αξιωματικοί τον παληού στρατού και το χειρότερο ύποπτοι. Εκατοντάδες τυχοδιώκτες πλούτισαν σε βάρος του Κόμματος. Οι γραμματείς των Οργανώσεων ήταν ανεξέλεγκτοι. Αρκεί ν’ αναφέρουμε τις προίκες που παίρναν τέτοιου είδους στελέχη στη Ρούμελη, το Κιλκίς, τη Βέρροια κ.λπ. για ν’ αντιληφθούμε πως χαλάσαμε τότε τους άνθρώπους».
Όσον άφορα στην ιδεολογικήν συνέπειαν των κουκουέδων, μερικά παραδείγματα είναι διαφωτιστικά:
Σ. Χατζηδημητρίου. Υποψήφιος βουλευτής ΕΔΑ το 1958. Δι’ αυτόν ο «Ριζοσπάστης», 23.3.1945, αποκαλύπτει ότι «υπήρξε λοχαγός των καραμπινιέρων»! «παρέδωσε 2 Άγγλους εις την Γκεσταπό αντί 50.000 δρχ. δι’ έκαστον, «Βασανιστής Α» «εξυμνεί με υπόμνημα τον Χιτλερισμό κ.α.».
Μ. Παπαμαύρος. Επι κατοχής συνειργάσθη με τους Γερμανούς και δι αυτό κατεδικάσθη επι δοσιλογισμώ εις 6½ ετών κάθειρξιν. Τον Μάιον του 1958 ήτο υποψήφιος βουλευτής της ΕΔΑ εις Χίον.
Σ. Ηλιόπουλος. Βουλευτής ΕΔΑ εδιώχθη ως δοσίλογος δια του υπ αριθμ. 146 εντάλματος του Ειδικού Επιτρόπου Αθηνών, κ.τ.λ.
Πάντως είναι χαρακτηριστικόν ότι οι κουκουέδες σήμερα επήνουν κάποιον και αύριον τον εξύβριζαν. Αναφέρω πάλι μερικά παραδείγματα πάντοτε από κομμουνιστικάς πηγάς:
Όταν «απέθανε» ο Σιάντος, οι κουκουέδες τον ύμνησαν όσο κανέναν άλλον: «Ο Σιάντος στάθηκε ο τιμονιέρης και ο καπετάνιος σ’ όλα αυτά τα χρόνια, που το κόμμα μας είναι στερημένο από τον Μεγάλο αρχηγό του, το Νίκο Ζαχαριάδη. Τον βάφτισε λοιπόν «γέρο» ο αγώνας, το μαχόμενο έθνος, όπως βάφτισε ο Μωριάς Γέρο τον Κολοκοτρώνη («Κομμουνιστική Επιθεώρησις» 1-12-1944).
«Το Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ καλεί τα μέλη και τους οπαδούς του κόμματος να εμπνευσθούν από το υπόδειγμα της αγωνιστικής ζωής του σ. Σιάντου» («Ριζοσπάστης» 21-5-1947).
«…Την ώρα αυτή του παντοτεινού χωρισμού σε βεβαιώνουμε σ. Γιώργη, πως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα διδάγματα της τιμημένης ζωής σου…» (Από τον επικήδειο του Παρτσαλίδη, «Ριζοσπάστης» 22-5-1947).
Αυτά ελέχθησαν όταν «απέθανε» ο Σιάντος, ο όποιος και ζών ακόμη είχε υμνηθή ως «Μπριγιάντι», «αλάθευτος», «εμψυχωτής», «Μεγάλος ήρωας», «σωστός γίγαντας» κλπ. Την κηδείαν του Σιάντου παρηκολούθησαν μεταξύ πολλών και οι κ.κ. Μερκούρης, Στ. Κανελλόπουλος, καθώς και ο σύντροφος Ηλ. Τσιριμώκος, ο οποίος μάλιστα απεχαιρέτησε τόν νεκρό! Μέχρις έδώ καλά, αλλά μετά βλέπομεν έκπληκτοι ότι το «μπριγιάντι» γίνεται «χαφιές», «πράχτορας» και «ξεσκολισμένος μεγαλοπροβοκάτορας».
«Τι ήταν ο Σιάντος; Ο Σιάντος ήταν χαφιές. Εδώ βγαίνει η φωτογραφία του μέσα από τα γεγονότα. Ένα, δυό, τρία, πολλά στοιχεία τα βάζεις στη σειρά και βγαίνει η φωτογραφία, και αυτή σου λέει, ο Σιάντος είναι χαφιές, ύποπτος» (Λόγος Ζαχαριάδη εις Γ’ Συνδιάσκεψιν ΚΚΕ, «Νέος Κόσμος», Δεκέμβριος 1950).
«Ο Σιάντος ήταν πράχτορας…» (Λόγος Ιωαννίδη, οργανωτικού γραμματέως ΚΚΕ, ένθα ανωτέρω).
«Η τύφλωσι αυτή είναι περισσότερο απαράδεχτη, γιατί υπήρχαν σοβαρές προειδοποιήσεις και συντριφτικά στοιχεία, που πείθανε ότι στο πρόσωπο του Σιάντου είχαμε ξεσκολιαμένο μεγάλο προβοκάτορα» (Ν. Ζαχαριάδη «Τα προβλήματα της καθοδήγησης του ΚΚΕ» σελ. 27).
Εξ ίσου σπουδαίο στέλεχος του ΚΚΕ, υπήρξεν ο Μάρκος Βαφειάδης. Ο περίφημος Μάρκος, ο αρχηγός του Δημοκρατικού Στρατού. Ο «αρχιστράτηγος» των κομμουνιστοσυμμοριτών και προσωρινός «πρωθυπουργός» της «Ελεύθερης Δημοκρατικής Ελλάδας». Εις την εισήγησιν του Ζαχαριάδη κατά την σύσκεψιν των κομματικών, πολιτικών και στρατιωτικών στελεχών του ΚΚΕ, της 15ης Ιανουαρίου 1948 (σελ. 55) διαβάζομεν:
«…Μα έχουμε το στρατό μας, που παλεύει ηρωικά με επικεφαλής το στρατηγό Μάρκο, τον Αρχηγό μας, που τάβγαλε παλληκαρίσια πέρα και που έχουμε υποχρέωσι να τον βοηθάμε…».
«Οι ηρωικοί αγώνες του Μάρκου για την ευημερία του Ελληνικού λαού» (Άρθρον εις «Ριζοσπάστη», 27-2-1947).
«Στις πιο δύσκολες στιγμές ο Μάρκος στάθηκε ο ατράνταχτος βράχος, που πάνω του τσακίζονταν τα μανιασμένα κύματα της μοναρχοφασιστικής αντίδρασης…» (Άρθρον Ζωγράφου Ζήση εις «Δημ. Στρατόν», Αύγουστος 1948).
Οι ύμνοι συνεχίζονται, όπως εις την πρώτην περίπτωσιν και ο Μάρκος εκθειάζεται ως «ενσαρκωτής των πιο υψηλών ιδανικών» κ.τ,λ. Αιφνιδίως, όμως, ο «ενσαρκωτής» μετατρέπεται από το ΚΚΕ εις «στρατιωτικό τενεκέ», «ρεμάλι» κλπ…
«Ο Μάρκος είναι ένα ρεμάλι, ο Μάρκος δεν ήταν ποτέ κομμουνιστής. Ο Μάρκος δεν είχε ποτέ κομματικότητα. Από τον Μάρκο όλα έπρεπε να τα περιμένουμε» (Από τον λόγο του οργανωτικού γραμματέως του ΚΚΕ, εις 3η Συνδιάσκεψιν του ΚΚΕ, Οκτώβριος 1950).
Ο Βλαντάς, μέλος τον Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, γράφει εις το βιβλίο του «Τριάμιση χρόνια πάλης του Δ.Σ.Ε.» (σελ. 101) ότι:
«Ο Βαφειάδης είναι στρατιωτικά τενεκές».
Ο Β. Μπαρτζώτας γράφει εις την μελέτην του «Η πολιτική των στελεχών μας στό ΚΚΕ τα τελευταία δέκα χρόνια» (σελ. 32) ότι:
«…Ο Βαφειάδης σερνόταν σαν το σκουλήκι και μέσα στην αγωνία του πανικού του ασχολούνταν με προστυχιές».
Από τους πρώτους 15 Γενικούς Γραμματείς του ΚΚΕ διεγράφησαν οι 14! Παρατίθεται σχετικός κατάλογος:
  1. Α. Αρβανίτης, διεγράφη κατηγορηθείς ως «οππορτουνιστής».
  2. Ν. Δημητράτος, διεγράφη κατηγορηθείς ως «ύποπτος».
  3. Ν. Κορδάτος, διεγράφη κατηγορηθείς ως «διαστρεβλωτής του Μαρξισμού».
  4. Ν. Σαργολόγος, διεγράφη κατηγορηθείς ως «πράχτορας».
  5. Θ. Αποστολίδης, διεγράφη κατηγορηθείς ως «καιροσκόπος».
  6. Π. Πουλιόπουλος, διεγράφη κατηγορηθείς ως «προβοκάτορας».
  7. Ε. Σταυρίδης, απεχώρησεν αηδιάσας από τας ρωσικάς επεμβάσεις.
  8. Π. Γιατσόπουλος, διεγράφη κατηγορηθείς ως «λικβινταριστής».
  9. A. Χαΐτας, διεγράφη και ετυφεκίσθη εις Ρωσίαν το 1935.
  10. Γ. Σιάντος, εδολοφονήθη υπό του ΚΚΕ κατηγορηθείς ως «προδότης».
  11. Β. Νεφελούδης, διεγράφη κατηγορηθείς ως «πράχτορας».
  12. A. Τσίπας, διεγράφη κατηγορηθείς ως «τυχοδιωκτικό και ανήθικο στοιχείο».
  13. Ν. Ζαχαριάδης, διεγράφη κατηγορηθείς ως «βρωμόνερο, φωνή του εχθρού, κουτσομπόλης κ.λπ.».
Την ιδίαν τύχην είχαν και άλλα ανώτατα στελέχη των σλαβομπολσεβίκων της αριστεράς π.χ.
  1. Μάρκος Βαφειάδης. Από πρωθυπουργός της κυβερνήσεως του βουνού καθηρέθη κατηγορηθείς ως «ρεμάλι».
  2. Κ. Καραγιώργης. Από διευθυντής του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και αρχηγός των ανταρτών Ν. Ελλάδος καθηρέθη, κατηγορηθείς ως «πουλημένος χαφιές» και εδολοφονήθη.
  3. Ν. Πλουμπίδης. Από αρχηγός του παρανόμου μηχανισμού του ΚΚΕ καθηρέθη, κατηγορήθη ως «βαμμένος εχθρός» και κατεδόθη εις την ασφάλειαν. Καταδικασθείς δε υπό του στρατοδικείου εις θάνατον εξετελέσθη. Τότε το ΚΚΕ εδήλωσεν ότι ο «Πλουμπίδης ζη στην Αμερική γλεντοκοπώντας με τα αργύρια της προδοσίας του!».
  4. Μ. Παρτσαλίδης. Διεγράφη ως οππορτουνιστής, αλλά μετά έτη αποκατεστάθη.
  5. Μ. Πορφυρογένης. Διεγράφη κατηγορηθείς ως «τσιράκι του Νίκου».
  6. Β. Μπαρτζώτας. Διεγράφη κατηγορηθείς ως «κόλακας και υποκριτής».
  7. Μ. Τύριμος. Εδολοφονήθη υπό της ΟΠΛΑ.
  8. Δ. Βλαντάς. Διεγράφη κατηγορηθείς ως «φουσκωμένος διάκος».
  9. I. Ιωαννίδης. Διεγράφη κατηγορηθείς ως «ηθικά και κομματικά σάπιος».
  10. Δ. Γληνός. Κατηγορήθη μεταθανατίως δια «ιδεολογική σύγχυση».
Περαιτέρω αναφέρω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα της ηθικής ποιότητος των αριστερομαρξιστών.
1) Καί πρώτα από όλα, εν έγγραφον χαρακτηριστικόν της κομμουνιστικής θηριωδίας. Με πρωτοφανή κυνικότητα καθορίζεται ότι, αν δεν είναι δυνατή η εκτέλεσις των υπευθύνων δι’ «έγκλημα», να εκτελούνται οι συγγενείς των!
«ΔΗΜ. ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΡΧ. ΠΑΡΝΑΣΣΙΔΟΣ
ΕΠΙΤΕΛ. ΓΡ. ΙΙα
ΑΡΙΘ. Α.Π. 122
ΔΙΑΤΑΓΗ
Επείγουσα
Έχοντες υπ’ όψιν την υπ’ αριθ. Α.Π. 255/21.8.47 Δ/γή του Αρχ. Ρούμελης και ύστερα από τη λυσσιασμένη επίθεσι που έχει εξαπολύσει ο μοναρχοφασισμός με τα όργανά του 2½ χρόνια τώρα και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα ενάντια στο λαό… Με βάση τα παραπάνω εντελλόμεθα όπως τα τάγματα πάρουν τα παρακάτω μέτρα:
Α…
Β…
Γ. ΑΜΕΣΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ
1) Θα εκτελούνται οι φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων και οι εμπνευστές τους τοπικοί παράγοντες του μοναρχοφασισμού. Εφ’ όσον δεν είναι δυνατόν να βρεθούν και εκτελεσθούν οι κυρίως δράστες τότε θα εκτελούνται συγγενικά τους πρόσωπα της δεξιάς.
……………………………………….
Ε.Δ.Α. 30.8.47
ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ
Γιά την ακρίβεια το IIο γραφείο
Υπογραφή»
2) Οι λαϊκοδημοκράται δεν ήσαν μόνον στυγνοί δολοφόνοι, ήσαν και κοινοί εκβιασταί. Συνελάμβανον όμηρους και εζήτουν λίρας ως λύτρα, δια να απελευθερώσουν τα θύματα της εγκληματικής των κερδοσκοπίας. Ιδού εν έγγραφον κτηνώδους εκβιασμού.
«Δ.Σ.Ε.
Αρχ. Παρνασσίδας
Υπασπιστής
ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Για τον σ. Γαύρο
Όπου:
Αμα λήψει παρόντος θα ειδοποιήσετε τη φρουρά κρατουμένων ν’ αφήσουν ελεύθερη την κρατούμενη Ζαφειρούλα Ν. Μαντά.
Ο συν Ηλίας Λ. Λαμπράκος που κομίζει το παρόν θα καταβάλη (270) διακοσίας εβδομήντα λίρες και ύστερα θα πραγματοποιηθή η 1η παράγραφος.
Σ.Δ.Α. 6.8.47
Ο υπασπιστής Ηλίας».
3) Οι κομμουνισταί, όμως δεν εξεβίαζαν τους αθώους Έλληνας μόνον δια χρήματα, άλλα και δι’ εκβιαστικών μεθόδων τους εστρατολόγουν. Απήγον Ελληνίδας και κατόπιν παρήγγελλον εις τους συζύγους ή τους αδελφούς των να «βγουν στο βουνό για να τις αφήσουν». Όταν δε οι ούτως εκβιαζόμενοι «έβγαιναν στο βουνό» ενεπλέκοντο από τους κομμουνιστάς εις εγκλήματα, ώστε να τους είναι αδύνατον να διαφύγουν κατόπιν. Ιδού η εξ ιδίων ομολογία του απάνθρωπου εκβιασμού:
«Δ.Σ.Ε.
Α.Φ.Φ. Κέντρον Εμπέδων αρ. Α.Π. 4
Σ.Δ. 8.1.48. Το Κέντρον Εμπέδων προς Α.Φ.Φ.
Επίσης κρατούμε ακόμη δυο κορίτσια για τα οποία υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες ότι τα αδέλφια τους θα έρθουν εφ’ όσον τις κρατάμε. Σύμφωνα με διαταγήν απελύσαμε τους 4ρες ηλικιωμένους, αφού τους εξηγήσαμε τις συνέπειες που θα έχουν αν δεν στείλουν τα παιδιά τους.
ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ»
4) Θα έπρεπε, πράγματι, οι κύριοι προστάται των…. καταπιεζομένων αριστερών να είχον λάβει το 1948 μίαν ειδοποίησιν από κάποιον αρχισυμμορίτη «Κύριε δείνα, αν δεν βγης στο βουνό δεν θα αφήσουμε την αδελφή σου», δια να εβλέπαμεν τώρα κατά πόσον θα εκόπτοντο δια τα ξενοκίνητα καθάρματα. Πάντως εις το προαναφερθέν έγγραφον αναφέρεται και το έξης ενδεικτικόν των ηθικών αντιλήψεων του Κ.Κ.Ε.:
«…. Λαμβάνω την τιμή να αναφέρω ότι την 17ην ώραν της 7.1.48 ήρθαν στο Κέντρο 119 συναγωνίστριες.
Σύμφωνα με διαταγή της Δ/σεως να συζητήσω με την συν. Μαρίαν Μπέικον, συζήτησα και μου είπε ότι πρέπει να γίνη ανάμειξις συναγωνιστριών και συναγωνιστών στους Λόχους.
Πάντως σύμφωνα με τις υποδείξεις της συν. έγινε η ανάμειξι…».
Προφανώς η ανάμειξις θα έγινε χάριν της «νευροδιανοητικής συγκρότησις» των συναγωνιστών, όπως καθώριζε και η σχετική εγκύκλιος της Ε.Π.Ο.Ν. προς τας νεανίδας (όρα 4Α φύλλον 31).
Η εγκύκλιος έγραφε τα έξης καταπληκτικά:
«Στις συναγωνίστριες της ΕΠΟΝ.
Για το σαρκικό ζήτημα η ερωτική ένωση των δύο φύλων είναι φυσικά και αναπότρεπτη σωματική λειτουργία, που δεν μπορεί να βασταχτή με τις ανόητες προλήψεις της μπουρζουαζίας και των υποκριτών αστών…
Χρέος στον ανθρώπινο οργανισμό είναι η σεξουαλική ένωση και κάθε συντρόφισσα που η σάρκα της το ζητεί χαίρεται να δίνεται ενάντια στις ανόητες προλήψεις της μαύρης αντίδρασης.
Στα ελασίτικα παλληκάρια, που οι σεξουαλικές ορμές τους θεριεύουν στο βουνό και στον πόλεμο, για νάναι καθάριο το κεφάλι τους, με πλέρια αυτοκυριάρχηση της νευροδιανοητικής συγκρότησης στο σαρκικό λειτούργημα, πρέπει κάθε συναγωνίστρια και κάθε συντρόφισσα να δίνεται για χατήρι του αγώνα της επικράτησης για τη λευτεριά και τη ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ… Ζήτω η ΕΠΟΝ».
5) Μέχρι στιγμής λοιπόν, έγκλημα, εκβιασμός, διαφθορά. Και αυτά είναι ωραία εν ονόματι της λαοκρατίας, άλλα δεν είναι τα μόνα. Οι δυστυχείς αγρόται πρέπει να πληρώσουν. Και η πληρωμή γίνεται δια της αρπαγής των κοπαδιών των. Τα πρόβατα των… κεφαλαιοκρατών κτηνοτρόφων «κατάσχονται» από τους λαοκράτας του Κ.Κ.Ε.
«Δ.Σ.Ε. (Σ. 4Α: Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας)
Αρχ. Παρ/δα
II Τάγμα
Αριθμός 221
ΔΙΑΤΑΓΗ
Συνημμένα στέλνουμε οδηγίες για παρασκευή παστού κρέατος.
Η επιμελητεία να καταπιαστεί με τη δουλειά αυτή που θα διευκολύνει την τοποθέτησι κατασχομένου κοπαδιού γιδοπροβάτων.
…………………………………
Επίσης τα τμήματα για την ανεύρεσι κοπαδιών (γιδιών, προβάτων, αγελάδων, χοίρων) να ενεργήσουν σύμφωνα με την Α.Π. 48/14.10.47 διαταγή μας.
…………………………………
Επιμελητεία Τάγματος
Σ.Δ.Τ. 28.1.47
Σ. ΛΟΚΡΟΣ
Για την ακρίβεια
Ο επιτελής
ΒΛΑΧΑΒΑΣ»
6) Αι «κατασχέσεις» φαίνεται δεν εκάλυπτον τας ανάγκας του λαοαπελευθερωτικού αγώνος και δι’ αυτό, όπως συνεπάγεται από το ανωτέρω έγγραφον, υπήρχον και «Τμήματα» (!) δια την ανεύρεσι κοπαδιών. Αλλά το Κ.Κ.Ε. δεν προέβαινε μόνον εις κατασχέσεις κοπαδιών, κατέσχεν επίσης και διάφορα άλλα είδη.
«Δ.Σ.Ε.
Αρχ. Ρούμελης
Γραφείο IV
87
11.8.47
υπογραφή)
Προς
Το Αρχηγείον Παρνασσίδας
Γιά τα υφάσματα και άλλα είδη που κατασχέσατε να μας στείλετε λεπτομερείς καταστάσεις για το κάθε ένα είδος και τί ποσότητες χρημάτων υπολογίζετε πως αξίζουν.
Να μας γνωρίσετε αν τα εξασφαλίσατε καλά και με τί τρόπο τα εξασφαλίσατε. Να φροντίσετε δε να βρήτε κανένα αγοραστή για τα πράγματα που κατά τη γνώμη σας δεν θα χρειασθούν στο δημοκρατικό στρατό.
Σ.Δ. ΑΡ. 6.8.47
Κ.Ε.Α.
Το IV Γραφείο
ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ»
Ο ηρωϊκός λοιπόν δημοκρατικός στρατός ήρπαζε και πράγματα, που δεν του εχρειάζοντο. Αυτά τα επώλει προς δόξαν του σοσιαλισμού του Κ.Κ.Ε.
7) Πάντως το κόμμα εφρόντιζε να είναι τυπικώς εν τάξει. Αν δεν ήτο δεν θα είχαμε τώρα εις τας χείρας μας τα αποδεικτικά του ηθικού του ποιου. Η κατωτέρω απόδειξις παραλαβής αποτελεί και αυτή δείγμα της τυπικής τάξεως, η οποία επεκράτει εις το Κ.Κ.Ε.
«Δ.Σ.Ε. III Τάγμα Αξ. Εφ/σμού
ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ
Ο κάτωθι υπογεγραμμένος αξ. εφοδιασμού συν. Μάρκος παράλαβα από τον συν. Διοικητή III τάγματος συν. Δαφνομίλη, τρία κομμάτια (οχτώ) δόντια χρυσά προερχόμενα από λάφυρα.
23.5.45
  
Η «κυβέρνηση του βουνού» επισημοποίησε την κλοπή των γεωργικών, κτηνοτροφικών κ.τ.λ. προϊόντων με «πράξη» της. Ιδού το κείμενον:
ΠΡΑΞΗ 22
«Εθνική εισφορά πάνω στην παραγωγή».
Έχοντες υπ’ όψει την από 10 Μαρτίου 1944 ιδρυτική πράξη μας
Αποφασίζομεν
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α’
Αντικείμενον εισφοράς, υπόχρεοι κ.λ.π.
Αρθρον 1. – 1. Η εθνική εισφορά πάνω στη γεωργική κτηνοτροφική, αλιευτική κ.λπ. παραγωγή που επιβάλλεται με τη 1607/9.3.44 Γενική Διαταγή του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ κανονίζεται με τις παρακάτω διατάξεις».
Και το κείμενον προχωρεί εις διαφόρους αναλύσεις. Χαρακτηριστικώς αναφέρομεν ότι εις την παράγραφον 1 του άρθρου 8 ορίζεται η ηλικία των αρνιών καθώς και
«Το τυρί πρέπει να είναι ολόπαχο και τουλάχιστον 20 ήμερων».
«Εις το ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ’ περιλαμβάνονται αι κυρώσεις.
Άρθρον 13.-3. Ο υπόχρεως σε εισφορά, που δεν υποβάλλει δήλωση, καθώς και κείνος που θα δηλώσει ποσά προϊόντων η δικαιωμάτων μικρότερα από τα πραγματικά παραπέμπεται στο στρατοδικείο με το αδίκημα τούτο και τιμωρείται με φυλάκιση ίσαμε πέντε χρόνια ειρκτή ή δεσμά ανάλογα με τη σοβαρότητα της παραβάσεως και σε επιβαρυντικές περιπτώσεις με την ποινή του θανάτου».
Δια τους εθνοπροδότας εγκληματίας που βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία το ίδιο το ΚΚΕ ωμολόγησε τα ακόλουθα ενδεικτικά:
Την 10ην Νοεμβρίου 1947, το «αρχηγείο της Ρούμελης», εκδίδει διαταγήν εις την οποίαν λέγει:
«Δεν σεβόμαστε τίποτε. Ούτε την ιδιοκτησία, ούτε τη ζωή, ούτε τα σπίτια. Πρέπει να αποφεύγονται οι χωρίς λόγω σφαγές και το πλιάτσικο».
Τον Ιανουάριον του 1948 ο Ζαχαριάδης απευθύνεται προς τους «μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» και τους λέγει:
«Σοβαρούς κινδύνους δημιουργούν οι πράξεις αυθαιρεσίας και βίας. Οι άσκοποι εμπρησμοί και οι κατασχέσεις. Οι υπερβολές και οι αυθαιρεσίες που είχε διαπράξει ο ΕΛΑΣ αποτέλεσαν παλιά έναν παράγοντα εχθρότητας του λαού προς το κομμουνιστικό κίνημα. Αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει».
Τον Μάιον του 1948 ο Καραγιώργης, με διαταγήν του καταγγέλει «το ατομικό πλιάτσικο» σαν «δείγμα χαμηλού πολιτικο-στρατιωτικού επιπέδου και διανοητικότητας, παράγοντα ρεζιλεύματος και χαντακώματος του κινήματος, που εκθέτει σε κίνδυνο ναυαγίου τους τακτικούς σκοπούς των επιχειρήσεων».
Τον Οκτώβριον του 1948 ο Δ. Βλαντάς εις λόγον του λέγει:
«Όπου μπαίνουμε σπάζουμε πόρτες, παίρνουμε και την τελευταία μπουκιά από το φτωχόκοσμο, δέρνουμε και αναγκάζουμε τόν κόσμο να κρύβει τα παιδιά του και να μας βρίζει».
Τoν Iανουάριον του 1949, η 5η ολομέλεια της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. καταδικάζει και πάλιν το «πλιάτσικο» και τiς «άσκοπες καταστροφές» και διαπιστώνει:
«Μπροστά στα προβλήματα της ένοπλης πάλης έγινεν από ανώτατα στελέχη προσπάθεια να ξεπεραστούν οι δυσκολίες με τραμπουκισμούς και σακαρακίστικες μέθοδες, πράγμα που φέρνει σε αντιθέσεις με το λαό και γίνεται στοιχείο ελάττωσης της μαχητικής απόδοσης και επίδοσης του Δ.Σ.Ε.».
«Αίσχη, …πως να τρων καλά τα στελέχη μας, ένω πεινούν οι άντρες τους και οι τραυματίες τους, είτε να πηγαίνουν αυτοί καβάλλα, ένω οι τραυματίες πάνε με τα πόδια, είτε να τους κουβαλούν άλλοι στα χέρια, είτε να μεγαλοπιάνωνται, να μη μιλούν καλά, να μη συμπεριφέρωνται καλά, να παρεκτρέπτωναι».
(Από το βιβλίον του Ν. Ζαχαριάδη «Όλοι στα άρματα, όλα για τη νίκη»)
«Αγριότητες έγιναν και τέτοιες έκαμαν και μέλη του κόμματος… Περιπτώσεις όπως του Κορώνη είτε της ηθοποιού Παπαδάκη δεν μπορούν να βρουν δικαίωση και πρέπει να καταδικαστούν ανοιχτά…».
Ν. Ζαχαριάδης,
από λόγον του στην 12η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ,
25-27 Ιουνίου 1945.
Το Παιδομάζωμα,

ειδεχθές έγκλημα κατά της Φυλής και του Ανθρωπισμού.
Κατά το Κ.Κ.Ε:
«Δέκα χιλιάδες παιδάκια έφυγαν για να σωθούν στις Λαϊκές Δημοκρατίες» («Δημοκρατικός Στρατός» τεύχος 4, Απρίλιος 1948, σελ. 139)!!!

Οι αιμοβόροι αυτοί διέπραξαν το έγκλημα του παιδομαζώματος.
Κατά το διάστημα 1947-1949 οι κομμουνιστοσυμμορίται διενήργησαν βίαιον παιδομάζωμα εις όσας επαρχίας προσκαίρως επεκράτησαν. Οι Κουκουέδες με ειδικήν υπηρεσίαν που ετιτλοφορείτο «Επιτροπή Βοηθείας του Παιδιού» απέσπων από τας Ελληνικάς οικογενείας μικρά παιδιά και βρέφη ακόμη τα οποία ωδήγουν στα παραπέτασμα π.χ. εις Αλβανίαν, Γιουγκοσλαβίαν, Βουλγαρίαν και αλλού.
Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός (Υπηρεσία Πληροφοριών του Δ.Ε.Σ. τεύχος 5 Νοεμβρίου 1948 και Δελτίον Υπουργείου Συντονισμού, τεύχος 69/1949) αναφέρουν, ότι τα απαχθέντα Ελληνόπουλα ανέρχονται εις 28.000, που εστάλησαν εις Βουλγαρίαν (2.600), Τσεχοσλοβακίαν (2.235), Ρουμανία (3.801), Πολωνία (περίπου 3.000), Βουλγαρίαν (2.660), Αλβανία (περίπου 2.000), Γιουγκοσλαβίαν (11.609) και τα υπόλοιπα στην Ανατολικήν Γερμανίαν.
Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός εζήτησε από τας κομμουνιστικάς χώρας να επιτρέψουν στα απαχθέντα Ελληνόπουλα να γυρίσουν στην Ελλάδα. Απήντησε μόνον η Τσεχοσλοβακία, η οποία είπε ότι από τα ζητούμενα 5.000 παιδιά, τα 138 της είναι γνωστά! Έτσι τον Οκτώβριο 1948 η Εκτελεστική Επιτροπή Ενώσεως Συλλόγων Ερυθρού Σταυρού εξέδωσε την ακόλουθον απόφασιν:
«Η εκτελεστική επιτροπή, λαμβάνουσα υπ’ όψιν την απόφασιν Νο ΧΙΙΥ ψηφισθείσαν παρά της ΧΥΙΙης Διεθνούς Διασκέψεως του Ερυθρού Σταυρού, ως και της ληφθείσης παρά του ΟΗΕ την 27ην Νοεμβρίου αναφορικώς με τον επαναπατρισμόν των Ελληνοπαίδων.
Παρατηρεί, ότι τα ληφθέντα μέτρα δια τον επαναπατρισμόν των παιδιών δεν έσχον μέχρι σήμερον ειμή λιάν περιωρισμένον αποτέλεσμα και κατά συνέπειαν αι οδύναι των γονέων παρατείνονται άνευ λόγου.
Αναθέτει εις τον Γενικό Γραμματέα, όπως τεθή εις επαφήν μετά του Διεθνούς Κομιτάτου Ερυθρού Σταυρού, ίνα έξετασθώσιν μετά του ΟΗΕ οι τρόποι και τα μέτρα, άτινα θα ηδύναντο να διευκολύνωσι και να επισπεύσωσι τον επαναπατρισμόν τούτον».
Τo Διεθνές Συνέδριον Προστασίας Παίδων συνήλθε στην Στοκχόλμην (Αύγουστος 1948) έλαβε γνώσιν των στοιχείων και ομοφώνως απεφάσισε:
«… Το Γενικόν Συμβούλιον της Διεθνούς Ενώσεως Προστασίας Παιδιού συνελθόν εν Στοκχόλμη την 14-8-1948 πληροφορηθέν ότι σοβαρός αριθμός Ελληνοπαίδων απήχθησαν από την πατρίδα των άνευ της συναινέσεως των γονέων των και θεωρών, ότι μία τοιαύτη πράξις είναι κατάφωρος παραβίασις των αρχών και της δηλώσεως των δικαιωμάτων του παιδιού, της ονομαζόμενης «δηλώσεως της Γενεύης».
Αποφασίζει:
1) Όπως τα Ηνωμένα Έθνη παρακολουθούν επιμόνως να εξεύρουν τα κατάλληλα μέοα, ώστε να εξασφαλισθή όσον το δυνατόν ταχύτερον η επιστροφή εις τας εστίας των, απάντων των παιδιών τα οποία κρατούνται μακράν των γονέων των, εναντίον της θελήσεως τούτων.
2) Όπως προσφερθώσιν αι υπηρεσίαι της Διεθνούς Ενώσεως Προστασίας Παιδιού, εν συνεργασία με άλλας οργανώσεις, ίνα δοθή περίθαλψις εις τα παιδιά ταύτα, οπουδήποτε και αν ευρίσκωνται.
3) Όπως ζητηθή από τα Ηνωμένα Έθνη να λάβωσι μέτρα ώστε τα παιδιά όλων των εθνών να εξασφαλισθώσιν εναντίον βιαίας μεταφοράς και κρατήσεως μακράν της πατρίδος των άνευ συγκαταθέσεως των γονέων των».
Περαιτέρω το Διεθνές Συνέδριον του Ερυθρού Σταυρού εις Στοκχόλμην (Σεπτέμβριος 1948) εχαρακτήρισε το παιδομάζωμα «έγκλημα γενοκτονίας» (Genocide) και ανεκαίνωσε ότι:
«Η 17η διεθνής διάσκεψις του Ερυθρού Σταυρού εκφράζει την ευχήν, όπως οι πέραν των εθνικών συνόρων απαχθέντες Ελληνόπαιδες επαναπατρισθούν το ταχύτερον».
Αξίζει πάντως τον κόπον να παραθέσω εδώ ένα τμήμα του υπομνήματος του… Στρατηγού (!) Μάρκου προς τον ΟΗΕ («Ελεύθερη Ελλάδα» 15-8-1948) διά να θαυμάσετε το αδιάντροπον των αριστερών. Ο Μάρκος λοιπόν, τον οποίον οι ίδιοι οι κομμουνισταί απεκάλεσαν «ρεμάλι»! (3η Συνδιάσκεψι ΚΚΕ, Οκτ. 1950, λόγω οργανωτικού γραμματέως) «στρατιωτικά τενεκέ» («τριάμιση χρόνια πάλης του Α.Σ.Ε.», σελ. 101 υπό Βλαντά μέλους Π.Γ. του ΚΚΕ) «σκουλήκι» («Η πολιτική των στελεχών μας στο ΚΚΕ τα τελευταία δέκα χρόνια» σελ. 32 υπό Μπαρτζώτα) έστειλε υπόμνημα στον ΟΗΕ όπου μεταξύ άλλων «ο τενεκές», «το ρεμάλι» και το «σκουλήκι» έγραφε:
«Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις των λαϊκών Δημοκρατιών, δέχτηκαν με τη μεσολάβηση μας, να περιποιηθούν και να φιλοξενήσουν αυτά τα φτωχά θύματα των μοναρχοφασιστικών φρικαλεοτήτων. Και τις μέρες εκείνες ακριβώς που γινόταν απ’ τον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών η παγκόσμια καμπάνια για το παιδί, διεξάγονταν εδώ ένα λαϊκό έργο αλληλεγγύης, δώδεκα χιλιάδες παιδιά είχαν σωθή. Φυσικά δεν ήταν όλα τα παιδιά της Ελλάδος. Πολλοί γονείς, είτε επειδή είχαν τα μέσα να τα θρέψουν, είτε γιατί δεν ήθελαν να τα αποχωριστούν δεν τα έστειλαν και κανένας δεν τους ανάγκασε να το κάνουν. Άλλοι πάλι γονείς έστειλαν ένα η δύο παιδιά και κράτησαν τ’ άλλα. Είναι αλήθεια πως πολλοί απ’ τους τελευταίους μετάνοιωσαν που δε μιμήθηκαν τους άλλους, όταν τα αμερικανικά αεροπλάνα σκότωσαν πολλά απ’ αυτά, και η πείνα απεδεκάτιζε τα άλλα. Το γεγονός αυτό εν πάσει περιπτώσει, δείχνει πως κανένας καταναγκασμός δεν ασκήθηκε ούτε είναι δυνατόν ν’ ασκηθή. Σας επαναλαμβάνουμε μονάχα αυτό: Ούτε ένα παιδί δε στάλθηκε σε μια δημοκρατική χώρα, χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων του. Σε κάθε χωριό άλλωστε, οι γονείς εξέλεξαν μονάχοι τους μια ενήλικη κοπέλλα η μια γυναίκα για κάθε ομάδα 20-25 παιδιών για να τα συνωδεύσουν.
Οι μοναρχοφασίστες με το μοναδικό τρόπο που ξέρουν να χρησιμοποιούν αυτή τη βία, που τους είναι τόσο προσφιλής, υπεχρέωσαν μερικούς γονείς που συνέλαβαν να καταθέσουν πως τα παιδιά τους αρπάχτηκαν με τη βία. Και η Βαλκανική Επιτροπή αν και σε ένα χωριό οι ίδιοι οι γονείς τους διέψευσαν αυτή τη συκοφαντία έτοιμη καθώς είναι πάντοτε να υποστηρίξει τους μοναρχοφασίστες και στις προκλήσεις τους, κράτησε αυτές τις μεμονωμένες μαρτυρίες που αποσπάσθηκαν προφανώς με την βία και δεν καταδέχτηκε να προσέξη το αυτονόητο της υπόθεσης, ούτε τις χιλιάδες των γονιών που διαμαρτυρήθηκαν με χιλιάδες γράμματα εναντίον αυτής της συκοφαντίας».
Αι επανειλημμέναι διαμαρτυρίαι του Ελληνικού και του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, καθώς και αι αποφάσεις του ΟΗΕ δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν από το ΚΚΕ και τας κομμουνιστικάς χώρας, όπου ωδηγήθησαν τα Ελληνόπουλα.
Απεναντίας μάλιστα ο πρόεδρος Μάρκος της Κυβέρνησης του Βουνού απέστειλε υπόμνημα στον ΟΗΕ όπου κατηγόρησε τους «μοναρχοφασίστες» ότι διαπράττουν παιδομάζωμα. Ιδού τι έγραφε:
«Το παιδομάζωμα, το πραγματικό παιδομάζωμα το έκαμαν οι μοναρχοφασίστες. Και πράγματι οι μοναρχοφασίστες μόλις πληροφορήθηκαν ότι οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στις Λ. Δημοκρατίες, άρχισαν επιδρομές στα χωριά των κατεχομένων απ’ αυτούς περιοχών και άρπαξαν τα παιδιά από την αγκαλιά των μανάδων τους. Τραγικές σκηνές διεδραματίσθησαν παντού. Και τα κακόμοιρα τα παιδιά μεταφέρθησαν σε στρατόπεδα η παρεδόθησαν σε πλούσιες οικογένειες σαν υπηρέτες. Για να σκεπάσουν αυτό το πραγματικό έγκλημα, διπλασίασαν το θόρυβο, γύρω από το δήθεν παιδομάζωμα το δικό μας. Να η αλήθεια για την καμπάνια αυτή που ξεσήκωσαν τόσον τεχνητά και τόσο κυνικά οι μοναρχοφασίστες και οι πάτρωνες τους».
(«Ελεύθερη Ελλάδα» 15-8-1948)
Αλλά ο ΟΗΕ βασιζόμενος εις αδιάψευστα στοιχεία δια μίαν ακόμη φοράν (Νοέμβριος 1949) ανεκοίνωσε την κατωτέρω απόφασιν της Γενικής Συνελεύσεώς του:
«Η Γενική συνελευσις, λαμβάνουσα γνώσιν της υποβληθείσης εκθέσεως παρά της Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού και της Ενώσεως των Συλλόγων του Ερυθρού Σταυρού έπι του ζητήματος του επαναπατρισμού των Ελληνοπαίδων (Α. 1014) και εκτιμώσα τας προσπάθειας, τας οποίας ανέπτυξαν αι δύο Διεθνείς Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού, ίνα διευκολύνωσι την πραγματοποίησιν της αποφάσεως 193 (III) Σ. της Γενικής Συνελεύσεως.
Παρατηρούσα ότι οι Ελληνόπαιδες δεν επεστράφησαν εισέτι εις τας εστίας των, ως συνιστά η απόφασις της Γενικής Συνελεύσεως, αναγνωρίζουσα δε, ότι δέον να καταβληθώσι νέαι προσπάθειαι προς πλήρη εφαρμογήν της αποφάσεως ταύτης. 1. Αναθέτει εις τον Γενικόν Γραμματέα, όπως καλέση το Διεθνές Κομιτάτον Ερυθρού Σταυρού και την Ένωσιν των Συλλόγων του Ερυθρού Σταυρού και εξακολουθήσωσι τας προσπάθειας των διά την εξυπηρέτησιν του ανθρωπιστικού τούτου θέματος και τοις παράσχη πάσαν δέουσαν βοήθειαν διά την εκτέλεσιν του έργου του.
2. Καλεί θερμώς πάντα τα Έθνη, μέλη του Ο.Η.Ε. και τα άλλα Έθνη, τα παρέχοντα άσυλον εις Ελληνόπαιδας, όπως λάβωσι πάντα τα μέτρα, από κοινού και εν συνεργασία μετά των Διεθνών Οργανώσεων του Ερυθρού Σταυρού, όπως διευκολύνωσι την ταχείαν επιστροφήν των παιδιών εις τας εστίας των, συμφώνως προς την άνω αναφερομένην απόφασιν.
3. Καλεί τας Διεθνείς Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού, όπως αναφέρωσιν εις τον Γενικόν Γραμματέα προς πληροφορίαν των μελών του Ο.Η.Ε. τας προόδους της εκτελέσεως της παρούσης αποφάσεως».
Και διά πολλοστήν φοράν η Γενική Συνέλευσις του ΟΗΕ (Δεκέμβριος 1950) αποφασίζει:
«…2. Προσκαλεί επιμόνως άπαντα τα Κράτη, τα οποία δίδουσιν άσυλον είς Ελληνόπαιδας, όπως λάβωσι πάντα τα μέτρα, εν συνεργασία μετά του Γενικού Γραμματέως και των Διεθνών Οργανώσεων του Ερυθρού Σταυρού, ίνα διευκολύνωσι την ταχείαν έπιστροφήν των παιδιών πλησίον των γονέων των, και, οσάκις παρίσταται ανάγκη προς τούτο, επιτρέπωσι είς τας Διεθνείς Οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού την ελευθέραν είσοδον εις το έδαφος των. 3. Συνιστά μίαν Μόνιμον Επιτροπήν, αποτελουμένην εκ των Αντιπροσώπων του Περού, των Φιλιππίνων και της Σουηδίας, ήτις θα ενεργή εν συνεννοήσει μετά του Γενικού Γραμματέως και θα προέρχεται εις ανταλλαγήν απόψεων μετά των Αντιπροσώπων των ενδιαφερομένων Κρατών, δια τον ταχύν επαναπατρισμόν των παιδιών.
4. Παρακαλεί τον Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν και την Ένωσιν των Συλλόγων του Ερυθρού Σταυρού, όπως συνεργασθώσι μετά της αναφερθείσης Επιτροπής…»
Εν τέλει την 17ην Δεκεμβρίου 1952 συνήλθε στην Ν. Υόρκη η 7η Γενική Συνέλευσις του ΟΗΕ, μετά από καταθεσιν της εντολής που είχε λάβει ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, λόγω της αρνήσεως των κομμουνιστικών κρατών να εφαρμόσουν τας αποφάσεις του ΟΗΕ. Τότε η Γ.Σ. του ΟΗΕ εξέδωσε απόφασιν:
«με την οποίαν εξέφραζεν την βαθείαν λύπην της, διότι κανένα εκ των κρατών του Παραπετάσματος δεν συνεμορφώθη προς τις υποδείξεις της, έκτος της Γιουγκοσλαβίας, και κατεδίκασε την παράλειψιν αυτήν των κρατών τούτων».
Την 16ην Δεκεμβρίου 1948 συνήλθε στην Βουδαπέστην της Ουγγαρίας το Β’ Συνέδριον της «Παγκοσμίου Οργανώσεως Δημοκρατικών Γυναικών» (Π.Ο.Δ.Γ.)- Η Ρούλα Κουκούλου-Ζαχαριάδου εκπρόσωπος του ΚΚΕ εδήλωσε τα εξής:
«Καίονται τα χωριά στην Ελλάδα και κατακρεουργούνται κατά μάζες γυναίκες και παιδιά…
Με θλίψη αναλογιζόμαστε την κατάστασι των παιδιών που έμειναν στην Ελλάδα και δεν πρόλαβαν να σωθούν από τον Δημοκρατικό στρατό. Με την βία αρπάχτηκαν από την Βόρειο Ελλάδα από τα όργανα της Φρειδερίκης και τώρα είναι δουλάκια κι αλήτες στις πόλεις ή πεθαίνουν από την πείνα στα παιδικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Και για να σκεπάσουν το καινούργιο τους έγκλημα για να συκοφαντίσουν τις Λαϊκές Δημοκρατίες και τη Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ελλάδας οι μοναρχοφασίστες σήκωσαν ολόκληρο θόρυβο στον Ο.Η.Ε. και ζήτησαν να παρθή απόφασις να γυρίσουν τα παιδιά μας απ τις Λαϊκές Δημοκρατίες».
Και με τέτοιας ψευδολογίας οι κουκουέδες προσεπάθουν να δικαιολογήσουν το παιδομάζωμα και την διεθνή αγανάκτησιν, που προεκάλεσε.
Το Συνέδριο εκείνο συνεχίσθη κατά κάποιον τρόπον στην έδρα της κυβερνήσεως του βουνού εις Πρέσπας, την 29ην Φεβρουαρίου 1949, όπου παρέστησαν αντιπροσωπείαι από τα διάφορα Κ.Κ. Σχετικώς με το παιδομαζωμα ελέχθησαν τα παρακάτω:
Λίλη Όλτ τον ΚΚ Ουγγαρίας: «… Τα Ελληνόπουλα που φιλοξενούμε στη χώρα μας (στην Ουγγαρία) είναι το καλύτερο δείγμα εκτιμήσεως προς τον αγώνα σας…».
Ζήνοβα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας: «… Τα Ελληνόπουλα που φιλοξενούμε στη χώρα μας, άντι των γονέων τους που πολεμούν, θα σας τα επιστρέψωμεν μεγάλα και μορφωμένα…».
Άννα Ρούμπου τον ΚΚ Ρουμανίας: «… Τα παιδιά σας που φιλοξενούμε θα σας τα στείλουμε με τη Νίκη…».
Ζαμποτέσκα Στανισλάβα του ΚΚ Πολωνίας: «… Διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά σας με το παράδειγμα των ηρώων σας, σαν το Μήτσο Παπαρήγα. Πιστεύουμε ότι τα παιδιά σας και τα παιδιά μας, είναι τα παιδιά της μεγάλης οικογένειας των λαών. Θα σας τα επιστρέψουμε με τη λευτεριά και τη λαϊκή Δημοκρατία…»
Βίτο – Κάρο του ΚΚ Αλβανίας: «… τα παιδιά σας τα είδαμε χλωμά όταν ήρθαν στη χώρα μας. Ανοίξαμε την αγκαλιά μας και τα δεχθήκαμε…».
Οι Αλβανοί λοιπόν είδαν τα παιδιά μας χλωμά! και ανέλαβαν να τα διαθρέψουν. Ο υπουργός της κομμουνιστικής κυβερνήσεως του βουνού Π. Κόκκαλης διεβεβαίωσε ότι:
«Τα παιδιά μας στις Α. Δημοκρατίες που είδα μόνος μου ζουν μια ζωή παραδεισένια! Ούτε στ’ όνειρο τους δεν είδαν τέτοια ζωή. Εκτός απ’ τη διατροφή, περιθάλπονται επιστημονικά, ειδικεύονται σε τέχνες! κ.λ.π.».
Ωστόσον ο γενικός επιθεωρητής του παιδομαζώματος δάσκαλος Γεώργιος Μανούκας («Παιδομάζωμα, το μεγάλο έγκλημα κατά της Φυλής» Αθ. 1961), είχε καταγγείλει στον Κόκκαλη την τραγωδία των αρπαχθεντων παιδιών, τα οποία: «Στη Βουλγαρία υποφέρουν από ψώρα, στο Καλλιμανέστι της Ρουμανίας τα παιδιά ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν κοτσάνια από λάχανα και άλλου κλέβουν δια να φάνε. Στο Μπουρνώ της Τσεχοσλοβακίας πεθαίνουν κατά δεκάδες απ’ τον τύφο και στην Αλβανία υποφέρουν απ’ την πείνα, ακαθαρσία και ψείρα».
Η Βασίλισσα Φρειδερίκη με Ελληνόπουλα των Παιδοπόλεων, δια τας οποίας ο μετέπειτα «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής είπεν:
«… Η Βασιλική Πρόνοια παρηκολούθησε βήμα προς βήμα τας φάσεις από τας οποίας διήλθεν η ιστορία της Χώρας μας κατά την τελευταίαν δεκαετίαν. Εις την ώραν τον συμμοριτοπολέμου, με τας 53 παιδοπόλεις περιέσωσε 23.000 Ελληνόπουλα, δια να τους αποδώση σώους και αβλαβείς εις τας οικογενείας των μετά το πέρας της ανταρσίας. Όταν μετά το τέλος της ανταρσίας εσήμανεν η ώρα της ανασυγκροτήσεως, αι παιδοπόλεις περιορίζονται εις την περίθαλψιν των ορφανών και απροστάτευτων παιδιών και όλη η προσοχή στρέφεται προς την εξύψωσιν, την ηθικήν και την επαγγελματικήν, των παιδιών τα οποία επέστρεψαν εις το χωριό των…».
(Από το βιβλίον Μανούκα ένθ. άνωτ. σελ. 142).
Τότε «συμμοριτοπόλεμος» και «ανταρσία». Τώρα η Ν.Δ. τιμά τους αγώνας του ΚΚΕ! το οποίον παρανόμως ενομιμοποίησε.
Χιούμορ και Κ.Κ.Ε.
Παραθέτω μερικάς γελοιογραφίας κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών, που έκανε ο μετέπειτα αριστερός ευθυμογράφος και σκιτσογράφος Μ. Μποσταντζόγλου (Μπόστ). Εδημοσιεύθησαν το 1948 στο σατυρικόν λεύκωμα «Ο πόλεμος των νάνων» (Αθ. 1948) που δια της υπ’ αριθμ. 508228/48001/5/22-10-1948 του Γ.Ε.Σ. εκυκλοφόρει στο στράτευμα.
Επίμετρον.
Οι Συνοδοιπόροι.
Εκτός των αμιγών κομμουνιστών υπάρχουν οι λεγόμενοι «συνοδοιπόροι» οι οποίοι κάνουν οτιδήποτε εξυπηρετεί τον κομμουνισμόν, δίχως οι ίδιοι να παραδέχωνται, ότι είναι κομμουνισταί. Πρόκειται περί γλοιωδών προσώπων, που χάριν ατομικών φιλοδοξιών και συμφερόντων συμπαρίστανται στους κομμουνιστάς.
Οι συνοδοιπόροι ανήκουν εις φιλοκομμουνιστικάς οργανώσεις και γενικώτερον δραστηριοποιούνται στον αριστερό χώρο. Ωρισμένοι καθηγηταί Πανεπιστημίων, δημοσιογράφοι και κυρίως πολιτικοί υποστηρίζουν συνεχώς τους αριστερούς. Δίχως ντροπή και φυσικά, χωρίς αναφορά στο παρελθόν με στοιχεία, παραποιούν την ιστορίαν και σκοπίμως ψεύδονται.
Συνήθως παρουσιάζουν τους αριστερούς ως αθώα θύματα των δεξιών. Οι δεξιοί τους κατεδίωξαν, ενώ οι αριστεροί κατέσφαξαν τους δεξιούς. Οι δεξιοί είναι εθνικώς μειοδόται, ενώ οι αριστεροί διέπραξαν προδοσίας. Για όλα τα κακά ευθύνεται η δεξιά, ενώ εμφανίζουν την αριστερά ως παρθένα. Έτσι ανεπτύχθη τα τελευταία 25 χρόνια μία έντονος προπαγάνδα γύρω από το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά, τι σημαίνει δεξιά». Ποιος λαός; Δεν θα αναφερθώ εις λεπτομέρειας, διότι θέλω να παραμείνω στα κείμενα και τας φωτογραφίας, που αποδεικνύουν τας εθνοπροδοσίας και τα εγκλήματα του ξενοδούλου ΚΚΕ. Ο ρόλος πάντως των κρυπτοκομμουνιστών, όπως αλλοιώς θα ώνόμαζε κάποιος τους συνοδοιπόρους, είναι υπονομευτικός κάθε πατριωτικού. Οτιδήποτε εθνικόν ενοχλεί το αρρωστημένο μυαλό τους και το πολεμούν. Είναι διεθνισταί, ψευτοειρηνόφιλοι, αρνησιπάτριδες και κατά κανόνα άθεοι. Προβάλλουν μέσω των ΜΜΕ την παρακμή και τον εκφυλισμό, που προκλητικώς αποκαλούν πρόοδον! Έρπουν.
Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ ελέγχονται από αυτό το είδος των αριστερών. Την εκπόρθησιν των ΜΜΕ από τον Μαρξισμό την επεδίωξε και την επραγματοποίησε ο «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής, δια του Λαμπρία στον οποίον ανέθεσε το έργον. Την τακτική του «εθνάρχου» συνεχίζει ο τωρινός πρόεδρος της «Νέας Δημοκρατίας» κ. Κ. Καραμανλής, ο οποίος εδήλωσε ότι σέβεται (!) την ιστορίαν της αριστεράς! Ποίαν ιστορίαν; το Δεκεμβριανό κίνημα; τας προδοσίας; το παιδομάζωμα; τον συμμοριτοπόλεμο; τας πηγάδας; Φυσικά ο κ. Κ. Καραμανλής που σέβεται την ιστορία (το ποινικον μητρώο δηλαδή) της αριστεράς δεν σέβεται τους ήρωας του Γράμμου και του Βίτσι ή του Μακρυγιάννη κ.τ.λ. που εθυσιάσθησαν μαχόμενοι υπέρ της πατρίδος και όχι δια να εισέλθη ο αρχισφαγέας και αρχιπροδότης Μάρκος Βαφειάδης στη βουλή!

Αντί Επιλόγου.
Το βιβλίον που εδιαβάσατε σας έδειξε ένα μικρόν μέρος της εκτάσεως του εγκλήματος και της εκτάσεως της προδοσίας. Οι εγκληματίαι και οι προδόται επανήλθον στον πολιτικόν βίον της Χώρας, παρά την θέλησιν ενός πραγματικού δημοκράτου, που είπεν:
«Είναι τόση η έκτασις της προδοσίας, είναι τόση η έκτασις του εγκλήματος, είναι τόσαι αι καταστροφαί και αι θυσίαι της Ελλάδος, αι οποίαι υπερέβησαν τας θυσίας τον επικού αγώνος εναντίον των δύο Αυτοκρατοριών, ώστε ουδέποτε το Έθνος και ο Λαός μας θα ανεγνώριζον την επάνοδον των προδοτών και των εγκληματιών εις τους κόλπους του πολιτικού βίου της Χώρας».
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
(«Πολιτικά κείμενα» έκδ. «Μπάυρον» τόμος Γ, σελ. 198)
Ταυτοχρόνως κι άλλος ανεγνωρισμένος δημοκράτης τους κατηγόρησε, δια τα εγκλήματα των και την προδοτικήν των ιδεολογίαν:
«Οι κομμουνισταί, οι οποίοι προεκάλεσαν την φρικτοτέραν ηθικήν αναστάτωσιν και αιματηρότατα δράματα εις την κατεχομένην Ελλάδα, ήσαν φορείς ωρισμένης ιδεολογίας, απαραδέκτου εις εμέ και βαρύτατα επικινδύνου δια την επιβίωσιν του Γένους μας ως γνησίως ελληνικού».
«…Όταν ήλθα από την Πελοπόννησον, απεσιώπηοα το γεγονός των χιλιάδων φόνων που είχατε διαπράξει εκεί, καθώς και τας φυλακίσεις. Εσκέφθηκα τότε, ότι έπρεπε να απαλλαγήτε από τας παρελθούσας ευθύνας σας, και δι αυτό δεν ώμίλησα».
Π. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
(«Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου» Αθ. 1964, σελ. 12,96)

Βιβλιογραφία.

(πηγαι, αποσπάσματα εκ των οποίων αναφέρονται στο παρόν βιβλίον)
Αρχεία
  • Αστυνομία Πόλεων
  • Γενικά Αρχεία του Κράτους
  • Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού (Δ.Ι.Σ.)
  • Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή
  • Ιατροδικαστική Υπηρεσία
  • Ιεραί Μητροπόλεις
  • Ινστιτούτο Σπουδής Ιστορίας (Κ. Σειράς)
  • Κατασχεθέντα έγγραφα ΚΚΕ
  • Πρακτικά Βουλής
Περιοδικά
  • «Διεθνείς Σχέσεις»
  • «Ιδεοδρόμιο»
  • «Κομμουνιστική Επιθεώρηση»
  • «Νέος Κόσμος»
  • «Ντοκουμέντα»
Εφημερίδες
  • «Αυγή»
  • «Βήμα»
  • «Δημοκρατικός Στρατός»
  • «Έθνος»
  • «Ελευθερία»
  • «Ελεύθερος Τύπος»
  • «Εμπρός»
  • «Εργατικός Αγών»
  • «Ελευθεροτυπία»
  • «Ελλάς»
  • «Θεσσαλονίκη»
  • «Νέα»
  • «Ν. Δημοκράτης»
  • «Πράβδα»
  • «Ριζοσπάστης»
Βιβλία
  • Α. Αντωνακέα: «Η ανατίναξις της γέφυρας του Γοργοποτάμου-ιστορία και μύθος»
  • Δ. Βλαντά: «Εισήγηση εις την 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ»
  • Δ. Βλαντά: «Τριάμιση χρόνια πάλης του Δ.Σ.Ε.»
  • Γ.Ε.Σ.: «Αι επιχειρήσεις του Γ’ Σώματος Στρατού»
  • Γ. Γιάνναρης: «Φοιτητικά κινήματα και Ελληνική Παιδεία»
  • Κ. Γουντχάουζ: «Το μήλον της έριδος»
  • Εκδ. ΕΟΚΑ: «Η κομμουνιστική ηγεσία έναντι του Κυπριακου αγώνος»
  • Εκδ. Επαναπατρισθέντων: «Αυτό είναι το ΚΚΕ»
  • Ν. Ζαχαριάδη: «Μερικά ζητήματα από την κατάσταση και την κομματική ζωή»
  • Ν. Ζαχαριάδη: «Τα προβλήματα της καθοδήγησης του ΚΚΕ»
  • Ν. Ζαχαριάδη: «Όλοι στα άρματα, όλα για τη νίκη»
  • Ν. Ζαχαριάδη: «Ιστορία του ΚΚΕ»
  • Ι. Ζέβγος: «Γιατί η επανάστασις στην Ελλάδα θα αρχίση σαν αστικοδημοκρατική»
  • Π. Κανελλόπουλος: «Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου»
  • Κ. Καραλής: «Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου 1943-1949»
  • ΚΚΕ: «Πέντε χρόνια αγώνες»
  • ΚΚΕ: «Η Ελλάδα στο δρόμο προς τη νίκη»
  • ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ από το 1918 εως το 1926»
  • ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα»
  • ΚΚΕ: «Θέσεις για την ιστορία του ΚΚΕ»
  • Κ. Κόκκινος: «1942-1945. Τα χρόνια της κρίσης»
  • Κ. Κολιγιάννης: «Λόγος στην 3ην Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ»
  • Ε. Μάγιερς: «Η Ελληνική περιπλοκή»
  • Γ. Μανούκας: «Παιδομάζωμα»
  • Ι. Μεταξάς: «Λόγοι»
  • Χ. Μόλ: «Πώς εσώθη η Ελλάς»
  • Β. Μπαρτζώτας: «Μερικά ζητήματα της ιστορίας του ΚΚΕ»
  • Β. Μπαρτζώτας: «Η πολιτική των στελεχών μας στο ΚΚΕ»
  • Μ. Μποσταντζόγλου: «Ο πόλεμος των νάνων»
  • Γ. Παπανδρέου: «Πολιτικά Κείμενα»
  • Ι. Πετσόπουλος: «Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ»
  • Ι. Πετσόπουλος: «Τα εθνικά ζητήματα και οι Έλληνες κομμουνιστές».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου