Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

ΟΤΑΝ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΣΙΣΑΚΙ...

Αλέξης Τσίπρας: Περί αποποινικοποίησης της χρήσης του χασίς

Αλέξης
Τσίπρας: Περί αποποινικοποίησης της χρήσης του χασίς ή το νόμιμο της


VIDEO http://video.e-go.gr/default.asp?catid=11333&subid=9&tag=8344&pubid=884421

Αυτό το άτομο δηλαδή θέλει να κυβερνήσει την Ελλάδα και τα παιδιά μας;;;...

Tragic...

Ο Α. Τσίπρας στην ελεύθερη συζήτηση που έγινε είπε ακόμη ότι «έχει κάνει σκονάκι» και «έχει βάλει βύσμα στον στρατό».

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Α. Τσίπρας μίλησε με καλά λόγια για τον επίτροπο Στ. Δήμα και τον κ. Παλαιοκρασσά, ενώ για τον Θ. Πάγκαλο επεσήμανε ότι εκτιμά το πολιτικό υπόβαθρο και τη σκέψη του! Βρε πώς «χτίζονται» οι πολιτικές συμμαχίες…

Εμάς, φυσικά δε μας εκπλήσουν τα «καλά λόγια» του προέδρου του ΣΥΝασπισμού για τον Παλαιοκρασσά ή για τον Πάγκαλο. Θα υπάρξουν κι άλλες παρόμοιες αβρότητες. Το θέμα που θα με απασχολήσει σήμερα είναι η άποψη του Αλέξη Τσίπρα για τα ναρκωτικά και την αποποινικοποίηση του χασίς. Μια άποψη που είχε προβάλλει παλιότερα και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Είχα γράψει στη ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ το 1997! «Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κον Μπεντίτ ήρθε στη χώρα μας για να πλασάρει αυτή την άποψη, και στη σχετική εκδήλωση που έγινε έδωσε το "παρών" του και ο Γ. Παπανδρέου. Η εκσυγχρονιστική προοπτική προφανώς προβλέπει για τους νέους χασίσι, μαστούρα, κοιμισμένες συνειδήσεις με εξαρτημένη σκέψη. Θέλουν τη νεολαία πειθήνια μάζα στις ορέξεις του κεφαλαίου. Έτσι κι ο Γ. Παπανδρέου προσφέρει από τη θέση του σαν υπουργός κύρος στην άποψη περί νομιμοποίησης των εξαρτησιογόνων ουσιών, εισάγοντας τη θεωρία της κατ΄ οίκον μαστούρας και με σημαία την "πρωτιά" του σε ψήφους στην εκλογική του περιφέρεια, πατάει στην υπουργική του καρέκλα για να παίξει ρόλο "γλάστρας" στο θερμοκήπιο του εθισμού της κοινής γνώμης, ώστε να αποδεχτεί η τελευταία το νόμιμο της "παραμύθας" .

Φυσικά, το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν λύνεται ούτε με την ποινικοποίηση ούτε με την αποποινικοποίηση. Γιατί το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν είναι ούτε ποινικό ούτε νομικό. Είναι κοινωνικό πρόβλημα. Και ένα κοινωνικό σύστημα που συντηρεί, παράγει και αναπαράγει τα αίτια που οδηγούν ευρύτατα στρώματα στο περιθώριο, στην εξάρτηση, στη φυγή, στην αποχαύνωση, στην αλλοτρίωση, που η διατήρησή του ως σύστημα περνά μέσα και από τη μετατροπή του ανθρώπου σε "φυτό", δεν μπορεί και δεν θέλει - γιατί δεν το συμφέρει - να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, είτε το αποποινικοποιήσει είτε όχι. Για μας, όμως, σε αυτό το σύστημα που μας θέλει "φυτά" προέχει να παλέψουμε ώστε να μην το κάνει και με το νόμο.

Αυτός είναι ο φόβος της για τη "ζωή" της κυρίαρχης τάξης μέσα στην κρίση του συστήματος και της δημοκρατίας της, που δεν της αρκεί η εκμετάλλευση, η καταπίεση και η εξαθλίωση των εργαζομένων - και ιδιαίτερα των νέων, αλλά απαιτεί τον εθισμό, την εξάρτηση και την αποχαύνωσή τους, για να ΄ναι πιο σίγουρη ότι τα σαθρά της θεμέλια μπορούν να αντέχουν τη στήριξη του βάθρου της εξουσίας της. Τη συνείδησή τους αποζητά να υποτάξει και όταν κινδυνεύει να μην μπορεί να το εξασφαλίζει, αυξάνει τα όρια της ελευθερίας μέχρι το χασίς και τα ναρκωτικά... Αυτή τη δημοκρατία υπερασπίζονται οι εν λόγω εφημερίδες και δημοσιογράφοι, των άβουλων εξατομικευμένων εξαρτημένων και χωρίς συνείδηση ανθρώπων ενάντια στη συλλογική συνειδητή δράση της προοπτικής, όπου οι εργαζόμενοι θα διαφεντεύουν οι ίδιοι τις τύχες τους. Πράγματι, κύριοι φαρισαίοι δημοκράτες, οπαδοί του άθλιου παράδεισου, της "άγιας" κοινωνίας σας, η δημοκρατία σας δεν κινδυνεύει από το χασίς, γιατί ζει με το χασίς που προσφέρει απλόχερα για να παρατείνει τη ζωή της, περιμένοντας αναπόφευκτα τον νεκροθάφτη της...

Στη σημερινή εποχή της τρομακτικής κρίσης της κοινωνίας και των θεσμών της τα ναρκωτικά εντάσσονται κι αυτά στη βιοπολιτική της εξουσίας πάνω στο ανθρώπινο είδος. Ο κυρίαρχος λόγος είναι ο λόγος της νόρμας που ορίζει τους κώδικες της ομαδοποίησης του πληθυσμού και ρυθμίζει την συμπεριφορά του με βάση τις ανάγκες της κυρίαρχης τάξης και της εξουσίας της. Τα ναρκωτικά υπηρετούν - με τεράστιο γι΄ αυτήν όφελος σε όλα τα επίπεδα - αυτές τις ανάγκες. Στις τεχνικές της πειθάρχησης των πιο ανήσυχων κοινωνικών στοιχείων, της ρύθμισης της συμπεριφοράς τους με στόχο την προσαρμογή στη νόρμα περιλαμβάνεται - πέραν της φυλακής και των άλλων τεχνικών καταστολής - και η χρήση νόμιμων και παράνομων ουσιών, με ή χωρίς ιατρική συνταγή. Σ΄ αυτές εντάσσεται και η "διαχείριση της τοξικομανίας".

Η τοξικομανία, η περιθωριακότητα, ο αποκλεισμός, έκφραση της τρομακτικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος έρχονται με τη σειρά τους να βαθύνουν ακόμα περισσότερο αυτή την κρίση. Οι πολιτικές πού προτείνονται για την αντιμετώπισή της, τόσο η πολιτική της καταστολής όσο και αυτή της νομιμοποίησης των ουσιών λειτουργούν με την ίδια λογική, αυτήν της ανάγκης της κυρίαρχης τάξης να ασκεί όλο και πιο σφιχτό κοινωνικό έλεγχο. Τόσο το παράνομο όσο και το θεσμοποιημένο περιθώριο, τόσο η φυλακή όσο και η νόμιμη συντήρηση της εξάρτησης μέσα από τη χορήγηση υποκατάστατων, όλα κατατείνουν στον έλεγχο της συμπεριφοράς πλατιών κοινωνικών στρωμάτων μέσα στα πλαίσια της "ομαλότητας" πού το ίδιο το σύστημα με τις δικές του ιστορικά προσδιορισμένες νόρμες καθορίζει. "Από τον έλεγχο της φυλακής στον πιο λεπτό έλεγχο πού γίνεται τόσο αποτελεσματικός όσο πιο πολύ ιατρικοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη", λέει ο Edouard Zarifian.

Κάποιοι ζητούν τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών "για να μειωθεί η παραβατικότητα, η εγκληματικότητα", όπως λένε. Σίγουρα η νομιμοποίηση θα μπορούσε να μειώσει την παραβατικότητα για την εξασφάλιση της δόσης, να μειώσει επίσης τα ατυχή συμβάντα από τη νόθευση της ηρωίνης απ΄ τους εμπόρους. Τι θα γίνει όμως με τις καινούργιες ουσίες που παράγονται διαρκώς στα εργαστήρια και πού θα βγαίνουν μαζικά στην κυκλοφορία μέσα από νόμιμες πια επιχειρήσεις ναρκωτικών; Πόσες απ΄ αυτές δεν θα έχουν θανατηφόρα αποτελέσματα στους νέους που θα καταφεύγουν σ΄ αυτές, επειδή πνίγονται απ΄ τη ζωή τους;

Είναι γνωστό το πείραμα του πάρκου της Ζυρίχης, όπου ήταν ελεύθερη - και με ελεύθερη διάθεση συρίγκων - η χρήση όλων των ουσιών. Το πείραμα απέτυχε και το πάρκο έκλεισε, αφού πρώτα μετατράπηκε σε μια κόλαση ζωντανών νεκρών. Σε ανάλογου χαρακτήρα κόλαση έχουν μετατραπεί σήμερα και οι λεγόμενες "shooting galleries" στη Φραγκφούρτη και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. αναφέρονται πολλοί στο λεγόμενο "πείραμα της Ολλανδίας". Όμως, πέρα από τις σοβαρές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο χώρες, σε επίπεδο οικονομικό, κουλτούρας, οργάνωσης υγειονομικών υπηρεσιών και γενικότερης πολιτικής, που καθιστούν αδύνατη τη μηχανική μεταφορά οποιουδήποτε μοντέλου, πρέπει να τονιστεί ότι το "πείραμα", έτσι όπως προβάλλεται, είναι εν πολλοίς ένας μύθος. Στην Ολλανδία δεν είναι νόμιμα τα ναρκωτικά. Απλά υπάρχει μια στάση ανοχής από την πλευρά των αρχών, στη χρήση χασίς σε ειδικούς χώρους, τα "coffee shops". Δεν έχει αυξηθεί η ενδοφλέβια χρήση ηρωίνης, που παραμένει σε μέσα επίπεδα. Αυξήθηκε, όμως, η χρήση άλλων, φαρμακευτικών ουσιών - λόγω, ίσως, και του φόβου του aids - και επεκτάθηκε πολύ η καλλιέργεια χασίς. Η Ολλανδία κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες που παράγουν συνθετικά ναρκωτικά. Η ίδια, πέρα απ΄ τα άλλα, έχει μετατραπεί σε διεθνές κέντρο εμπορίου ναρκωτικών.

"Να δώσουμε τα ναρκωτικά στον τοξικομανή για να μας αφήσει ήσυχους", υποστηρίζουν οι υπέρμαχοι της νομιμοποίησης. Μέσα σε μια πραγματικότητα τρομακτικής κρίσης που συνθλίβει το νέο άνθρωπο, εκείνο που προτείνεται σαν λύση είναι οι "νόμιμες οδοί διαφυγής", στο όνομα της "ατομικής ησυχίας" του μικροαστικού βολέματος. Όμως η καλλιέργεια ενός κλίματος κοινωνικής απάθειας απέναντι στο δράμα του εξαρτημένου ατόμου και στις κοινωνικές αιτίες του προβλήματος των ναρκωτικών δεν οδηγεί παρά σε μια κοινωνία αγριανθρωπισμού, ακόμα μεγαλύτερης απεξάρθρωσης του κοινωνικού ιστού και έτσι - για ένα επιπλέον λόγο - μεγαλύτερης στροφής των νέων στις ουσίες.

Μπορεί να μείνει κανείς απαθής απέναντι σ΄ ένα σύστημα πού καταδικάζει 1 στα 5 παιδιά σε Ευρώπη και Αμερική να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και 250 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο να μεγαλώνουν στους δρόμους; Μπορεί να μένει απαθής απέναντι στην τρομακτική φτώχεια, στην προσφυγιά, τις αρρώστιες από επιδημίες που θεωρούσαμε ότι είχαν εξαλειφθεί, τους πολέμους, τη θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους; Ποιόν τελικά εξυπηρετεί αυτό το κλίμα κοινωνικής απάθειας; Ποιόν άλλον εκτός από αυτούς πού έχουν οικονομικό και πολιτικό συμφέρον να συντηρούν την ανισότητα, την εκμετάλλευση, τη δυστυχία, τη χειραγώγηση της συνείδησης των ανθρώπων χρησιμοποιώντας γι΄ αυτό το σκοπό και τα ναρκωτικά;

Σ’ αυτούς ανήκει και ο Αλέξης Τσίπρας ο νέος ηγέτης του ΣΥΝασπισμού;

Ο αγώνας ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι αναπόσπαστο μέρος της γενικότερης πάλης κατά της εξουσίας και ασυδοσίας των πολυεθνικών, της πολιτικής που έχει κίνητρο και σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος, της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων που οδηγεί λαούς σε απίστευτη φτώχεια, αμάθεια, εξάρτηση.

Αυτός είναι ο μονόδρομος για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης, της υποταγής, της μιζέριας της ηττοπάθειας, της φυγής των ναρκωτικών. Και αυτό έπρεπε να το γνωρίζει ο Α. Τσίπρας πριν κάνει τις γνωστές δηλώσεις του. 
 
Βήχος
Παναγιώτης
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου