Το “νέο ΠΑΣΟΚ” λέγεται… ΣΥΡΙΖΑ

 

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδινε στην ελληνική κοινωνία την πολιτική υπόσχεση για ένα «νέο ΠΑΣΟΚ», το οποίο σημειολογικά θα διαδεχόταν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και τα «πολλά ΠΑΣΟΚ» που είχαν προηγηθεί, στη διακυβέρνηση του τόπου, προφανώς και δεν εννοούσε… αυτό που ζούμε εσχάτως.
Δηλαδή, το «νέο ΠΑΣΟΚ» να ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, και στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα να αναζητεί, ή ακόμη και να πιστεύει ότι έχει βρει, τον «νέο Ανδρέα», που θα το οδηγήσει και πάλι στη Γη της Επαγγελίας. Στην εξουσία και στη διατήρηση της νομής της, ακόμη και σε συνθήκες εθνικής χρεοκοπίας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η εξουσία φθείρει, πριν ακόμη αρχίσει κάποιος την… άσκησή της. Και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ-νέο ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνεται.

Το κόμμα με τις πολλές και αλληλομαχούμενες συνιστώσες, θυμίζει σε πολλά το πρώτο αλλά και τα… επόμενα ΠΑΣΟΚ, που άσκησαν τη διακυβέρνηση του τόπου, και φέρουν ακέραια την ευθύνη για τη διολίσθηση στην εθνική μελαγχολία ενός Μνημονίου, το οποίο απαρνείται πλέον και εις εκ των συντακτών του. Ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που βλέπει το κόμμα να κινδυνεύει να καταλήξει στα χέρια του σε κατάσταση πολιτικής συρρίκνωσης και αυτοδιάλυσης.
Στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, μπορείς να βρεις όσους δεν γνωρίζουν… οι θυρωροί των πολυκατοικιών στις οποίες διαμένουν, για να θυμηθούμε την ιστορική ρήση του Γιώργου Κατσιφάρα. Συναντάς ακόμη απόψεις, θέσεις και προτάσεις για όλα τα γούστα. Ανάλογα με το τι θέλει να ακούσει κάθε φορά η κοινωνία, ή μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα.
Θέσεις που μονομαχούν… μεταξύ τους, και που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τις εγκαταλείψουν οι κομιστές τους, δηλαδή η ηγεσία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αν κρίνουν ότι έτσι διευκολύνονται καλύτερα οι πολιτικές και εκλογικές φιλοδοξίες τους. Θέσεις σε προφανή απόσταση από την πραγματικότητα, και τις περισσότερες φορές και από την αλήθεια. Ό, τι ακριβώς έκανε για δεκαετίες ολόκληρες το ΠΑΣΟΚ, και κατάφερνε να αποπροσανατολίζει, να ξεγελά και να εκμεταλλεύεται το θυμικό των Ελλήνων πολιτών.
Το σημείο ωστόσο στο οποίο… τρομάζει η ομοιότητα του ΣΥΡΙΖΑ με το διαχρονικό ΠΑΣΟΚ, είναι η προδιάθεση για εθνικό «τσαμπουκά». Εμείς απέναντι στους Ευρωπαίους. Εμείς, απέναντι σε όλους. Εμείς… μόνοι μας.
Οι εποχές φυσικά έχουν αλλάξει. Και αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουμε χωρίς περιστροφές και μισολόγα είναι ότι, αν θέλουμε να είμαστε μόνοι μας, θα πρέπει να… ανέβουμε στο βουνό. Χωρίς βοήθεια, χωρίς στήριξη, χωρίς συμμάχους. Απομονωμένοι και ενοχοποιημένοι για τη διάλυση του κοινού ευρωπαϊκού οράματος.
Γιατί, υπάρχει ακόμη μια συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που η Κουμουνδούρου δεν παρουσιάζει στην επίσημη καταμέτρηση: Η συνιστώσα της εθνικής απομόνωσης. Που θα αφαιρέσει από τη φυσική εξέλιξη των γενιών που ακολουθούν την έννοια «μέλλον». Δεν θα υπάρχει πια…